Update 3: Varadero, vanaf hier overal zand

Na een busreis van drie uur en na al geteasd te worden door de stranden die we onderweg tegen kwamen was ik in Varadero. Daar aangekomen stond er een oud mannetje met een bordje voor een casa particulare (de mensen hier in Cuba verdienen geld aan het verhuren van (een gedeelte van) hun huis), de prijs was 20 $CUC per nacht en het was op loopafstand dus ik vond het het wel waard om in ieder geval even te gaan kijken. Voor die 20 euro per nacht heb ik een twee persoonsbed, een één persoonsbed, een koelkast, een tv, een bankstel, ik kan zelfs koken als ik dat zou willen. Het enige dat ik niet heb, is een douchekop. Dus ik ga me elke ochtend afspoelen met een douche die de functionaliteit heeft van een tuinslang. Hongerig en benieuwd naar deze nieuwe stad zette ik het op een lopen. Ik liep eerst de hoofdweg door om in de buurt van een parkje richting het strand te gaan. Varadero is een schiereiland met 20 kilometer aan stranden aan de Noord kant van Cuba. En dit betekent dus ook echt 20 kilometer aan parelwit strand met prachtig lichtblauw water. Ik ben ergens op het strand gaan zitten, wachtend op de zonsondergang, prachtig. Ik was voorlopig niet ontevreden over mijn beslissing om hier naartoe te gaan. Het klimaat is hier ook een stuk aantrekkelijker, in Havana voelde ik me na twee stappen nemen al doorweekt en smerig, hier is het eigenlijk altijd wel lekker, zeker in de avond.

Verder is het hier wel erg touristisch, maar ik zit gelukkig ook niet in de buurt van de grote all-incusive hotels en was ook niet van plan om dit nog te gaan bekijken eigenlijk. Terwijl ik daar op het strand zat drong er iets tot me door. Ik ben de afgelopen week echt enorm veel op de been geweest, ik heb veel gezien, veel gedaan, veel ervaren. Het is eigenlijk wel eens tijd voor wat rust! Laat ik hier gewoon een paar dagen blijven om te chillen tot ik het hier niet meer uithoud. Ik kreeg daar op het strand nog een ander gevoel. Ik begon me toch wat alleen te voelen. Ik had net een hostel vol met mensen achter me gelaten, was hier weer alleen, voelde me door het gebrek aan internet ver van mijn familie vandaan en dacht na over wat mijn vrienden zouden zeggen als ze dit alles met mij zouden ervaren. Met dat gevoel ben ik op zoek gegaan naar wat te eten in een cafetaria (yes, weer een prachtmaaltijd voor maar 3$CUC) en daarna ben ik het nachtleven maar eens gaan bekijken.

Mijn eerste stop was een Beatles bar waar live rock muziek werd gespeeld. Weer eens wat anders en zeker leuk. Ook wel grappig om hier te zitten, naast een standbeeld van de Beatles bij een oversteekplaats, wat hun oh zo bekende album cover nabootste. Best apart aangezien de Beatles een tijd lang verboden zijn geweest in Cuba. Ik zat daar aan een tafeltje tussen wat mensen waar ik me niet echt mee wilde verbinden, soms is dat gewoon moeilijk en ik ben ook gewoon kieskeurig natuurlijk. Daarom vervolgde ik mijn weg langs de club van het eiland (die nog leeg was, dus ik ging niet naar binnen) en langs nog een toko waar net een buslading toeristen ingepropt werd. Uiteindelijk ging ik zitten bij Calle 62, een open lucht bar met lokale live muziek (met een pop hitje er tussendoor zo af en toe). Ook viel me op dat het hier echt vol zat met Duitsers en Russen. Daar stook ik maar weer eens een sigaar op bij mijn biertje en toen deze op waren bewoog ik me richting mijn privé strandhuis (1 minuut lopen en ik sta met mijn voeten in het zand) voor mijn nachtrust, omdat het uitgaansgedeelte toch niet echt leefde op dat moment.

De volgende ochtend deed ik iets wat ik kennelijk altijd al eens had willen doen. Om 9 uur trok ik mijn hardloopschoenen aan en ben ik baywatch style shirtloos over het strand gaan rennen. Heerlijk zo, of ja, ook best zwaar, mijn laatste keer hardlopen was alweer een tijdje geleden en rennen in het zand is niet het meest gemakkelijke. Het enige jammere was wel dat ik die baywatch theme niet op mijn mp3 speler heb staan, nooit gedacht dat ik dat jammer zou vinden. De rest van de dag heb ik verder op het strand doorgebracht, zonnen, even het water in, zonnen, etc etc. Aan het einde van de dag ben ik even het internet op gegaan, even mijn nieuwe reisverslag posten en weer die connectie met het thuisfront voelen. Het was thuis 1 uur in de nacht maar mijn zusje kon reageren op de foto die doorstuurde van het prachtige strand hier en mijn vriend Kiet stond ergens te raven en zei dat hij aan me dacht. Oh ja, het is nu Amsterdam Dance Event! Toch jammer dat ik dat mis. Maar ik beloofde Kiet dat ik speciaal voor hem ook naar de klote zal gaan deze avond wat ik kracht bij zette door daarna een flesje rum te kopen.

Toen ik honger kreeg, ben ik me gaan omkleden en daarna liep ik naar La Bodeguita del Medio om iets te eten bij wat live muziek. Daar aangekomen was alleen nog maar binnen plek, dus ik vroeg twee Duitsers van ongeveer mijn leeftijd of ik bij ze mocht komen zitten. Phillipp en Oliver heetten ze en ze zaten net tegen het einde van hun Cuba avontuur aan. De een net afgestudeerd civiel ingenieur en de ander professioneel pokeraar. Na Cuba gingen ze nog naar Costa Rica, Paraguay en Brazilië (waaronder ook mijn geliefde Florianópolis, zo krijg je ineens heimwee naar andere plekken als je fanatiek verteld over je stagetijd daar). Het klikte verder wel dus we besloten om de avond met elkaar op te trekken. In het restaurant zette ik de fles rum triomfantelijk op tafel om onze nieuw gevonden vriendschap te toasten. Na het eten gingen we naar de Beatles bar, waar het bandje iets minder goed was dan gisteren en waar ik weer eens een sigaar opstook (ja, het wordt een gewoonte, hoewel ik wel een dag zonder kan hoor, echt). Daarna gingen we weer naar Calle 62 waar ik op zijn Cubaans van mijn fles heb genoten (goedkope avond zo). Hierna gingen we nog naar de club waar ik gister langsliep en hier was best een goeie sfeer, denk ik, ik weet het niet meer helemaal, want ik had mijn belofte aan Kiet waar gemaakt. In de club werd ik na 10 minuten ook door security gewezen op mijn fles rum, oh ja, die heb ik nog. Gelukkig mocht ik hem nog wel leegdrinken, of ja, gelukkig...

Ik was om een uurtje om 5 in de nacht bij mijn casa en laat ik nou eens net een snorkeltrip geboekt hebben die dag, waarvoor ik om 9 uur ergens opgehaald werd. Mensen, brak en met slechts drie uur slaap snorkelen klinkt heel leuk en de eerste 15 minuten is de frisse zeelucht, het koude water de relaxe sfeer ook wel fijn. Echter doen na een half uur de golven, het zoute water en het ademen door een pijpje toch wel wat met je. Man, wat was dat even afzien. Ik was naar Playa Coral gegaan en voor iets dat Coral heet was het koraal zelf toch niet zo heel indrukwekkend. De verschillende soorten visjes die ik heb gezien waren daarentegen wel prachtig. Verrektes blij dat we weer aan land waren gingen we door naar Cuevas Saturno. Na 100 tredes naar beneden te gaan konden we daar zwemmen in koud, zoet water, dat was wel even lekker afkoelen. Het restant van mijn kater heb ik uitgezeten op het strand totdat ik me weer top voelde. Het strand zag er vandaag door het rustige weer nog mooier uit, ik waande me echt in een paradijs. Hier besloot ik ook dat dit zeker niet mijn laatste dag hier zal zijn.

Op de weg terug naar mijn casa kwam ik een van de Duitsers tegen, ze zouden eigenlijk vandaag naar Havana gaan maar hadden besloten om nog een dagje langer te blijven. Dus we spraken om 6 uur bij hun casa af om weer wat te gaan ondernemen. Bij mijn eigen casa wilde ik gaan schrijven, maar mijn laptoptje heeft uiteindelijk 2 uur open op tafel gestaan terwijl ik een powernap deed. De Duitsers hadden die avond niet echt zin om voor hun vierde avond op rij te gaan stappen maar tijdens het eten kwam het bier toch langzaam op gang. We waren het wel met elkaar eens dat we niet naar de club zouden gaan, die hadden we nu wel gezien. Daarom eindigden we de avond door wat bier te gaan halen, waarna we deze op het strand op zijn gaan drinken, onder een best mooie sterrenhemel.

De volgende ochtend heb ik flink uitgeslapen, ben ik de Duitsers nog gedag gaan zeggen (vandaag moesten ze echt vertrekken naar Havana) en heb ik de dag verder op het strand doorgebracht. In de avond ben ik nog even over het strand gaan hardlopen richting de zonsondergang, zo mooi en vrij voelde ik me weer. Ook ben ik in de avond even gaan kijken wat ik in mijn volgende stop ga doen. In Cienfuegos zijn in ieder geval genoeg opties als ik dit zo bekijk. Dat komt vast weer helemaal goed. Ik heb hier in Varadero goed kunnen uitrusten en ook weer goed kunnen feesten. Het was ook fijn om weer eens op te trekken met mensen die goed op hetzelfde niveau als ik zitten. Ik heb met die Duitsers afgesproken dat we terug in Europa nog een keer een mooi Duits festival gaan pakken, wat daar van terecht komt gaan we maar zien. Mijn laatste avond Varadero sloot ik af in een restaurant met live muziek. Dit keer weer alleen en dat was prima zo. Voldaan liep ik naar huis, het was wel een zaterdagavond maar ik had voorlopig genoeg gestapt en gedronken. Het is weer tijd voor iets anders. Daarnaast vetrekt mijn bus naar Cienfuegos om 07:30 en met mijn gebrek aan nachtrust de afgelopen dagen kan ik me niet zoveel meer permiteren. Tot later allemaal!