Update 6: Strandjes hoppen

Tja, daar sta je dan om half zes in de ochtend op iets wat lijkt op een busstation in Phnom Penh. De volgende bus was nergens te bekennen. Maar vriendelijk zoals iedereen hier was, belde iemand één van de vele telefoonnummers op onze busticket. We moesten hier wachten, meer niet. Toen we na ruim een uur toch wel ongeduldig en onrustig werden, kwam er een minivan aanrijden. Hier moesten deze mister "bang" en lady "bang" in. We kwamen wat langzaam op gang, want we mochten nog drie kwartier aan de overkant van de straat wachten in het busje. Vervolgens moest er nog een band gewisseld worden en werd Jan en alleman onderweg opgepikt. Toen we het drukke verkeer van de stad eenmaal kwijt waren, ging het gaspedaal goed in. De airco lekte condens, maar gelukkig niet boven ons. Tegen het einde van de rit werd de scooter die voorin het busje lag eruit getild. De zitkussens van de voorste rij stoelen waren verwijderd en het achterwiel rustte op wat plastic krukjes. Die was ook weer driehonderd kilometer verder gekomen zonder zelf een druppel benzine te gebruiken.

We kwamen aan in Sihanoukville, een bouwput waar je niet dood gevonden wilt worden. Chinese investeerders zijn er druk bezig om casino's uit de grond te stampen. Een kort tuktuk ritje door de stad bevestigde dit beeld. De haven waar we afgezet werden, had ook een redelijk schrale uitstraling. Het was ook even zoeken naar het juiste ferry bedrijf, want aan ons buskaartje hadden we niet veel. Na een uurtje wachten, konden we de boot op. Deze ferry was goed warm, alsof we in een kas zaten. De eerste stop van de ferry was een lang, idyllisch strand, waar het merendeel uitstapte. Wij hadden de volgende pier, welke een iets mindere uitstraling had. We werden ook accuut bestormd door mannetjes die scooterverhuur, snorkeltrips en weet ik wat aanboden. Het hotel was compleet verlaten en zat tussen wat lokale huisjes waar kippen heersten. Welkom in Koh Tuch op het eiland Koh Rong. Niet helemaal de sfeer die we in gedachten hadden..

Toen we echter met zwemkleding aan wat van het dorpje wegliepen, werd het strand en de omgeving snel mooier. Even lekker zwemmen na weer een lange nacht en dag reizen. Bij een simpel tentje met wifi pakten we wat lunch, waardoor we meteen een plan konden maken. Hier gingen we namelijk niet perse lang blijven. We regelden een duikschool, accommodatie en watertaxi voor het volgende eiland. We konden om 12:00 gaan duiken bij een Nederlandse duikschool, wat allemaal goed in de planning paste. Na de, overigens zeer late, lunch gingen we weer even zwemmen en kwamen we lekker tot rust. Avondeten werd een klein iets en zo was de dag alweer om.

De volgende dag was het plan om door de jungle naar het mooiste strand van Koh Rong te gaan. Het jungle pad was echter verdwenen. Google maps leek nog iets ervan te herkennen, maar in realiteit was hier alleen een verzameling in verval geraakte bungalows. Covid had dit eiland geen goed gedaan. Het stikte van de huisjes, restaurants en bars waar niks meer van over was. De versieringen waren vaak nog vaag te zien, maar je zou er niet willen slapen of dineren. Na willekeurig door de jungle te lopen, gaven we het maar op. In plaats daarvan liepen we naar het andere uiteinde van het strand. Door een stukje jungle met nog wat vervallen bungalows kwamen we aan op het Long Set beach. Een prima wandeling en oprecht een mooi strand.

