Update 1: Phnom Penh

Sandra en ik zijn altijd wel van een strakke planning. Activiteiten in het weekend zitten als een strak net in elkaar verweven. Dit met een dichtheid waar de gemiddelde mens waarschijnlijk spontane behoefte tot uitrusten van krijgt. Onze zomervakantie van 2022 was hierin niet anders. Deze begon al op vrijdag met de bruiloft van Danique, een vriendin van Sandra. Vervolgens hadden we de zaterdag om onze backpacks in te pakken. Dit ging allemaal voorspoedig, waardoor ik nog even een biertje kon doen met Frank bij Frontaal, vlakbij station Breda. Met backpack en al zette Sandra me daar af. In een heerlijk zonnetje zette het vakantiegevoel al in Nederland in. Na drie uurtjes Frontaal Fest sprong ik met Sandra in de trein naar Frankfurt. De planning was om na bijna zes uur treinen daar te overnachten om op zondag via Bangkok naar Cambodja te vliegen. Drie weken daar en dan terug vliegen op Bologna, voor nog een weekje Italië met mijn ouders. Strakke planning.

We hadden afgesproken dat de vakantiepech voorbij was na het creditcard debacle van Malta 2022. Sandra realiseerde zich daarom nog net op tijd dat ze één van haar tassen in de bus had laten liggen. Niet de meest heldere actie, maar omdat de buschauffeurs net wisselden was ze er nog op tijd bij. Laten we spreken van vakantiegeluk, want in die tas zaten alle treintickets, vliegtickets en onze visa.. Ook één trein eerder nemen vanuit Breda bleek een meesterzet. De eigenlijk geplande trein had zoveel vertraging dat we de overstappen gemist zouden hebben. Vakantiegeluk. We hadden uiteindelijk wat vertraging met de Duitse treinen, maar dat maakte allemaal niks uit. Het was erg relaxed reizen met het idee dat we pas morgen zouden vliegen. Met drie kwartier vertraging waren we na elven in Frankfurt aangekomen. Rond het station leek het best een ruige wijk met veel zwervers, wildplassers en zwalkende mensen. Ons hotel was helemaal prima en zat volledig in Midden-Oosterse sferen. Ondanks de ruigheid maakten we nog even een avondwandeling om de beentjes te strekken, na al het gehang van die dag. Om vervolgens op de bovenste verdieping van het hotel een bloedhete nachtrust tegemoet te gaan.

Rond achten ontwaakten we al, met zin in een goed ontbijtje. Met een lekker zonnetje in de rug kwamen we een vega(n) bakkerij tegen. Al ontbijtende liepen we het Neue Altstadt gedeelte van Frankfurt in. Prima vermaak al wachtende op een vlucht. Van de imposante dom tot de oudste brug van de stad over de rivier Main. Lunch pikten we op bij hetzelfde bakkertje en voor we het wisten zaten we al in de trein naar het vliegveld. Ruim drie uur te vroeg daar, ter voorkoming van het grote debacle van Bonaire 2021. De wachtrij voor de koffers en security ging met een prima vaart, dus bijna twee en half uur voor de vlucht zaten we in de startblokken. Lekker hangen op een vliegveld. Ondanks wat schreeuwende kinderen was de vlucht best prima. De laatste minuten van de vlucht wist ik nog even in slaap te vallen. Met als gevolg wat jus d'orange over m'n broek.

We landden in de vroege ochtend in Bangkok voor een overstap. Het tijdsverschil was vijf uur later, maar echt goed geslapen om daarop in te spelen hadden we niet. We moesten wederom langs security, met een overstaptijd van nog geen uur. Toch een beetje spannend, dus een sprintje naar de gate dan maar. Daar kwam het boarden pas rustig op gang, dus geen problemen. Na slechts vijftig minuten vliegen waren we dan eindelijk aangekomen in Cambodja. Visa, vaccinatiebewijzen, we hadden alles goed op orde dus konden snel door. Maar toen kwam helaas alsnog het grote debacle van Cambodja 2022. De backpacks werden niet uitgespuwd op de bagagelijn. Sterker nog, iedereen die hier stond was met ons in Frankfurt ingestapt en had dit probleem. Er kwam die avond nog een vlucht van Thai Airways, dus we hielden hoop.

Maaaar, wij waren in ieder geval in Phnom Penh aangekomen. 2020 was dat al het plan, maar dat ging niet door om een of andere reden. In een tuktuk lieten we ons naar het centrum brengen. Meteen in Aziatische sferen. Juli is het begin van het regenseizoen, wat zich liet blijken door een klein buitje. Verder was het mega zonnig, dus opdrogen is zo gebeurd. We stapten uit bij het koninklijk paleis, waar we een rondje gingen lopen. Het was meteen heerlijk om weer door Azië te lopen. Het verkeer schoot langs alle kanten aan ons voorbij. Vlees dat in de brandende zon uit lag gestald met daarnaast vissen die nog levend op een presenteerplank werden gegooid. Een wirwar aan elektriciteitskabels. Het kan hier allemaal.

