Update 12: Van handpoppen tot het reuzenrad
Door: Jirry
Blijf op de hoogte en volg Jirry
10 Augustus 2019 | Hongarije, Boedapest
We hadden er deze dag al een volle drie weken vakantie op zitten. Dit was de op een na laatste dag van onze Sziget ervaring. Het festival duurde eigenlijk nog twee dagen langer, maarja, we moeten toch weer een keer naar huis. Die ochtend was het weer eens tijd voor een wasje en vrij kort daarna gingen Sandra en ik al richting het festival terrein. We waren daar net iets te laat voor de yoga les op het strand, waardoor we niet echt een plekje hadden. Terwijl ik me in de downward facing dog kapot stond te zweten, was ik er echter snel klaar mee.
Zodoende liepen we na tien minuten poging tot yoga maar even een rondje over het beach, om te kijken bij de andere activiteiten. Vervolgens liepen we via de kunst zone, waar flink geknutseld werd, naar een plekje in de schaduw bij het Coliseum. Hier konden we om half twee in de middag de eerste feestgangers al hun best zien doen om de sfeer hoog te houden.
Onderweg naar het Sziget buitentheater pakten we een wat teleurstellende pastalunch. Eenmaal daar waren er vijf knotsgekken vrouwen bezig met een behendige act in touwen en op hoge schommels. Direct naast dit podium zat een speeltuin met linten, hoepels en turnmatten waar amateurs hun gang konden gaan. Echt amateuristisch zag dit er echter niet uit, soms was dit zelfs indrukwekkender dan wat er gebeurde op het theaterpodium.
Vervolgens liepen we een rondje door de minikermis die ernaast lag. Naast tal van spelletjes en bijvoorbeeld een mini-reuzenrad, was er een man enthousiast bezig met een handpoppen show.
Hij liet via complexe handbewegingen zijn drie drakenkoppen meezingen met de komische muziek. Zijn tweede pop met meer Arabische invloeden was net zo hilarisch, knap werk.
Hierna hebben we even zitten wachten tot Frank en Tinus aan waren gekomen met de boot. Die waren toch wel hongerig en dorstig geworden van de reis, dus was het meteen tijd voor een pulled pork lunch. Liggend in het gras waren we vervolgens aan het luisteren naar een Belgisch bandje genaamd Tamino. De act Mura Masa op de main stage heb ik tot raar bestempeld in mijn reisverslag aantekeningen. Ik weet echter niet meer wat er precies raar aan was.
Ook bijzonder was de man in zwart pak met zwarte paraplu die bovenop het grote reuzenrad stond. Af en toe toverde hij een doekje uit zijn binnenzak om zijn voorhoofd mee af te drogen, want wat was het weer godsgruwelijk heet die dag. Het vlaggen feestje hebben we even gemist, maar geen zorgen. Sandra wist voor het einde van de dag nog een van de uitgedeelde vlaggetjes te bemachtigen, blij ei 2.0.
Macklemore was een act die in het verleden op Sziget best wel een tegenvaller was voor ons. Want zeg nou zelf, als je je vijf nummers aan elkaar moet lullen door continu te vertellen hoe fantastisch wij als publiek zijn. Om vervolgens af te sluiten met het nummer dat je twintig minuten geleden al gezongen hebt. Dan kan je wat mij betreft inpakken voordat je begonnen bent. In 2019 was het optreden echter een stuk beter te doen, voor herhaling vatbaar wellicht zelfs.
Na een lekker broodje stonden we weer op de main stage, maar dit keer voor The National. Wederom een indie rock band waar ik wel naar uit keek, die wederom tegen viel. Vervolgens was het tijd om de vuurwerk drummers die we op dag 1 tegen kwamen te gaan aanschouwen. Les Commandos Percu reden met hun rokerige wagentje met grote drum erop vlak langs ons heen richting het podium, waarna de drums en het vuurwerk los barstten. Heel vet. Na deze act stonden we nog even bij de Blasterjaxx, die een bijzonder eentonig riedeltje aan het afdraaien waren. Tijd om de boot weer terug te pakken dus, maar wel via de Slager FM stage. Nog even lekker dansen op foute, oude hitjes.
De ochtend van het voor Sandra en mij laatste dagje Sizget begon wat minder. Niet omdat we zo brak waren. De wifi deed het niet... Goede reden dus om vroeg te beginnen met een drankspelletje en voorspoedig de boot naar het Sziget eiland in te rollen. Op de main stage was de band Honne al wat lekkere muziekjes aan het maken, waarna ze afgewisseld werden door twee mannen die een hoepeldans vertoonden. Daarna was het weer tijd voor nieuwe gadgets die uitgedeeld werden: regenboog gekleurde lintjes! Natuurlijk stond Sandra weer vooraan en wat hebben we fanatiek staan wapperen met z’n allen, met ons blij ei 3.0.
Etenstijd bestond uit Hongaarse goulash in een mooie kom van brood, dat kon deze week natuurlijk niet ontbreken. Vervolgens gingen Frenk en Sandra een massage halen, waarna ik me dus moest vermaken met Tinus. We strandden bij een verzameling ballenspelletjes. Hier moest je met teamwork een paar knikkers door verschillende houten parcourtjes heen leiden. Tegen de tijd dat Sandra en Frenk terug waren, waren wij er nog goed in geworden ook.
Terug bij de main stage konden we nog een stukje Years & Years meemaken, wat eigenlijk nog wel prima klonk. Daarna was het alweer tijd voor de afsluiter van de avond, Post Malone. Deze rapper wist in z'n eentje op het podium de sfeer goed omhoog te krijgen. Ons plan was om in nog hogere sferen te komen door het reuzenrad te pakken. Met ons bedoel ik dan mezelf en Sandra. Echter ging dat beeld van een romantische rit niet door, toen Frenk ook zei dat hij mee ging. Eenmaal in het reuzenrad werd al snel duidelijk dat het romantische nooit echt van toepassing zou zijn geweest, gezien Sandra een tikkeltje last kreeg van haar hoogtevrees. Zodoende bood mijn arm houvast en mocht ik vervolgens niet al te veel bewegen. Als je ernaar durfde te kijken, was het uitzicht wel echt tof. Even geen adembenemende watervallen maar een mooi verlicht festival terrein met een menigte die los ging bij Post Malone. Om nog even deel uit te kunnen maken van die menigte gingen we snel weer naar beneden (niet dat we daar invloed op hadden). Zo kon Sandra ook weer veilig op beide benen staan.
Tinus terugvinden ging zelfs met onze uitkijkmast Frenk (hij is twee meter vier lang) wat moeizaam, maar we konden de laatste paar nummers nog als groepje van vier meemaken gelukkig. Na het optreden zijn we vergezeld door Remi en Veerle een beetje over het terrein gaan dwalen. Tijdens de chille muziek van Jungle hebben we even een liter emmer cocktail weggewerkt. Toen Remi en Veerle ons weer verlieten, volgde onze laatste Sziget maaltijd in de vorm van een broodje gyros.
We vonden daarna nog wat muziek bij een kleine stage onder de bomen, waar we plots Remi en Veerle weer tegenkwamen. Met bijna tachtigduizend man op het terrein blijkt zo’n willekeurige ontmoeting dus nog steeds mogelijk. We besloten uiteindelijk af te sluiten bij de foute hitjes van Slager FM. Daarna roofden we ons kluisje leeg en zetten we de laatste keer het loopje in over de befaamde Sziget brug, terug naar ons appartement.
Zodoende liepen we na tien minuten poging tot yoga maar even een rondje over het beach, om te kijken bij de andere activiteiten. Vervolgens liepen we via de kunst zone, waar flink geknutseld werd, naar een plekje in de schaduw bij het Coliseum. Hier konden we om half twee in de middag de eerste feestgangers al hun best zien doen om de sfeer hoog te houden.
Onderweg naar het Sziget buitentheater pakten we een wat teleurstellende pastalunch. Eenmaal daar waren er vijf knotsgekken vrouwen bezig met een behendige act in touwen en op hoge schommels. Direct naast dit podium zat een speeltuin met linten, hoepels en turnmatten waar amateurs hun gang konden gaan. Echt amateuristisch zag dit er echter niet uit, soms was dit zelfs indrukwekkender dan wat er gebeurde op het theaterpodium.
Vervolgens liepen we een rondje door de minikermis die ernaast lag. Naast tal van spelletjes en bijvoorbeeld een mini-reuzenrad, was er een man enthousiast bezig met een handpoppen show.
Hij liet via complexe handbewegingen zijn drie drakenkoppen meezingen met de komische muziek. Zijn tweede pop met meer Arabische invloeden was net zo hilarisch, knap werk.
Hierna hebben we even zitten wachten tot Frank en Tinus aan waren gekomen met de boot. Die waren toch wel hongerig en dorstig geworden van de reis, dus was het meteen tijd voor een pulled pork lunch. Liggend in het gras waren we vervolgens aan het luisteren naar een Belgisch bandje genaamd Tamino. De act Mura Masa op de main stage heb ik tot raar bestempeld in mijn reisverslag aantekeningen. Ik weet echter niet meer wat er precies raar aan was.
Ook bijzonder was de man in zwart pak met zwarte paraplu die bovenop het grote reuzenrad stond. Af en toe toverde hij een doekje uit zijn binnenzak om zijn voorhoofd mee af te drogen, want wat was het weer godsgruwelijk heet die dag. Het vlaggen feestje hebben we even gemist, maar geen zorgen. Sandra wist voor het einde van de dag nog een van de uitgedeelde vlaggetjes te bemachtigen, blij ei 2.0.