Terug bij ons hotel ging het flink regenen. Inpakken onder het niet genot van een zakje extreem zuur fruit. Alle regenhoezen en poncho's gingen aan. De donkere wolken zagen we eerder al over onze volgende eilandbestemming trekken. Zou onze water taxi nu wel gaan? We moesten het even afwachten, maar de planning kwam verder niet in gevaar gelukkig. Met backpacks om mochten we van bootje naar bootje klimmen. Zelfs de taxi nemen is op een eiland avontuurlijk. Ik had mijn poncho ondertussen uit gedaan en ging aan de rechterkant van de boot zitten. Hier werd ik goed ondergeflatst door de golven. Tot op mijn onderbroek nat.

Na aankomst in M'Pai Bay op Koh Rong Sanloem gingen we direct door naar de duikschool. Hier gingen we duiken met Anne en een Amerikaanse die hier haar zevende duik ging doen. Op een longtail boot gingen we naar de eerste duikstek. We doken de diepte in, maar dieper dan tien meter was het zicht slechter dan het gemiddelde zicht in Nederland. Iets boven die diepte zagen we mooie koralen en grote verzamelingen visjes. Daarna wat mooie fluor blauwe vissen van wel dertig centimeter en mooie oranje vlindervissen met een spitse snuit. We doken door een overhangende grot en over een spleet in de rotsformsaties onder ons. Anne wees naar een grote zeeslak die wat weg had van een bloemkooltje. Nooit eerder gezien. Hier en daar waren schelpen te zien, groter dan onze handen die traag open en dicht bewogen. Twee grote puffer fish kruisten ook ons pad. Zo groot hadden we ze in Bonaire niet gezien! Tot slot nog wat anemonen gevuld met kleine clownvisjes.

Het was zeker de moeite waard om Cambodja onder water te bekijken. De tweede duik viel alleen een beetje tegen. Het was een muck duik, een duik over een zandbodem waar veel mooi leven kan zitten. Als eerste zagen we wat miniscule garnaaltjes in wat wier. Daarna een dikke zeeslak met slakkenhuis die over de bodem heen kroop. Weer wat clownvissen met een jong, die ons erg territoriaal aan begonnen te kijken. Ik had zelf nog een klein naaktslakje gespot. Eentje die we nog nooit gezien hadden. Een slank wit lichaam als dat van een egel en twee lange voelsprieten met paarse kleuren. Daarna bleven we lang hangen bij een betonnen blok, dat vol zat met schuilende vissen. Hier spotten we nog een hermietkreeft zo groot als een vuist en een schorpioenvis die goed verstopt zat. Ach, eigenlijk toch nog wel wat toffe dingen gezien. Maar ook erg veel zand.

Twee duiken in Cambodja, check. We hielpen Anne nog even met omspoelen en gingen daarna inchecken bij ons hotel. Deze lag aan het water en voelde aan als een kleine gemeenschap. De stroom was uit, dat gebeurde op dit gedeelte van het eiland drie keer per dag. Van 6 tot 8, 11-13 en 16-18. Dit om wat energiekosten te besparen en de generator wat rust te geven. De wifi deed het hier overigens helemaal niet, want de 4G box was kwijt. Inchecken duurde ook even, want de bedlinnen waren nog niet droog. Het was een vochtig dagje geweest. De kamer was erg tof. We zaten bovenaan een steile trap en hadden daar een balkonnetje. Nog een trap omhoog hing er een hangstoel en hangmat. Mooi plekje voor een nachtje dit.

Bij het chill gebied van dit hotel zaten een Nederlands en Belgisch stel met elkaar te kletsen. Wij hebben uiteindelijk nog heel de avond met ze opgetrokken. Eten deden we bij Two Ducks, de nagenoeg enige optie. Dit kwam omdat het zo rustig was hier, dat er maar één restaurant per avond open ging. Zo zorgen ze dat iedereen wat klanten kreeg en dat het daar dan ook meteen een beetje druk was. Het was burger avond, dus voor ons gewokte frietjes met groentes. Bij het hotel werd een kampvuur gemaakt, werden vuurvliegjes gespot en dachten we plankton in het water zien. Dit was echter de reflectie van de lamp van de buren. In de baai waren allemaal visserbootjes verzameld in de luwte van de wind, want ze overnachten ook altijd op zee. Vele kleuren lampjes op deze boten verlichtten de baai op een bijzondere manier. Er gingen wat geruchten dat ze dit zouden doen omdat er een tyfoon aan kwam, maar daar bleek niks van waar te zijn gelukkig.

