Skivakantie 2022-2023

Het was weer tijd voor een weekje op latjes. Dit jaar hadden Sandra en ik Sven en Milou uitgezocht als slachtoffer. Na een ochtendje werken haalden ze ons met de auto op. Het huis afsluiten was even schakelen. We woonden net anderhalve maand in ons mooie nieuwe stulpje en een huis bleek wat meer deuren en sloten te hebben dan een appartement. Toen ontstond er eenmaal onderweg wat sleutel stress, maar die tijdelijke verwarring lag meer aan de thuisblijvers dan aan ons. Voor we het wisten waren we bij ons hotel in Stuttgart, tijd voor een klein drankje en een flinke nachtrust.

De wekker ging vroeg die ochtend. Het plan was namelijk om zo snel mogelijk de auto in te hoppen, zodat we 's middags nog zouden kunnen gaan skiën. Dit plan lag echter al gauw in het water dankzij wat buikgriep. Twee uur later dan gepland reden we Oostenrijk binnen. Het beeld van het dal was… in ieder geval anders dan normaal. Weinig sneeuw en veel zon had het dal een zomers uiterlijk gegeven. De slechte verhalen hadden ons natuurlijk al bereikt, maar dat enkele witte streepje op de berg (men noemde dat de piste) was vlak voor onze neuzen nog iets confronterender.

Na wat proviand ingeslagen te hebben, kwamen we aan in het fantastische huisje voor deze week. De pasta die we op tafel hadden gezet, ging er bij Sandra goed in. Maar helaas lag ze na het eten in haar feestoutfit onder een dekentje op de bank. De buikgriep speelde weer op, dus gingen we deze avond niet naar Mayrhofen voor een feestje. In plaats daarvan werd het spelletjes spelen met de Top 2000 op de achtergrond. Met Sandra nog steeds op de bank. Tien minuten voor middernacht bloeide ze even op voor de proost op het nieuwe jaar, met water weliswaar.

Vervolgens gingen we naar buiten voor het vuurwerk! Ons huisje keek uit op een grasveld. Omdat we in een dal zaten, werden we vanaf daar getrakteerd op een 360 graden show. De knallen kwamen van alle kanten, zo snel dat we onze hoofden niet op tijd konden keren. Een mooi begin van 2023. Nu snel naar bed om de eerste ochtend van het nieuwe jaar in de sneeuw te starten. Als deze er nog ligt…

Gelukkig werd het zicht vanuit de gondel steeds witter naarmate we boven het groene dal uitkwamen. We begonnen op de blauwe piste naar de mij bekende Kreuzweisenalm. Elk jaar pakten wij hier onze lunch als we vanuit Königsleiten over kwamen. Al gauw stapten we over op rood, want de conditie vielen alles mee. Met Sven ging ik nog even door tot de lunch, terwijl de dames een theetje pakten. Die lunch viel heerlijk in het zonnetje, goed begin van het jaar. Met Sven ging ik vervolgens nog even door, om daarna onderaan de zwarte dalafdaling te après skiën. Qua sfeer was er vooral veel rook uit de rookmachine, maar we zaten wel heerlijk buiten. Met goed zicht op de bikkels die de laatste afdaling van de dag maakten. Vaak met hilarische taferelen. Terug bij ons huisje was het bijkomen en daar eten.

De volgende ochtend besloten Sven en Milou om wat te gaan wandelen in het dal. Ik had dus lekker een ochtendje met mijn liefie. Van rood naar rood gingen we, zonder aarzeling. Later op de ochtend had Sandra een privélesje. Sven pikte mij vanaf daar op om de andere kant van de berg te verkennen. Daar stuitten we op piste 19c, die er tot drie keer aan ging. Goeie om te onthouden. Bij de Rosenalm kwamen we een blij ei genaamd Sandra tegen die een fantastische les had gehad. Bij Rosie's Schnitzelhütte hadden we de xxl versie. Deze werd niet geserveerd op een bord, maar het leek eerder een schaal. Desondanks staken de vleeslappen uit over de randen van het bord. Alle beschikbare vleespunten van de vakantie waren bij deze uitgegeven.

Met Sven pakte ik die middag nog een extra piste. Nummer 11. Een nauw, stijl stukje ijsplaat waar iemand halverwege al op z'n snufferd lag. Jirry dacht, ik kan dit. Hij kon het echter niet. Beide ski's schoten uit en ik gleed met het hoofd eerst door naar beneden. Met één stok nog binnen handbereik lag de rest van mijn uitrusting nog op de berg. Gelukkig bracht iemand alles naar me toe en kon ik rustig afdruipen.. Het was duidelijk genoeg voor vandaag. Het avondeten werd een soepje, de schnitzels waren nog steeds niet helemaal verteerd.

