Update 11: Gooooood morning Vietnam

Vietnam is wel het land waar ik het meest naar uitkeek van heel mijn trip. Dit kwam vooral omdat ik de Ha Long baai erg graag wilde zien maar ook om bijvoorbeeld het goedkope bier waar ik na al die dure bierlanden wel erg naar uitkijk. Na het drukke Hong Kong hoop ik ook op wat meer rust terwijl ik als rijke blanke man door Vietnam stap als een koning. En wat waren we koningen.

In het begin van de reis scheen dit koningschap nog niet echt goed door. Op het vliegveld van Hong Kong gebeurde er iets waardoor Vietnam meteen al 15-0 voor stond na de eerste helft. Met een omhaal in de laatste minuut scoorden ze door André niet met ons mee te laten reizen. Voor Vietnam heeft men namelijk een visum nodig dat wij netjes van te voren hadden aangevraagd, maar bij André was zijn paspoortnummer nog van zijn oude paspoort. We moesten hem dus achterlaten op het vliegveld waardoor wij met 7 man in het vliegtuig stapten. Het deed me echt pijn om dit te doen maar ik voelde ook dat het uiteindelijk weer allemaal goed zou komen.

De vlucht verliep goed en na een klein beetje gerommel bij de grens mochten we Vietnam binnen. Daar pakten we een busje naar ons hotel in de hoofdstad Hanoi, mijn verwachtingen van dit hotel waren gemengd. Aan de ene kant zag het er op de plaatjes allemaal goed uit en was het opzich één van de net wat duurdere hotels. Het kostte echter maar 6 euro per nacht per persoon, oftewel echt helemaal niks. Het verkeer hier in Vietnam zien was ook een ervaring opzich, het gaat allemaal willekeurig kris kras door elkaar maar toch gaat het allemaal goed! Bij aankomst van het hotel werd de deur voor ons opengehouden, een paraplu boven ons hoofd gehouden en stond er een drankje voor ons klaar terwijl we incheckten. Dit duurde allemaal iets langer omdat ze onze reservering niet echt goed begrepen hadden. Maar na wat tijd en veel excuses was het allemaal opgelost. De kamers waren uiteindelijk fantastisch en echt een verademing ten opzichte van dat sneue hostel in Hong Kong. Toen we allemaal goed gesettled waren gingen we op zoek naar wat te eten en ging ik voor friet met steak. Mijn bord zag er echter niet zo uit als wat ik had verwacht want de friet was flink geroerbakt met de groente en steak er doorheen. Het hapje smaakte echt heerlijk terwijl ik Koen heel verdwaasd zag kijken naar hoe het kopje van de duif die hij had besteld hem aanstaarde. Na het eten dat vergezeld werd door biertjes die ons 15 duizend Dong kostten (net iets meer dan 50 eurocent) gingen we ons nest in om lekker uit te slapen.