De volgende dag hadden we ontbijt bij het enige tentje dat open was. Dit was helemaal niet erg, want het was ontzettend goed. Wel westers, maar dat Cambodjaanse eten halen we nog wel in. Na het ontbijt gingen we even wandelen, naar een uitkijkpunt over de zee tot aan de top van de heuvel. Hier was zo'n twintig man bezig met het bouwen van een groot resort. Verder was er hier erg veel in verval geraakt. Koh Rong had al wat vergane glorie, maar dat was hier waarschijnlijk nog wel erger. Terug bij de kamer gingen we even chillen, inpakken en uiteindelijk uitchecken. Tijd om weer te gaan duiken!

We doken vandaag met Manuu, de partner van Anne. We gingen weer naar de tweede duikstek van gisteren, maar nu met een andere route. We stuitten vrij snel op twee gecamoufleerde sepia's. Het waren een mannetje en vrouwtje en we zouden ze bijna aangezien hebben voor zeewier. Als twee kleine onderzeeërboten zweefden ze van ons weg, maar bleven ze wel nieuwsgierig. Na deze ontmoeting werd de duik een stromingsduik. We lieten ons met de stroming meevoeren langs de vissen en koralen. We spotten nog een papegaaivis met een traveller, een schoonmaak visje. Daarna was het met onze matige duikvinnen pittig om tegen de stroming in te gaan. Maar goed, we moesten toch terug.

De tweede duik begon al met grote en dikke zeesterren. Ze waren rood met zwarte pukkels in het midden. Daarna volgden dikke zeekommers van wel een halve meter lang. Deze kropen vooruit over de zandbodem. Toen werd het zicht wat slechter. Er bleek een school barracuda's vlak bij ons te zitten. Ze omcirkelden ons, eigenlijk nog best wel lang. Dit was al spannend, maar door het slechte zicht konden we ze maar net zien. Waren ze er nu nog wel of niet? Gingen ze toeslaan op dit Nederlands vlees? Zo gek zou het niet worden, maar het schiet dan toch wel even door je hoofd.

Deze duikstek kende ook een klein wrak. Van de houten long tail boot was echter nog maar weinig over. Er zaten wel behoorlijk wat vissen. Onder andere een gezin clownvissen met een piepkleintje in hun midden. Na het wrak zwom er een grote vis met een traveller om ons heen. Ik volgde hem door een rondje om mijn as te draaien. Dit kon ik tot bijna vier keer toe doen, zo nieuwsgierig was het beestje. Kort daarna kwamen we weer een grote puffer vis tegen, toen ik daarna iets bij mijn benen voelde. Het was zo'n schoonmaakvisje, die me erg interessant vond. Hij zwom langs mijn benen mee, ging over mijn wetsuit en knabbelde af en toe aan mijn kuiten en knieën. Hij is minutenlang met ons meegezwommen. Qua uiterlijk was het net een klein haaitje. Hij had een witte onderkant, blauwe bovenkant er wat gele tinten op zijn snoet. Ik had een vriendje gemaakt onder water, dat was duidelijk.

Na de duik bracht de kapitein van de duikboot ons naar onze volgende bestemming. We konden ons even afspoelen, onze backpacks halen en daarna weer door. We voeren op het gemakje langs de jungle van het eiland. De schermering begon langzaamaan in te zetten. Dit was echt heerlijk, een mooie afsluiter van weer een mooie dag. Aankomen op het Saracen strand was helemaal genieten. Het was er rustig en relax, maar het bruisde tegelijkertijd ook. Er was geen afval, geen in verval geraakte hotels. Dit was waar we naar op zoek waren. Een lang, parelwit strand zonder enige vorm van zorgen. Goed dat we hier nu twee in plaats van maar één nachtje zaten.

