Update 11: Ed Sheeran, badhuis en glowsticks
Door: Jirry
Blijf op de hoogte en volg Jirry
07 Augustus 2019 | Hongarije, Boedapest
Met Kroatië in de achteruitkijkspiegel was het tijd voor het laatste land van deze vakantie: Hongarije. Binnen een uur waren we de grens over en ondanks de flinke hoeveelheid politiemacht ging deze overgang soepel. We kregen alleen een extra lange blik op onze achterbank. Vervolgens was het weer mijn beurt om te rijden, tweehonderdeenentwintig kilometer op dezelfde weg wel te verstaan. In het centrum van Boedapest was het behoorlijk druk, wat versterkt werd doordat we net uit het super rustige Zagreb kwamen.
In Boedapest waren Frank (Frenk voor intimi) en Martijn (Tinus voor intimi) ons op aan het wachten. Het zou wel lastig blijken om een parkeerplekje te vinden aan de drukke hoofdweg waar ons appartement aan lag. Toen ik met Frenk aan het bellen was (Sandra reed), bleken we na wat zoekwerk naast elkaar te staan. Sandra toonde even met succes haar file parkeer skills. Toen onze zooi was uitgeladen, konden we even aarden in Boedapest, waar we een week zouden zitten. Frenk en Tinus hadden heel goed boodschappen gedaan (niet helaas, iets met een zware avond indrinken). Maar gelukkig konden we met onze restjes uit de auto een prima maaltijd in elkaar knutselen.
Vervolgens moest onze auto naar de parkeerplaats voor een week, dus vertrokken we maar met z’n allen. Over vijf kilometer weg deden we ruim drie kwartier dankzij de volle avondspits die op gang kwam. Eenmaal daar werd een shuttle busje voor ons gebeld en we stonden rap in de rij voor ons polsbandje voor Sziget festival. Hier zouden Sandra en ik vijf dagen vertoeven met nog een bonus dagje Boedapest. Frenk en Tinus gingen volle bak, zij hadden zelfs nog twee extra dagen festival.
Sziget is een muziekfestival op een eiland midden in de Donau. Er is echt van alles wat, denk aan Lowlands maar dan nog een stuk groter en internationaler. Hoewel er echt veel Nederlanders zijn altijd.. Ik was er zelf al drie keer geweest en Frenk en Tinus waren er ook niet onbekend. Voor Sandra was het nieuw en die moest ook maar even bedenken of vijf dagen festivallen wel iets voor haar zou zijn. Gelukkig werd er na afloop al bedacht hoe we hier nog een keer een paar daagjes kunnen vertoeven. Wanneer ze in december skivakantie nou echt leuk vindt, dan is ze voor alle tests geslaagd. Maar goed, we stonden nog niet op een besneeuwde bergtop, met gluhwein in onze mik, ons af te vragen hoe we deze rode piste gingen overleven (ik typ dit met nog drie weken te gaan tot die volgende vakantie). We stonden in de bloedhete zon op Sziget Festival dag 1.
We begonnen bij de main stage waar ene Michael Kiwanuka zijn liedjes stond te zingen waarna we een rondje over het mega terrein gingen lopen. Even wat eten, langs het Coliseum en weer terug naar de main, waar nu een kinder koor stond te zingen. Vervolgens stonden we heerlijk bij wat folk muziek van Frank Turner & The Sleeping Souls en weer terug naar Jain op de main. Volgens mij was ze Frans en ze bediende de muziek met een aantal knopjes op haar arm. (De variatie van het festival is zo wel duidelijk, vermoed ik?) Voordat de hoofdact van de dag begon, pakten we een stukje mainstream muziek van Kodaline, maar we moesten toch echt op tijd voor de main stage staan.
Het was die avond namelijk aan Ed Sheeran om de eerste dag tot een einde te brengen. Sandra en ik hadden de beste man al een keer live mogen zien in de Amsterdam Arena, maar dit had toch ook zo zijn charme. Hoe dan ook was het geluid vele malen beter. We stonden ook vrij rustig, ondanks dat er die dag bijna honderdduizend man op de been zou zijn. Het blijft mooi hoe Ed in zijn eentje met enkel een gitaar zijn nummers weet voort te brengen. Met wat pedalen zet hij delen van zijn gitaarleuzen op herhaling totdat hij het hele nummer heeft opgebouwd. Het publiek ging maximaal mee en Frenk en Tinus vonden het niet eens vervelend om heel de avond naast een zwijmelend stelletje te staan.
Na de afsluiter liepen we nog naar het Coliseum om vervolgens weer naar de andere kant van het eiland te gaan, naar de band Razorlight. Onderweg kwamen we een drum act uit Frankrijk tegen die op de maat van de drums allerlei vuurwerk de lucht in schoten. Kort hierna kakte Sandra en ik volledig in. Het was natuurlijk een behoorlijke lange dag geweest. Met bijna vijf uur in de auto en nog een stukje avondspits als bonus, afsluitend met een festival. Zodoende gingen we met z’n tweeën terug via een lange, lange en drukke rij, want die honderdduizend man (een gedeelte althans) moest natuurlijk ook weer van het eiland af.
Lekker uitgeslapen werden we om half negen wakker. Wat beter dan de dag te beginnen met een aflevering Temptation Island op de bank. Die ochtend lazen we ook de verhalen van behoorlijke verdrukking tijdens het optreden van Ed Sheeran op social media. Toch bizar dat wij daar echt helemaal niks van gemerkt hadden, we hadden gelukkig aan de goede kant gestaan. We namen die dag de Sziget boot naar het eiland, waar we de dag goed begonnen met een Zing burger. Vervolgens stonden we bij Franz Ferdinand en even later zaten we bij een cabaretier uit Hongarije. Aan diversiteit is op Sziget geen gebrek.
Tegen de avond liepen we nog even naar het Sziget strand om daar een biertje te doen in een wat relaxere sfeer. Op de terugweg naar de main stage liepen we door een gedeelte van het eiland dat bezaaid was met kampeerders, want dat kan op Sziget gewoon bijna letterlijk overal. Bij een van de tenten zat een groep verzameld rondom een jongen met een gitaar, het was bijna een hippie sfeer.
Die avond zagen we nog Richard Ashfort en The 1975 op de main stage. Die laatste was indie rock en leek me wel mijn ding, helaas viel dit tegen in de praktijk. Vervolgens hebben we die avond mijn maat Remi opgezocht, die vers ingevlogen was vanuit Nederland. Nadat de main klaar was voor de dag zijn we nog bij Welshy Arms en DeWolff (Nederlands bandje dat hun eerste grote optreden had op Pinkpop 2012, mijn eerste festival) gaan staan. Niet vele later werk ik door Sandra meegesleurd naar de ABBA tribute band. Dancing queen, young and free, only seventeeeen. Okay, misschien zong ik stiekem af en toe een liedje mee, maar laat het Sandra niet horen.
Nadat we even Chrvrches waren gaan kijken bij de A38 stage konden we terug naar de tribute stage voor Piknik Park, een Linkin Park tribute band. Ik kon letterlijk elk nummer meezingen, op een niveautje waar mijn stem de volgende dag wel last van zou krijgen, maar genoten heb ik wel. Onschuldige omstanders hopelijk ook. Na nog even kort maar krachtig bij het Coliseum gingen we als groep van vier terug naar onze slaapplek.
Om te voorkomen dat dit reisverslag een opsomming van festival acts zou worden, zijn we de derde dag Sziget begonnen in een badhuis. Tevens hadden we dit ook wel verdiend. Het was aan Sandra en mij om de mannen wakker te maken en in de late ochtend stonden we in de rij van het Lukacs badhuis. De warme thermale baden en de sauna deden onze festival spieren erg goed die dag. Vanuit het buitenzwembad konden we nog wat zonnestralen meepakken tot het tijd was voor boodschappen.
In ons bescheiden keukentje heb ik iedereen een pasta carbonara voorgeschoteld, maar daarna kwamen we wat langzaam op gang. Zodoende waren we die avond pas om half acht op het festival terrein. Tove Lo bleek niet zoveel aan dus we deden vervolgens een rondje langs de A38, Volt en Europe stage.
Vlak voordat Martin Garrix op de main stage los ging, had ik mijn ex-collega's Remi en Joep nog gevonden. Ik moet zeggen dat de Nederlander best goed presteerde, want de sfeer zat er goed in. We stonden wat verder naar achteren net voor de bomen daar. Zodoende waren we niet in de buurt toen de glow sticks uitgedeeld werden, iets wat Sandra betreurde. Maar goed vriendje als ik ben, kon ik er eentje te pakken krijgen van iemand (dat meisje had er toch twee en ik had duidelijk gemaakt dat het voor een goed doel was) op mijn terugtocht vanaf het toilet. Vervolgens kon iedereen meegenieten van hoe Sandra als een blij ei met haar lampjes stond te zwaaien.
Na nog even bij de techno en EDM tenten geweest te zijn, gaf de late night snack net niet genoeg energie om het langer vol te houden. Zodoende lieten Sandra en ik de mannen achter. Gelukkig kunnen ze het wel vinden met elkaar.
In Boedapest waren Frank (Frenk voor intimi) en Martijn (Tinus voor intimi) ons op aan het wachten. Het zou wel lastig blijken om een parkeerplekje te vinden aan de drukke hoofdweg waar ons appartement aan lag. Toen ik met Frenk aan het bellen was (Sandra reed), bleken we na wat zoekwerk naast elkaar te staan. Sandra toonde even met succes haar file parkeer skills. Toen onze zooi was uitgeladen, konden we even aarden in Boedapest, waar we een week zouden zitten. Frenk en Tinus hadden heel goed boodschappen gedaan (niet helaas, iets met een zware avond indrinken). Maar gelukkig konden we met onze restjes uit de auto een prima maaltijd in elkaar knutselen.
Vervolgens moest onze auto naar de parkeerplaats voor een week, dus vertrokken we maar met z’n allen. Over vijf kilometer weg deden we ruim drie kwartier dankzij de volle avondspits die op gang kwam. Eenmaal daar werd een shuttle busje voor ons gebeld en we stonden rap in de rij voor ons polsbandje voor Sziget festival. Hier zouden Sandra en ik vijf dagen vertoeven met nog een bonus dagje Boedapest. Frenk en Tinus gingen volle bak, zij hadden zelfs nog twee extra dagen festival.
Sziget is een muziekfestival op een eiland midden in de Donau. Er is echt van alles wat, denk aan Lowlands maar dan nog een stuk groter en internationaler. Hoewel er echt veel Nederlanders zijn altijd.. Ik was er zelf al drie keer geweest en Frenk en Tinus waren er ook niet onbekend. Voor Sandra was het nieuw en die moest ook maar even bedenken of vijf dagen festivallen wel iets voor haar zou zijn. Gelukkig werd er na afloop al bedacht hoe we hier nog een keer een paar daagjes kunnen vertoeven. Wanneer ze in december skivakantie nou echt leuk vindt, dan is ze voor alle tests geslaagd. Maar goed, we stonden nog niet op een besneeuwde bergtop, met gluhwein in onze mik, ons af te vragen hoe we deze rode piste gingen overleven (ik typ dit met nog drie weken te gaan tot die volgende vakantie). We stonden in de bloedhete zon op Sziget Festival dag 1.
We begonnen bij de main stage waar ene Michael Kiwanuka zijn liedjes stond te zingen waarna we een rondje over het mega terrein gingen lopen. Even wat eten, langs het Coliseum en weer terug naar de main, waar nu een kinder koor stond te zingen. Vervolgens stonden we heerlijk bij wat folk muziek van Frank Turner & The Sleeping Souls en weer terug naar Jain op de main. Volgens mij was ze Frans en ze bediende de muziek met een aantal knopjes op haar arm. (De variatie van het festival is zo wel duidelijk, vermoed ik?) Voordat de hoofdact van de dag begon, pakten we een stukje mainstream muziek van Kodaline, maar we moesten toch echt op tijd voor de main stage staan.
Het was die avond namelijk aan Ed Sheeran om de eerste dag tot een einde te brengen. Sandra en ik hadden de beste man al een keer live mogen zien in de Amsterdam Arena, maar dit had toch ook zo zijn charme. Hoe dan ook was het geluid vele malen beter. We stonden ook vrij rustig, ondanks dat er die dag bijna honderdduizend man op de been zou zijn. Het blijft mooi hoe Ed in zijn eentje met enkel een gitaar zijn nummers weet voort te brengen. Met wat pedalen zet hij delen van zijn gitaarleuzen op herhaling totdat hij het hele nummer heeft opgebouwd. Het publiek ging maximaal mee en Frenk en Tinus vonden het niet eens vervelend om heel de avond naast een zwijmelend stelletje te staan.
Na de afsluiter liepen we nog naar het Coliseum om vervolgens weer naar de andere kant van het eiland te gaan, naar de band Razorlight. Onderweg kwamen we een drum act uit Frankrijk tegen die op de maat van de drums allerlei vuurwerk de lucht in schoten. Kort hierna kakte Sandra en ik volledig in. Het was natuurlijk een behoorlijke lange dag geweest. Met bijna vijf uur in de auto en nog een stukje avondspits als bonus, afsluitend met een festival. Zodoende gingen we met z’n tweeën terug via een lange, lange en drukke rij, want die honderdduizend man (een gedeelte althans) moest natuurlijk ook weer van het eiland af.
Lekker uitgeslapen werden we om half negen wakker. Wat beter dan de dag te beginnen met een aflevering Temptation Island op de bank. Die ochtend lazen we ook de verhalen van behoorlijke verdrukking tijdens het optreden van Ed Sheeran op social media. Toch bizar dat wij daar echt helemaal niks van gemerkt hadden, we hadden gelukkig aan de goede kant gestaan. We namen die dag de Sziget boot naar het eiland, waar we de dag goed begonnen met een Zing burger. Vervolgens stonden we bij Franz Ferdinand en even later zaten we bij een cabaretier uit Hongarije. Aan diversiteit is op Sziget geen gebrek.
Tegen de avond liepen we nog even naar het Sziget strand om daar een biertje te doen in een wat relaxere sfeer. Op de terugweg naar de main stage liepen we door een gedeelte van het eiland dat bezaaid was met kampeerders, want dat kan op Sziget gewoon bijna letterlijk overal. Bij een van de tenten zat een groep verzameld rondom een jongen met een gitaar, het was bijna een hippie sfeer.
Die avond zagen we nog Richard Ashfort en The 1975 op de main stage. Die laatste was indie rock en leek me wel mijn ding, helaas viel dit tegen in de praktijk. Vervolgens hebben we die avond mijn maat Remi opgezocht, die vers ingevlogen was vanuit Nederland. Nadat de main klaar was voor de dag zijn we nog bij Welshy Arms en DeWolff (Nederlands bandje dat hun eerste grote optreden had op Pinkpop 2012, mijn eerste festival) gaan staan. Niet vele later werk ik door Sandra meegesleurd naar de ABBA tribute band. Dancing queen, young and free, only seventeeeen. Okay, misschien zong ik stiekem af en toe een liedje mee, maar laat het Sandra niet horen.
Nadat we even Chrvrches waren gaan kijken bij de A38 stage konden we terug naar de tribute stage voor Piknik Park, een Linkin Park tribute band. Ik kon letterlijk elk nummer meezingen, op een niveautje waar mijn stem de volgende dag wel last van zou krijgen, maar genoten heb ik wel. Onschuldige omstanders hopelijk ook. Na nog even kort maar krachtig bij het Coliseum gingen we als groep van vier terug naar onze slaapplek.
Om te voorkomen dat dit reisverslag een opsomming van festival acts zou worden, zijn we de derde dag Sziget begonnen in een badhuis. Tevens hadden we dit ook wel verdiend. Het was aan Sandra en mij om de mannen wakker te maken en in de late ochtend stonden we in de rij van het Lukacs badhuis. De warme thermale baden en de sauna deden onze festival spieren erg goed die dag. Vanuit het buitenzwembad konden we nog wat zonnestralen meepakken tot het tijd was voor boodschappen.
In ons bescheiden keukentje heb ik iedereen een pasta carbonara voorgeschoteld, maar daarna kwamen we wat langzaam op gang. Zodoende waren we die avond pas om half acht op het festival terrein. Tove Lo bleek niet zoveel aan dus we deden vervolgens een rondje langs de A38, Volt en Europe stage.
Vlak voordat Martin Garrix op de main stage los ging, had ik mijn ex-collega's Remi en Joep nog gevonden. Ik moet zeggen dat de Nederlander best goed presteerde, want de sfeer zat er goed in. We stonden wat verder naar achteren net voor de bomen daar. Zodoende waren we niet in de buurt toen de glow sticks uitgedeeld werden, iets wat Sandra betreurde. Maar goed vriendje als ik ben, kon ik er eentje te pakken krijgen van iemand (dat meisje had er toch twee en ik had duidelijk gemaakt dat het voor een goed doel was) op mijn terugtocht vanaf het toilet. Vervolgens kon iedereen meegenieten van hoe Sandra als een blij ei met haar lampjes stond te zwaaien.
Na nog even bij de techno en EDM tenten geweest te zijn, gaf de late night snack net niet genoeg energie om het langer vol te houden. Zodoende lieten Sandra en ik de mannen achter. Gelukkig kunnen ze het wel vinden met elkaar.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
