Week 8: Foz do Iguaçu

Helemaal bovenaan mijn lijstje van dingen die ik wilde doen hier Brazilië stond Foz do Iguaçu. Deze stad is zo'n 950 kilometer van Floripa verwijderd en is de Braziliaanse stad bij het drielandenpunt tussen Brazilië, Argentinië en Paraguay. Opzich stelt deze stad zelf weinig voor, ook de Argentijnse stad Puerto Iguazú en de Paraguayse stad Ciudad del Este zijn niet de grote trekpleisters. Wat Foz do Iguaçu wel biedt zijn de allermooiste watervallen ter wereld, deze zijn ook verklaard tot één van de zeven wereldwonderen. Nu ik ze heb gezien snap ik deze benamingen volledig. Dus het was de 950 kilometer meer dan waard zou ik zeggen.

Maar voordat ik in detail mijn trip ga vertellen eerst wat kleine dingetjes van vorige week. Op de dinsdag heeft Pedro me meegenomen naar een van zijn favoriete restaurants hier. Namelijk een chinees vegatarisch restaurant, Pedro is namelijk vegetariër. Nu ben ik iemand die nogal veel van vlees houdt en een zwaar tegenstander is van elke maaltijd die geen vlees bevat, maar dit was toch wel erg goed eten!
Wat me vorige week ook overkwam was het volgende. Een jongen, helemaal bedekt met verf, eieren en weet ik wat voor andere zooi in zijn haar en op zijn kleding kwam op mij aflopen. Ik wist gelukkig wat dit tafereel voorstelde, dit is namelijk de soort van ontgroening van de eerste jaar studenten hier. De studenten worden onder de verf en eieren gegooid en moeten de straat op om te bedelen voor geld. Van dit geld wordt dan een bbq/feestje gehouden. Soms nog een best wel karig feestje, zodat de oudere jaars die de hele boel organiseren er nog wat geld aan over houden, het blijft Brazilië natuurlijk. Ik heb de jongen maar een real gegeven, maar ik moest wel lachen toen hij me wijs probeerde te maken dat het geld voor studieboeken was.

Nu, Foz do Iguaçu!

Van te voren had ik besloten de vrijdag maar vrij te nemen om er een lang weekend van te maken. Donderdag dus de bus genomen om 18:00, de heenreis zou 14 uur duren maar duurde uiteindelijk 15 en een half uur. De bus was nog redelijk comfortabel, lekker achterover hangen en ik sliep zo. Aangekomen namen we (ik en Emile) de bus naar het vliegveld om daar onze huurauto op te halen, dit hadden we van te voren geregeld omdat de vrijheid ons wel makkelijk leek. De huurauto was het meer dan waard want die eerste dag hebben we veel dingen kunnen zien. Als eerste stop was er het drienlandenpunt, een groen/geel pilaartje en uitzicht op de Argentijnse en Paraguayse kant aan de andere kant van de Paraná rivier. Hierna reden we richting de Itaupi dam, de op één na grootste dam ter wereld. De dam is een project dat gedeeld wordt door Brazilië en Paraguay, volledig 50/50 verdeeld, 10 generatoren voor Paraguay en 10 voor Brazilië. Verder genereert de dam 90% van de stroom van Paraguay en 20% van de stroom van Brazilië, aardig wat electriciteit dus. Op de heenweg naar de dam hebben we nog een buddisten tempel meegepikt (only in Brazil).

Het middageten was overigens ook echt heeeel goed, we kwamen een churrasco (Braziliaanse bbq) tentje tegen. Voor iets meer als 8 euro had je een buffet waar je onbeperkt van kon pakken bestaande uit wat simpele dingen. Dus de traditionele rijst en bonen, wat groente/fruit en toetjes. Maar dit was niet waar het allemaal om ging! Gedurende de maaltijd kwamen ze namelijk continu langslopen met allerlei verschillende soorten vlees aan een spies. Ik kon niet alles verstaan maar een greep uit wat er langskwam: speklappen, kip, biefstuk, kippenhartjes (nog best smakelijk), spareribs en het beste was een ananas op smaak gebracht met wat suiker en kaneel, als ferm ananas liefhebber vond ik dat echt top! De laatste stop van de dag was een vogelpark. Dit was nog best een vet vogelpark, met exotische vogels en het vetste waren de kooien waar je de vogels gewoon kon aanraken. Het mooiste was de kooi met grote papegaaien die op een gegeven moment opschrokken en met z'n 15-20en vlak over ons hoofd vlogen. Hierna waren we toch wel erg lang op zoek naar het hostel, maar met de hulp van wat behulpzame Brazilianen kwamen we uiteindelijk goed aan. Het hostel was verder prima en het was leuk om de mensen daar te ontmoeten. Zo was er een Nederlander die al 6 maanden door Brazilië aan het backpacken was en die zowaar jaloers was op het feit dat wij stage lopen in Floripa. Ook een gozer uit Egypte die nu werkte bij het hostel en zijn familie heeft achtergelaten. Hij besloot namelijk geen moslim meer te willen zijn en wilde niet meer onder alle regels leven. Als gevolg wilde zijn vader hem dus nooit meer zien en vertrok hij naar Brazilië, moet zeggen dat hij wel een goed land heeft uitgekozen, hehe.

