Rio de Janeiro
Door: Jirry
Blijf op de hoogte en volg Jirry
26 Maart 2013 | Brazilië, Rio de Janeiro
Zelfs mijn vlucht naar Rio de Janeiro was interessant, relax, ik ben niet bijna de zee ingestort of iets dergelijks. Nee, het mooie was de vlucht over Floripa. Ik had namelijk een zitplaats aan het raam aan precies de goede kant en heb zo Floripa nog op een prachtige manier voor de laatste keer kunnen aanschouwen. Ik vloog zo over Campeche, mijn laatste strand en over het eilandje daar bij de kust waar ik eerder al geweest was. Zo vloog ik vervolgens over de stranden Joaquina en Mole, twee van mijn favorieten stranden. Vervolgens kon ik het centrum zien en de befaamde oude brug, ook het UFSC terrein heb ik nog kunnen spotten. Ik vond het echt machtig om te zien en misschien heb ik toch wel een traantje moeten wegpinken terwijl ik mijn Floripa vaarwel zwaaide...
Ik had vervolgens een verbindende vlucht in São Paulo, man oh man wat een stad zeg. Het eerste gedeelte vlogen we over wat simpele huisjes (nog net geen favela's) en vervolgens ook de hoge wolkenkrabbers. Maar zo ver als je kon kijken was er stad te zien, echt ongelofelijk. Ook niet zo heel gek met 20 miljoen mensen, maar goed. Als je het zo vanuit de hoogte ziet lijkt het me eigenlijk geen fijne stad om in te verblijven, maar het zal absoluut zijn charme hebben. Die paar mensen die ik ontmoet heb die uit São Paulo komen waren ook prima mensen dus wie weet is het nog eens een bezoekje waard.
Vanaf São Paulo tot en met Rio de Janeiro was er verder echt niets te zien, enkel de Braziliaanse jungle. Best vreemd en toch ook logisch dat er zo'n niemandsland tussen de twee grootste steden van Brazilië inzit. Aangekomen in Rio pakte ik de bus shuttle via wat informeren in mijn beste portugees. Deze reed dwars door de favela's, een sober aanzicht. De ontzettend simpele huisje, het vuil op straat en in de rivier die er langs liep, het was geen mooi aanzicht.
Mijn hotel was slechts één straat verwijderd van Copacabana beach dus toen ik eenmaal aangekomen was (rond 6 uur in de avond), was dit mijn eerste stop. De promenade was echt super gaaf om langs te lopen in de avond. Om de zoveel meter was er live muziek en dus ook samba, wat blijft een Braziliaanse die de samba danst toch een mooi schouwspel zeg. Op een gegeven moment kwam ik een paar Nederlanders tegen, waarvan eentje al een paar maanden aan het backpacken was in Brazilië. Het was erg leuk om verhalen en ervaringen uit te wisselen. Dus ik ben maar de rest van de avond met ze opgetrokken, tot in de late uurtjes.
De volgende dag ben ik maar eens Copacabana beach gaan bekijken in het daglicht, het zonnetje scheen namelijk heerlijk. Het is een erg indrukwekkend strand, grote golven, veel mensen, maar wel een mooie sfeer. Er wordt druk gevoetbalt en gevolleyballt maar het zijn toch allemaal wel erg veel gringos hier! (zegt deze half-gringo) Nog even wat kokosnoot sap gedronken, wat hier heel populair is, en toen mijn weg vervolgd naar een van de touristische trekpleisters: Morro do Pão de Açúcar, bij jullie gringos beter bekend als Sugar Loaf Mountain.
De beste man achter de receptie van mijn hotel zei dat als ik de bus om 5 uur zou pakken ik de zonsondergang prima zou kunnen zien. Deze tijd corrigeerde ik even van Braziliaanse tijd naar werkelijke tijd en dat was maar goed ook! Dus ik pakte om 4 uur de bus en was zo rond 5 uur boven op de top. Wat een utizicht! Het was helaas wel wat bewolkt maar je kon genoeg zien, zo ook het beroemde beeld van Jezus dat over de stad waakt. Na de zonsondergang die ondanks de bewolking nog erg mooi was, werd de stad die langzaam oplichtte ook wonderschoon. Het licht van het standbeeld van Jezus was ook erg goed te zien, zolang er geen wolk langs ging natuurlijk..
De volgende dag wilde ik dit standbeeld maar eens van dichtbij gaan bekijken. In Copacabana scheen het zonnetje lekker maar eenmaal aangekomen in de wijk Cosme Velho via waar je het standbeeld kan bereiken regende het snoeihard. Daarom werd mij ook afgeraden door het personeel daar om de tocht naar boven te maken, omdat je geen reet kon zien. Goed, toen ben ik dus maar het centrum ingedoken om daar wat te bezichtigen. Op zich was dit wel aardig maar niet heel erg indrukwekkend. Tegen het eind van de middag was het weer opgeklaard dus ik dacht: laten we poging 2 doen voor Cristo Redentor! Het lag op de route terug naar Copacabana, dus opzich geen grote moeite. Waren het niet dat er een flinke wolk om het standbeeld hing. Je kon nog het uitzicht, nog het standbeeld zien.. Goed, morgen is er nog een dag!