Onze tweede dag Vietnam bestond uit een uitrustdag, want Hong Kong had toch wel wat energie van ons gevergd. Dus we kozen ervoor om naar een spa te gaan om een thaise massage te pakken. Tot mijn ongenoegen had ik in plaats van een leuk klein Vietnamees meisje een man die mij voor de komende 75 minuten onder zijn hoede zou nemen. Maar gelukkig kon ik mij hier overheen zetten en was het uiteindelijk toch wel een prima ervaring. Ondanks dat er dingen gebeurde zoals: dat er op me werd gestaan, mijn tenen werden één voor één geknakt, ellebogen werden in mij schouderbladen gevrot en mijn armen maakten buigingen waarvan ik niet eens wist dat die mogelijk waren. Bijgekomen liepen ik, Wouter en Lex door de straten van Hanoi terug naar ons hotel. Het verkeer hier op de straten blijft de mooist georganiseerde bak chaos die ik ooit heb gezien. De massa's aan brommertjes rijden hier door elkaar heen langs alles en iedereen alsof het niets is, stoplichten worden genegeerd maar er gaat ondertussen gewoon niets fout, prachtig om te zien. Ook leuk is het om dan over te steken, elke keer dat we veilig aan de overkant komen geeft weer een euforisch gevoel. Nadat we weer verzameld waren ging ik met Wouter en Lex op zoek naar wat te eten, en dan het liefst zo avontuurlijk mogelijk (de rest had zin in westers voer). Ik durf toch wel te zeggen dat dit avontuurlijke aardig gelukt was. We belandden in een tentje waar we zaten aan tafeltjes die niet eens tot aan mijn knie kwamen, zittend op stoeltje die misschien net hoog genoeg waren om als voetenbankje te dienen. Maar het eten was echt heel goed en het bier kostte er nog minder dan 20 eurocent! Het avontuurlijke van het eten zat hem ook in onze bestelling, varkensdarm en pees stonden vrolijk op het menu. Die pees was best goed en dat beeld dat nu hebt over darmen, hoe die er doorgesneden in plakjes eruit zien en hoe het smaakt, dat beeld dat klopt precies kan ik je vertellen. Het was lastig om weg te knagen, maar wel weer een goed verhaal. Nog zoiets was toen we van tafeltje moesten switchen omdat de politie eraan kwam. Toen we gewisseld waren kwamen er twee ouwe knarren aanlopen en werd er een speciale hoge tafel en twee stoelen uitgeklapt waar de mannen aan gingen zitten waarna ze bediend werden door een meisje van 6 in haar pyjama. En daar zaten wij dan als blanke koningen aan ons kleutertafeltje op varkensdarmen te knagen. Bij het afrekenen moesten we in tonnen betalen, namelijk 425,000 Dong (een schamele 15-16 euro voor een flinke maaltijd voor drie man en elk 4 bier). Toen we tot 420 waren met afrekenen was het al goed, toen Lex echter 10 extra bijlegde en zei dat het zo goed was, was het vrouwtje helemaal verbaasd en dankbaar dat ze fooi kreeg (20 eurocent). Na dit hele verhaal gingen Lex, Joep, Wouter en ik de kroegen van Hanoi in. Wat was dat lachen zeg, ik had er helemaal niets van verwacht om te gaan stappen op een maandagavond in Vietnam, maar het was toch best wel geniaal! Wij waren ook wel bijna de enige westerse mensen in de kroegen en clubs en ook de enige die helemaal los gingen terwijl elke Vietnamees aan zijn of haar tafeltje stond. Dit vonden ze dan ook wel mooi om te zien hoe wij die clubs maakten en shotjes en shisha werden ook een paar keer aan ons uitgedeeld. De muziek was ook echt heel goed, het ging echt wel veel harder dan de gemiddelde tent in Nederland en dat terwijl die Vietnamesen volgens mij niet eens doorhebben hoe goed die muziek nou echt is. De enige tegenvaller was dat de muziek om middernacht stopte en dat dan ook meteen alles dicht ging. Terwijl we voor een kroeg stonden te wachten werd ons ook panikerend gevraagd om ergens anders te gaan staan omdat de politie overzag of alles echt dicht ging. Met al die politie die over straat ging snap ik deze zorg ook wel, dacht ik tone ik half zat terug waggelde naar ons hotel.