We verbleven in een resort, het overnachtingsbudget was weer even opgekrikt. Nog geen 30 euro per avond met ontbijt wel te verstaan. Eigenlijk alsnog geen geld dus. We hadden het regenseizoen in deze mee, want normaliter betaal je hier 75 euro per nacht voor. Het welkomstdrankje verlengde onze goede sfeer nog een beetje. De kamer was ook heerlijk, één van de beste tot nu toe. Hier konden we lekker bijkomen. We liepen het levendige Saracen strand af tot we een gezellig tentje voor ons avondeten vonden. Hier hadden we een prima lokale curry en gewokte groenten. Per toeval passeerde toen het Nederlands stelletje van de gedeelde taxi naar Battambang ons. We nodigden ze uit om bij ons te komen zitten en we hebben nog de rest van de avond zitten kletsen.

Bij het fantastische resort waar we zaten, hoorde ook een lekker ontbijtje. Met verse energie gingen we een stukje over het strand wandelen naar de Freedom watervallen. Deze zat aan het einde van het strand, waar ook aardig wat vervallen hutjes en resorts stonden. We zaten qia resort dus wel aan de goede kant van dit strand. De waterval was nog iets meer dan we ervan verwacht hadden. Ik dook in het stromende water en daarna hebben we nog gezwommen in het kunstmatig aangelegde meertje anderaan. Een fris begin van de dag.

Vervolgens wandelden we weer naar de andere kant van het strand, op zoek naar het looppad naar Lazy Beach. Deze vonden we zo snel niet, dus we pakten maar ergens aan het strand een lunch. Na een kort potje vier op een rij bij het restaurant waar we zaten, liepen we nu wel richting Lazy beach. Een half uurtje door de jungle. Niet geheel ongerepte natuur, maar dat kan je niet altijd hebben. Lazy beach was lekker rustig, had een mooie omgeving en een golvende zee. Het strand liep er wat sneller af, dus het was er erg lekker zwemmen. Hier hebben we een paar uurtjes liggen chillen. Vervolgens wilden we naar sunset beach voor, je raadt het nooit, de zonsondergang. Dit bleek echter onmogelijk te lopen op slippers. Daarnaast gaf de dichte bewolking niet veel weg van een adembenemende zonsondergang. Gevalletje laat maar zitten dus.

Avondeten hadden we bij de Jungle Jam, waar we wisten dat het Belgische stel van de vorige stop verbleef. Toevallig gingen zij hier ook net eten. We waren ze ook al drie keer per toeval tegen gekomen, klein eiland. Het eten was hier lekker en vegan, wel Westers natuurlijk. Dit stukje strand had sowieso weinig weg van Cambodja. Het kan elk prachtig, wit strand met blauw water zijn op elke willekeurige tropische bestemming. Maar voor een paar daagjes was het wel lekker.

Bij ons resort zou net een vuurshow beginnen, maar die was wat vertraagd. Het barpersoneel was namelijk ook de vuurman en het was nogal druk met dinerende en borrelende gasten. De show werd gedaan onder het genot van wat westerse muziek, waar om de haverklap FIIIIIURRRREEEUUUH doorheen geroepen werd. Deze verzameling blanke bangs zat er met open ogen naar te kijken. De show was nog oprecht leuk om te zien. Zeker de afsluiter, welke meer weg had van vuurwerk.

Waar we gisteravond gegeten hadden, was een hostel met allemaal houten spelletjes. We hadden er al kort vier op een rij gespeeld. Nu was het er erg rustig, dus we konden lekker door. We begonnen met een potje tafelvoetbal, wat mij beter afging dan verwacht. Vervolgens een balletje met twee touwtjes over een hindernis parcour hijsen. Nadat ik eens een paar keer won van Sandra met vier op een rij, deze we een soort van paniek sjoelen om daarna te eindigen met poolen. Weer een beetje onze eerste date herbeleven. Toen ik nipt had gewonnen, kwamen we Bob en Lisa van M'pai Bay weer tegen. Dus daar hebben we de rest van de avond mee opgetrokken.

We deden alle spelletjes nogmaals. Begonnen met eentje waar je een balletje over een kronkelende plank naar het eindpunt moet rollen. Dit lukte na meerdere pogingen ook nog eens. We eindigden met een potje poolen, wat na twee potjes nipt gelijkspel werd. Het was ondertussen al midden in de nacht, tijd om even te gaan zwemmen! De wateren rondom deze eilanden zitten namelijk vol met bio luminicerende plankton. Vanaf half elf zou dit elke avond te zien. We hadden al tal van boottrips aangeboden zien worden, maar je kon dus ook gewoon zo het water instappen. Bij een donker stukje kust gingen we het water in. Als vrij snel was het alsof elke beweging die we maakten een laag feeënstof creëerde. Kleine, fonkelende lichtjes ontstonden door al ons gespartel. Fantastisch mooi en een goede afsluiter van de dag.

De dag erna kwam een einde aan ons paar dagen durende eilandleventje. Maar we gingen het nog wel even maximaliseren. Weer een lekker ontbijt met uitzicht op het strand. Daarna even zwemmen, de golden retriever die bij het resort chillde kwam, met ons mee. Daarna hebben we even kort en gratis gekayakt over de zee. Wel met een boete van vijftig dollar boven ons hoofd wanneer we een peddel kapot zouden maken. De zee verveelde nog niet, dus weer even zwemmen en daarna opfrissen. We lunchten bij het resort, lekker makkelijk. Terwijl ik zat te wachten op het eten, ging Sandra even schommelen met haar voeten in de zee. Gewoon, omdat het kan.

Toen kwam het spannende stuk van de dag. Nouja, spannend is niet helemaal het juiste woord. We hadden meer een "als het lukt, dan is het fijn"-mentaliteit. We konden namelijk een ferry pakken om 09:30 of 12:30, terwijl we een trein wilden halen van 14:00. We kozen voor een latere ferry. Gewoon om nog lekker te chillen, wat we dan ook goed gedaan hadden. Echter hadden we de vroege ferry een uur te laat zien vertrekken. De instelling was ondertussen dus al redelijk dat we onze trein vanmiddag niet zouden gaan halen.

We zaten nog lekker met ons drankje van de lunch, net afgerekend, te genieten van het uitzicht. Sandra kwam net terug van het toilet, toen in mijn uitzicht plots een snel naderende boot tevoorschijn kwam. Shit, die moeten we hebben!!! Het resort had een klein bootje dat ons naar de pier kon brengen. Deze hadden we afgewezen omdat we net zo prima gingen lopen. Echter was het nu met haast wel erg fijn! De ferry vertrok ruim te vroeg, maar maakte nog twee andere stops. Het leek allemaal best nijpend te worden, toen we de haven van Sihanoukville naderden. Een tuktuk was echter zo gevonden en we hadden onder de streep meer dan een kwartier speling.

We hadden de reisgoden dus weer met ons, dank je Ganesh. Met zes dollar kom je met de NS in een kwartiertje waarschijnlijk net in Tilburg. Nu zaten we maar liefst twee uur in de trein. Niet dat deze maximaal vibrerende wagen zo snel ging overigens. Hiermee hadden we het strandleven officieel verlaten. Nu weer lekker de cultuur en natuur in, die afwisseling hebben we toch altijd wel nodig. Dat maakt het elke trip weer extra speciaal.