We liepen als eerste de Wat Ounalom in. Een tempel waar Boeddhistische monniken gezeteld waren. Het was echt goed warm die middag. Wat er dus voor zorgde dat onze enige kloffies, die we al twee dagen geleden in Nederland aan hadden getrokken, nog wat extra vies werden. We liepen terug naar het paleis om daar in de schaduw wat te eten terwijl we uit keken op de spitse daken. Nu kakten we een beetje in. Niet gek ook, want het was voor ons acht uur in de ochtend met amper wat slaap. Nadat we ons hotel in konden (€5,50 pppn), sliepen we even anderhalf uur onder een deken van airco. Dit deed best goed. Maar we moesten nog wat ondernemen natuurlijk, dus gingen richting de Psar Thmei markt. Op deze half overdekte markt vonden we wat slippers, die zaten namelijk in de backpacks.

We liepen door langs een ziek moderne en hoge wolkenkrabber. Onder andere een warenhuis voor veel te dure merkkleding. Onze tuktuk chauffeur wist ons nog te vertellen dat zo'n zes jaar geleden hier nauwelijks hoogbouw aanwezig was. Bizar wat er dan ondertussen uit de grond gestampt is en nog wordt gebouwd. We passeerden het Amerikaanse consulaat, waarna er wat dubbelhoornige neusdiervogels over vlogen. Kennelijk best zeldzaam in Cambodja, maar op deze plek waren het er zat. We liepen langs hun bomen naar de ingang van Wat Phnom, een Boeddhistische tempel op een heuvel. Phnom betekent namelijk heuvel in het Cambodjaans.

Dan komen we meteen op de naam van de hoofdstad, Phnom Penh. Duan Penh is volgens de geschiedenis een vrouw die in 1372 vijf religieuze beelden vond in een drijvend stuk Koki boom. Vier Boeddhabeelden en eentje van Vishnu, van het Hindu geloof. Dit leidde ertoe dat ze een heuvel (Phnom) liet bouwen met daarop een kleine houten tempel voor de beelden. Hiermee was de grondlegging van de stad gemaakt. Ondertussen is de tempel groter en van steen. Nu gevuld met tal van beelden, kaarsen en schilderingen op de plafonds. Achter de tempel staat een stoepa van 46 meter hoog. Deze was gebouwd ter ere van koning Ponhea Yat, die de stad na flinke overstromingen weer nieuw leven in heeft geblazen. We lieten wat geld achter op het altaar voordat we weer naar buiten liepen. De muurtjes in de tempel lagen bezaaid met briefjes Riel met bloemen erop.

Weer buiten kwam er net een flinke groep toeristen langs zetten, welke per stuk vooruit gefietst werden door een Cambodjaan. Even uitstappen, wat foto's en weer door. Wij stonden ondertussen onder een boom compleet gevuld met grote vleermuizen. Ze hadden een spanwijdte van zeker een halve meter. Het krijste aan alle kanten en vloog hier en daar rond. Eén van de mooie grote neushoornvogels zat er tegenover op een lantaarnpaal, terwijl zijn metgezel van balkon naar balkon vloog en overal naar binnen spiekte.

We liepen door tot aan de rivier, waar vele toeristenboten aangemeerd lagen. Dat het laagseizoen was, was te zien aan hoe leeg de boten al vertrokken. Vanaf het water zagen we goed alle hoogbouw aan de overkant. Plus dat er ook hier nog veel gebouwd werd. Richting ons hotel stuitten we op flink toeristische straatjes. Dit was te zien aan de hoeveelheid neon verlichting en ledjes. Met elke straat leek het ook iets extremer te worden. Meer pizza, meer "gentlemen" clubs en nog meer verlichting. Toch handig dat we hier even een supermarktje in konden schieten voor wat flessen water. Die avond vonden we ons avondeten op de grens van het toeristengebied. Voor de eerste avond voelde straatvoer op plastic stoeltjes, zonder menukaart met alleen maar locals nog een beetje extreem. Wel hadden we twee heerlijke curry's met wat brood vooraf voor maar liefst negen euro in totaal.

Terug in het appartement gingen we er maar vanuit dat de backpacks vandaag niet meer zouden komen. Daarom zijn we onze setjes kleding gaan wassen in de douche met de shampoo die in de badkamer weggelegd was. In de gootsteen wassen lijkt praktischer, maar de kraan spoot meer door een scheur aan de zijkant de muren nat dan iets anders. Na het wassen spotte ik een flinke kakkerlak onder het wastafelmeubel. Dus daar stond ik dan. Naakt, want mijn boxer was net gewassen, en gewapend met een schoen in de badkamer op kakkerlakkenjacht. De keerzijde van een hotelkamer voor €11,- per nacht. Ik kreeg hem te pakken en goed ook. Maar toen we er achterkwamen dat hij niet alleen was, ben ik mijn tanden maar gaan poetsen. We waren duidelijk outnumbered.

Toen ik daar naakt voor onze hotelkamer deur mijn tanden stond te poetsen, werd er zachtjes op de deur geklopt. Het was tegen tienen, dus wat kon dit zijn? Had mijn kakkerlakken jacht zoveel geluid gemaakt? Neen. Het waren twee backpacks! Dat dit in zo'n land als dit nog dezelfde dag geregeld kon zijn, verbaasde ons gigantisch. Maar goed, volgens mij heb ik ook getypt dat in een land als dit alles kan. We hebben net iets meer dan 12 uur zonder koffers gezeten. De vakantiepech moet nu wel echt ten einde zijn toch?