De volgende ochtend zouden Sandra en ik de skibus naar de piste pakken. Deze reed echter niet zo vaak als we gehoopt hadden. Plan je een dag in je leven niet alles uit, krijg je dit.. Dan maar even wachten tot het andere grut wakker was. We begonnen de dag enthousiast bij de 19c, welke Sven en ik even moesten showen. De dag was uiteindelijk zo vol geskied. We sloten de dag af aan een piepklein tafeltje in het Brauhaus, waar we heerlijk gegeten hadden.

In de nacht viel er wat heerlijke, verse sneeuw! Precies wat we nodig hadden. We reden met de auto naar het dal tussen Hochkrimml en Königsleiten, drie bergtoppen verder. Ik wilde mijn reisgezelschap mijn favoriete gebied hier eens laten zien. Het begon met een dompertje, de Kate Upton was namelijk gesloten. Maar verder was de dag perfect. Fantastische sneeuw, felle zon en de beste pistes die ik ken. We hadden broodjes bij, dus de lunch konden we zo lang mogelijk uitstellen. Na een lange ochtend genieten ploften we neer op het zonovergoten terras van de Platte Alm.

In de late middag waren de pistes weer op voor de dag. Na nog wat afdalingen reden we terug voor een goede après-ski sessie in Zell am Ziller. We begon sterk met Jäger bommen en pikten het dansje van "Der Zug had keine Bremsen" vrij snel op. Helaas werd er naast ons maar weinig gedanst. Goede reden om de dag tot een einde te roepen met behulp van pizza's en Aladdin vanaf de bank.

Milou en Sven besloten de volgende dag wat extra rust te pakken. Dus ik had Sandra weer helemaal voor mezelf! Het was even zoeken, maar de pistes waren weer erg goed vandaag. Op bepaalde delen was het echt perfect, alleen aardig wat wind. Zoveel, dat je eigenlijk nog nauwelijks hoefde te remmen. Het was aan Sandra te zien dat haar lesje veel goeds had gedaan. Voor de lunch deed ik nog een extra afdaling, waarna de verzuring in de beentjes zich meldde. Bij de Kreuzweisen Alm hadden we lunch met prachtig uitzicht, gröstl en kaiserschmarrn. Het eten was er weer net zo lekker en de bediening weer net zo slecht als ik me herinnerde.

Tijdens de laatste afdaling van de dag werd het snel duidelijk dat de berg weer klaar was. Maar vanuit het gondelliftje zagen we taxicentrale van Straalen al aankomen om ons op te vangen. In het huisje pakten we een vliegend hert, waarna de liefste taxicentrale ter wereld Sandra en mij bij de après-ski afzette. Ga maar lekker spelen kinders. Het werd een fantastische avond. Witbier, shotjes wodka en Jägerbommen vlogen naar binnen alsof het niks was. De favoriete hitjes (kilometers spoor schieten onder mij door) pompten door de speakers.

Uiteindelijk wankelde ik met een dronken blij ei van een vriendin terug naar Zell. We kwamen memorabele Audi's tegen, waren luid zingend en niet te stoppen. Toch duurde de wandeltocht ongeveer drie keer zo lang als de bedoeling was. Het broodje döner ter afsluiting paste helemaal in de muziek van de avond. Sven en Milou waren nog wakker toen we thuis kwamen en moesten de blije eieren even aanschouwen.

De volgende ochtend begonnen we sterker dan verwacht. Dit was alweer het laatste dagje skiën! Bij de lift was het mega druk dankzij Drie Koningen vandaag, een nationale feestdag in Oostenrijk. We skieden richting Gerlos tussen de prachtig besneeuwde toppen. Hierboven kon je niet vermoeden dat er in het dal totaal geen sneeuw lag. We genoten van het fantastische uitzicht en begonnen na wat pistes weer aan de terugtocht.

Ik deed voor de lunch nog een piste extra, wat uiteindelijk twee pistes werden. Het was heerlijk rustig, maar dat kwam ook wel door de condities. Alle pistes waren een ijsplaat geworden met een klein toefje sneeuw erop. Vanuit de liftjes zag het er heerlijk uit, maar het was ruk. Onderaan de Sport Abfahrt hadden we een uitgebreide lunch inclusief voorgerecht. De zon pakte nog even heerlijk uit. Nadat we de aftocht geblazen hadden, rustten we even uit in het huisje. Daarna inpakken en weer uit eten bij het Brauhaus. Extra vroeg naar bed, om achterlijk vroeg te vertrekken. Wat een heerlijk weekje was dit weer. Ondanks alle horrorverhalen over geen sneeuw hebben we het fantastisch gehad. Locatie, gezelschap, alles was weer voor herhaling vatbaar!