Macklemore was een act die in het verleden op Sziget best wel een tegenvaller was voor ons. Want zeg nou zelf, als je je vijf nummers aan elkaar moet lullen door continu te vertellen hoe fantastisch wij als publiek zijn. Om vervolgens af te sluiten met het nummer dat je twintig minuten geleden al gezongen hebt. Dan kan je wat mij betreft inpakken voordat je begonnen bent. In 2019 was het optreden echter een stuk beter te doen, voor herhaling vatbaar wellicht zelfs.
Na een lekker broodje stonden we weer op de main stage, maar dit keer voor The National. Wederom een indie rock band waar ik wel naar uit keek, die wederom tegen viel. Vervolgens was het tijd om de vuurwerk drummers die we op dag 1 tegen kwamen te gaan aanschouwen. Les Commandos Percu reden met hun rokerige wagentje met grote drum erop vlak langs ons heen richting het podium, waarna de drums en het vuurwerk los barstten. Heel vet. Na deze act stonden we nog even bij de Blasterjaxx, die een bijzonder eentonig riedeltje aan het afdraaien waren. Tijd om de boot weer terug te pakken dus, maar wel via de Slager FM stage. Nog even lekker dansen op foute, oude hitjes.
De ochtend van het voor Sandra en mij laatste dagje Sizget begon wat minder. Niet omdat we zo brak waren. De wifi deed het niet... Goede reden dus om vroeg te beginnen met een drankspelletje en voorspoedig de boot naar het Sziget eiland in te rollen. Op de main stage was de band Honne al wat lekkere muziekjes aan het maken, waarna ze afgewisseld werden door twee mannen die een hoepeldans vertoonden. Daarna was het weer tijd voor nieuwe gadgets die uitgedeeld werden: regenboog gekleurde lintjes! Natuurlijk stond Sandra weer vooraan en wat hebben we fanatiek staan wapperen met z’n allen, met ons blij ei 3.0.
Etenstijd bestond uit Hongaarse goulash in een mooie kom van brood, dat kon deze week natuurlijk niet ontbreken. Vervolgens gingen Frenk en Sandra een massage halen, waarna ik me dus moest vermaken met Tinus. We strandden bij een verzameling ballenspelletjes. Hier moest je met teamwork een paar knikkers door verschillende houten parcourtjes heen leiden. Tegen de tijd dat Sandra en Frenk terug waren, waren wij er nog goed in geworden ook.
Terug bij de main stage konden we nog een stukje Years & Years meemaken, wat eigenlijk nog wel prima klonk. Daarna was het alweer tijd voor de afsluiter van de avond, Post Malone. Deze rapper wist in z'n eentje op het podium de sfeer goed omhoog te krijgen. Ons plan was om in nog hogere sferen te komen door het reuzenrad te pakken. Met ons bedoel ik dan mezelf en Sandra. Echter ging dat beeld van een romantische rit niet door, toen Frenk ook zei dat hij mee ging. Eenmaal in het reuzenrad werd al snel duidelijk dat het romantische nooit echt van toepassing zou zijn geweest, gezien Sandra een tikkeltje last kreeg van haar hoogtevrees. Zodoende bood mijn arm houvast en mocht ik vervolgens niet al te veel bewegen. Als je ernaar durfde te kijken, was het uitzicht wel echt tof. Even geen adembenemende watervallen maar een mooi verlicht festival terrein met een menigte die los ging bij Post Malone. Om nog even deel uit te kunnen maken van die menigte gingen we snel weer naar beneden (niet dat we daar invloed op hadden). Zo kon Sandra ook weer veilig op beide benen staan.
Tinus terugvinden ging zelfs met onze uitkijkmast Frenk (hij is twee meter vier lang) wat moeizaam, maar we konden de laatste paar nummers nog als groepje van vier meemaken gelukkig. Na het optreden zijn we vergezeld door Remi en Veerle een beetje over het terrein gaan dwalen. Tijdens de chille muziek van Jungle hebben we even een liter emmer cocktail weggewerkt. Toen Remi en Veerle ons weer verlieten, volgde onze laatste Sziget maaltijd in de vorm van een broodje gyros.
We vonden daarna nog wat muziek bij een kleine stage onder de bomen, waar we plots Remi en Veerle weer tegenkwamen. Met bijna tachtigduizend man op het terrein blijkt zo’n willekeurige ontmoeting dus nog steeds mogelijk. We besloten uiteindelijk af te sluiten bij de foute hitjes van Slager FM. Daarna roofden we ons kluisje leeg en zetten we de laatste keer het loopje in over de befaamde Sziget brug, terug naar ons appartement.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