Na deze kleine tegenslag ben ik weer naar Copacabana gegaan om de namiddag zon nog mee te pakken. Daar probeerde ik Morro do Leme te bezoeken, van waaruit je een mooi uitzicht hebt op de suikerbrood berg. Helaas was deze net gesloten, dus maar de rest van de middag op Copacabana doorgebracht, opzich geen straf. De wolk hing overigens heel de dag nog boven het Jezus standbeeld, dus ik had geen spijt van mijn beslissing.
Overigens, ik krijg hier veel complimenten over mijn portugees! Ik vind zelf dat ik het niet zo goed kan spreken, ik ken namelijk niet ontzettend veel woorden natuurlijk. Maar de uitspraak lijkt dus in ieder geval een beetje te kloppen. De mensen zijn hier ook wel net wat beter te verstaan dan in Floripa, waar het snelste portugees van Brazilië gesproken wordt. Ik heb ook besloten om terug in Nederland het portugees studeren door te zetten, nu ik toch al aardig op weg ben, is het bijna zonde om het op te geven.
Mijn laatste volle dag hier deed ik mijn derde poging voor het Cristo Redentor. In de ochtend eerst Copacabana opgelopen om te zien of die verrekte wolk nu eindelijk weg was, en ja, ik had perfect zicht op het standbeeld. Dus ik pakte snel de bus en na een uur daar wachten tot ik naar boven kon begon ik me toch weer zorgen te maken over de wolken. Terecht ook, maar ik heb het uitzicht en het standbeeld toch nog kunnen zien. Het uitzicht vond ik toch wel mooier dan dat van de suikerberg en het standbeeld was erg indrukwekkend. Tenminste, wanneer je hem kon zien, want die wolk was weer lekker teruggekomen. Op deze paar momenten van goed zicht hoorde je heel het platform juichen, ja zo erg was het, maar ik heb het allemaal gezien en uiteindelijk nog wat foto's kunnen schieten.
De middag heb ik nog doorgebracht op het strand, niet Copacabana maar Ipanema, het strand hiernaast. Ik moet zeggen, dit strand beviel mij toch nog meer! Je hebt daar een punt met uitzicht op de Dois Irmãos (twee gebroeders) bergen en toen de zon aan het ondergaan was, was dat erg mooi om te zien. Wat ook beviel was dat hier wat minder gringos rondhingen en wat meer Brazilianen (lees, mooie Braziliaanse vrouwen).
In de avond wilde ik nog gaan stappen maar op de maandag is er niet zo heel veel happening hier. Toch had ik via het hotel wat tips gekregen, maar helaas naar wat plekken hier ver vandaan (bijna een uur). Uiteindelijk toch geprobeerd de bus te pakken (taxi zou echt veels te duur zijn) maar ik heb de juiste bus na een uur wachten niet gevonden. En toen kwam het opeens, terwijl ik de promenade van copacabana nog een keer afliep naar mijn hotel en toen ik zo aan het denken was over hoe ik morgen Brazilië zou verlaten.. Ik kan het gevoel niet echt goed omschrijven, misschien leek het het meest op het verlizen van een dierbare. Ik ben gewoon verliefd geworden op dit land en de realizatie dat ik hier morgen weg ga deed me echt pijn...
Deze laatste ochtend in Brazilië ga ik nog even naar het strand en over een paar uur pak ik een taxi naar het vliegveld om eindelijk weer terug te komen naar Nederland. Nouja, eindelijk, voor mij is het echt of ik enkel een paar weken ben weg geweest. Maar ik moet toch zeggen dat het ergens toch een fijne gedachte is om naar huis terug te gaan. Om mijn familie en vrienden weer te zien, om weer aan het werk te gaan bij de Albert Heijn en mijn collega's over mijn avonturen te vertellen en ook om weer full time bij Solar Team Eindhoven te gaan werken om daar eind dit jaar aan mijn volgende avontuur te beginnen in Australië.
Dit is dus het einde van de "Stage" in Florianópolis voor mij en het was een prachtige reis. Ik hoop dat jullie van deze verslagen genoten hebben en dat ik zo nu en dan niet te langdradig was, zoals ik altijd ben, haha. Goed, tot in Nederland dan maar!
-
26 Maart 2013 - 14:40
Marga & Jack Twiss:
Nee, niet langdradig, het zijn allemaal, stuk voor stuk, mooie reisverslagen, onze complimenten!
Marga, Jack @ Gentle II. -
26 Maart 2013 - 14:55
Marionne:
Bedankt voor de geweldige verslagen. We hebben ervan genoten.
Hele goede reis terug.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley