En toen waren we opeens 2 weken verder

Wat ben ik toch lui geworden van deze levenstijl hier! Ik had me zo voorgenomen om wekelijkse verslagjes te posten he, maar toch bij dezen een samenvatting van mijn afgelopen twee weken hier.

Allereerst het saaie, omdat ik toch ergens mee moet beginnen, het werk. In principe heb ik de afgelopen twee weken maar één ding gedaan, papers lezen. Het literatuuronderzoek is gewoon nodig maar het probleem hierbij was ook dat ik een echte focus voor mijn project miste. Normaal hebben ze hier namelijk voor de Nederlandse studenten een kant en klare opdracht klaar liggen, maar voor mij, natuurlijk, was dit niet het geval. Dus ik heb zelf maar een voorstel van een mogelijk opdracht opgesteld en naar mijn begeleider gemaild, gister heb ik een gesprek met hem gehad en hij vond het een prima onderwerp! Nu kan ik de komende weken tenminste iets gaan ondernemen!!

Wat wel tof was vanuit het werk waren de rest van de gasten in het lab, het wordt er elke dag ietsje drukker (de zomervakantie hier loopt namelijk nog tot 4 maart). Ik ga elke middag met ze lunchen in een van de vele restauntes aquilo (waar je je bord vol schept en per kilo afrekent). Volgens mij heb ik er sinds ik hier ben al een stuk of tien gehad en elke keer was het weer briljant lekker eten, en dat voor een prijs van meestal zo’n 4-5 euro. Ook hebben ze me officieel deel gemaakt van het lab door me aan açai te introduceren. Açai is een soort fruit dat uit de amazones komt, het groeit in hoge palmbomen en er worden levens geriskeerd om die shit naar beneden te halen! Dit fruit wordt dan naar een pulp gemalen en op smaakt gebracht met guarana (een vrucht waarvan ze ook een geniaal lekkere frisdrank maken die ik echt ga missen als ik terug ben) omdat de açai op zichzelf vrij bitter is. Dit hele zootje wordt dan een soort van sorbetijs, maar dan veel lekkerder. Het wordt meestal gemengd met een soort poedermelk of paçoca (iets van gemalen nootjes/granola). Heerlijk om de werkdag even te onderbreken met dit warme weer.

Dan nu de weekenden! Mijn eerste weekend hier was voornamelijk ff bijkomen van de reis en het tweede weekend was een soortgelijk iets. Die vrijdag ben ik wel voor het eerst uitgegaan hier met mijn huisgenoot en zijn vriendin. Het uitgaanscentrum hier is rondom een meer (de wijk heet ook Lagoa) en de sfeer is er erg cool. Die avond heb ik mijn eerste caipirinha op, een typisch Braziliaans drankje bestaande uit limoen, cachaça (sterke drank op basis van rietsuiker), suiker en ijs. Het is een beetje een mojito maar dan met wat extra kick en de alcohol zit binnen no time in je bloed, goed drankje dus. Het tweede weekend ben ik weer naar een kroeg geweest waar ik er achter ben gekomen dat ze de Heineken hier gefixt hebben. Het smaakt een stuk beter dan het slootwater wat wij gewend zijn!

Ook heb ik dat weekend een tripje gemaakt naar het centrum van de stad. Ik had er niet veel van verwacht maar stiekem heb ik toch nog best wat dingen gezien. Zoals de Herrilio Luz brug, een van de drie bruggen die het vasteland met dit eiland verbindt, deze is alleen gesloten maar nog steeds een iconisch beeld van de stad. Zo ook een oud klein fort met ook een museum van de militaire politie (veel geweren en kannonen enzo), het Praça de Novembro (een park met een enorme boom erin) en de grote cathedraal van Florianópolis (zo heel groot was ie niet hoor). En als laatste de Mercado Público, een oude markt waarvan de ene helft bestaat uit alleen maar winkels die schoenen verkopen en de andere helft uit vismarkten, heel bizar. Het was er erg druk en het was leuk om allemaal te zien. In die publieke markt bij box 32 (een bekend en drukbezocht etenstentje) heb ik een van de befaamde pastéis de camarão (in principe gewoon een pasteitje gevuld met garnalen) gegeten en een biertje op en ben ik daarna nog even willekeurig door het centrum gaan lopen en weer huiswaarts gegaan.

Op de zondag wilde ik wel naar het strand gaan, je moet namelijk iets met die 30 graden en geen wolkje aan de lucht, maar de bussen op zondag blijken gewoon niet of nauwelijks te rijden. Beetje jammer maar dat weet ik nu in ieder geval. De rest van de dag ben ik dus maar wat mogelijke tripje gaan bedenken voor de komende weken. Zo vroeg mijn huisgenoot bijvoorbeeld of ik naar zijn thuis thuis wilde gaan omdat zijn vader mij wel wilde ontmoeten en vroeg een maat van mijn huisgenoot of ik een keer naar Curitiba wilde komen omdat hij daar sinds kort naartoe is verhuisd. Hiernaast had ik zelf natuurlijk al het een en ander op mijn lijstje staan, bovenaan staat foz de iguaçu, de machtig mooie watervallen hier zo’n 16 uur per bus vandaan.

Ik heb eigenlijk nog veel meer te vertellen maar deze muur aan tekst lijkt mij voorlopig wel voldoende. Wat ik nog wel wil zeggen is hoe de levensstijl mij hier bevalt, van de lunches tot de temperaturen (ik heb iets van 5-6 keer regen gehad en het wordt hier zelfs ’s nachts niet kouder dan 24 graden) tot de relaxte sfeer hier, het bevalt me allemaal meer dan ik al van te voren had verwacht.

Nou, veel plezier met jullie sneeuwpoppen en negatieve temperaturen,

Tchau tchau!