Na even bijkomen bij het zwembad en wat te eten te zoeken in de stad gingen we slapen om om half 8 alweer op te staan voor de Argentijnse kant van de watervallen. De grens oversteken ging erg gemakkelijk en na even aangehouden te zijn omdat we met licht aan moesten rijden verliep de reis verder vrij gemakkelijk. Toen we de entree wilde betalen waren er echter wat problemen, je kon alleen contant betalen en dan wel in pessos... Dus Emile mocht het park inlopen om voor ons beide te gaan pinnen maar uiteindelijk was het allemaal gelukt. Het park bestond uit 3 routes die je kon aflopen: Devil's throat, een upper trial en een lower trial. Als eerste deden we de Devil's throat, ongelofelijk wat een water! Je kon echt vrij dichtbij komen en werd dus ook ontzettend nat van al het water dat alle kanten op spoot. De upper trial liep over de bovenkant van een ander stuk van het park, want het hele park was echt gigantisch! De watervallen gingen van kleine stroompjes naar enorme stortbakken die naar beneden denderde. Het totaalplaatje was werkelijk waar het mooiste dat ik ooit gezien heb. De lower trial was weer iets anders, meer wat kleine individuele watervallen en ook een stukje onder een van de grotere watervallen van de upper trial waar je echt zeikens nat werd. Gelukkig was het nog mooi weer!

Na de watervallen zijn we nog even Puerto Iguazú ingetrokken waar echt geen zak te beleven viel. Dus maar terug gegaan naar het hostel om daar bij het te komen bij het zwembad. Biertje erbij en het vakantiegevoel was weer compleet. In de avond gegeten op het hostel en toch nog maar even gaan stappen samen met de egyptenaar en een spaanse dame die voor twee weken in Brazilië/Argentinië op vakantie was. Het was nog best een leuke avond. Ook best een late avond, dus met 4 uur slaap gingen we de volgende ochtend weer dapper naar de Braziliaanse kant van de watervallen. Deze kant geeft veel meer een overzicht over het hele park en was ook heel indrukwekkend. Iedereen riep van te voren dat je eigenlijk eerst de Braziliaanse kant moest doen en dan de Argentijnse en dat we de Braziliaanse kant nu waarschijnlijk erg tegen vonden vallen. Maar dat was echt verre van waar, het was wederom adembenemend mooi en ik weet echt niet welke kant ik nu mooier vond. Het was echt ongelofelijk om allemaal te zien en ik raad iedereen aan dit een keertje in je leven te aanschouwen. De foto's en filmpjes die ik gemaakt heb zijn prachtig, maar vallen echt in het niet bij het gevoel dat ik kreeg toen ik daar stond. Wat mij betreft had ik op elk van de tientallen uitkijkpunten een stoeltje kunnen uitklappen om daar gewoon de hele dag te zitten, echt waar.

Vanaf de watervallen was het nog anderhalf uur bussen om bij het hoofdbusstation te komen. Vanaf daar was het weer 16 uur in de bus zitten, zonder enkele problemen, want ik was echt kapot. Toch redelijk uitgerust kwamen we weer aan in Floripa om op de maandagmorgen maar weer eens de stage te gaan. Ik was bijna vergeten dat ik daarvoor in Brazilië was!

Ik heb verder vernomen dat jullie in Nederland eindelijk een zonnige dag hebben gehad! Voor mij was het vandaag enkel regen helaas, dus ben ik maar een nieuwe paraplu gaan kopen (de oude was al half gesloopt waarna ik hem later ook nog vergeten ben in een kroeg). Helaas zat de eerste winkel die paraplu's verkocht vanochtend halverwege de route. Half doorweekt kwam ik daar dus aan, maar ik had niet genoeg contant geld en kon niet pinnen! Dus zei de vriendelijke mevrouw dat ik ook vanmiddag terug kon komen om te betalen, wat een heerlijk vertrouwen. (ik ben ook daadwerkelijk teruggekomen mocht je het je afvragen)

Dan nog als laatste een nogal vreemd moment dat ik daar in Foz do Iguaçu had. Ik ben sinds gister nu precies twee maanden in Brazilië en heb nog nooit een enkel gevoel van heimwee gehad. Ik mis echt werkelijk niets en niemand uit Nederland, mijn familie niet, vrienden niet, mijn werk niet, echt helemaal niets. Nu komt dit waarschijnlijk omdat ik hier gewoon druk bezig ben de hele tijd. Maar daar, in Foz do Iguaçu, had ik toch even de tijd om wat tot rust te komen op die momenten dat we bij het hostel waren. De tweede dag zaten we daar bij het zwembad bij te komen en ik voelde opeens een gevoel van heimwee, niet naar Nederland, maar naar Floripa. Het was een hele vreemde realisatie om zo te voelen hoeveel deze plek nu voor mij betekent. Zo was ik laatst met iemand aan het praten over hoe mijn tijd hier nog maar zo kort is en hoe jammer ik dat vind. Toen zei ze: awww, je bent verliefd. En ja, ik denk dat ik toch een beetje verliefd begin te worden op Floripa, op Brazilië, op de sfeer en de cultuur hier.
I will, return