De tweede volle dag Hanoi werd een echte sight seeing dag. We begonnen bij de Ngoc Son tempel en liepen daarna door naar Hao Lo prison. Dit was vroeger een gevangenis die de Fransen tijdens hun overheersingsperiode gebruikte voor Vietnamese gevangenen. Het ontwerp liet 430 gevangenen toe maar uiteindelijk hebben ze hier 2000 van weten te maken. Ook werd de gevangenis in de Vietnam oorlog gebruikt om Amerikaanse piloten op te sluiten. Volgens de filmpjes die te zien waren werden deze Amerikanen echt heel erg goed behandeld, beter dan elke gemiddelde Vietnamees. Ze kregen goed eten en mochten gewoon roken, sporten en spelletjes spelen. Op wikipedia staat echter dat de Amerikaanse gevangenen hier gewoon gemarteld werden. De waarheid zal ergens in het midden gelegen hebben. Na deze stop gingen we door naar het Vietnamees oorlogs museum, wat ook erg interessant was. De propaganda straalde er alweer vanaf en werd vooral gepronkt met alle overgenomen tanks, wapen, helicopters en vliegtuigen. Bijna alles in het museum was ooit van Amerikanen of Fransen of het was een wapen dat door de Vietnamesen gebruikt was om x (en dit getal werd altijd heel trots vermeld) aantal vliegtuigen neer te halen. Toen we weg liepen van het museum werd de politie aanwezigheid op straat opeens meer dan normaal. Er stonden ook allemaal mensen op kruispunten te wachten maar wat nou precies de bedoeling was konden we alleen maar gissen. Toen we verder liepen werden alle straten met lint afgesloten en reed er een enkele auto met sirenes aan langs. Hierna kwam er een heel peleton aan politie op brommers en scooters, politiebusjes en uiteindelijk een auto met Russische vlaggen die volledig werd omringt door politie in witte pakken op witte scooters. Ja hoor, Poetin was in Vietnam. Toen de colonne gepasseerd was, veranderde de straat weer in de massale drukte die ik ondertussen van Hanoi gewend was. De one pillar pagoda, het Ho Chi Minh mausoleum en de Tran Quoc pagoda hebben we na het poetin avontuur ook nog even bekeken. Tijdens die route liepen we langs het presidentieel gebouw, waar waarschijnlijk Poetin op het bordes stond. Zijn hele colonne stond in ieder geval voor de deur en toen we even stonden te kijken werd ons al snel half vriendelijk gevraagd om door te lopen. Na dit ultiem toeristische dagje bracht onze weg naar het hotel ons nog door een soort markt waar allerlei etenswaren verkocht werden. Het vlees lag uitgestald op houten tafel waar een vrouwtje in kleermakerszit op zat om af en toe het vlees te gaan snijden op een plank die misschien nog net iets smeriger was dan de tafel waar ze op zat. Hierdoor ga ik toch denken waar het vlees dat ik de afgelopen dagen heb gegeten vandaan kwam... Aangekomen bij het hotel was het eerst wachten op André, die met zijn werkende visum al in de taxi naar het hotel zat. Nadat onze groep van acht weer compleet was lieten we André meteen de goede Vietnamese keuken zien door bij het tentje te gaan eten waar Wouter, ik en Lex de dag ervoor gegeten hadden. Toen pas viel mij op dat wij aan ons kleutertafeltje zaten vlak voor iemands woonkamer. De voordeur stond gewoon open, iemand lag te slapen direct achter ons en in de kamer daarachter die we ook konden zien werd een baby gevoerd door zijn of haar moeder. Hierna konden we toekijken hoe de baby in bed werd gelegd onder de klamboe, en dat allemaal terwijl je in een "restaurant" zit. Wat ook bijdroeg aan het vijf-sterren gevoel was de vlieg die meegefrituurd was met onze kip. Toen Koen hier iets van zei pakte onze serveerder de kip vast, hield deze omhoog en begon heel hard in het vietnamees tegen iemand te roepen dat er een vlieg op het eten zat, voor de neus van de rest van het eettentje. Deze mensen zag ik daarna met een moeilijke glimlach opkijken naar de schreeuwende Vietnamees. Wel legde de man nog even aan ons uit dat hij eigenlijk ook niet wist waar de keuken nou precies was en waar het eten dus vandaan kwam. Duuuus... Als laatste toevoeging was de wc van het tentje gewoon een doucheputje naast iemands huiskamer waar de was uithing en een bakje groente op de grond stond. Na dus wat extra weerstand opgebouwd te hebben lieten we de rest van de jongens het Hanoi nachtleven zien. We belandden uiteindelijk in een club waar drie vrouwlijke vietamezen de tent helemaal plat draaiden. Althans, als de rest van de lokale bevolking zou snappen hoe lekker de muziek was werd de tent plat gedraaid, maar nu gingen wij als enige acht westerlingen helemaal los. Toen één van de dj's de dj booth af kwam aan het einde vond ze het ook prachtig om te zien hoe wij aan het dansen waren terwijl we haar vertelden hoe goed ze wel niet was. Uiteindelijk wilde ze een foto met ons waarna wij natuurlijk ook zo'n foto wilden. Tegen die tijd was het echter alweer middernacht dus het was helaas alweer tijd om naar huis te gaan.

De volgende ochtend werden we opgehaald om naar onze Ha Long baai cruise te gaan. De Ha Long baai is één van de zeven wereldwonderen en dus een must see als je in Vietnam bent. Voor drie dagen hadden we een cruise geboekt op één van de vele boten. Onze reisleider was een Vietnamees mannetje wat alles drie keer herhaalde tot ergenis van iedereen. Ik denk dat ik hem als beginnend reisleider wel het een en ander zou kunnen leren... Eenmaal op onze boot bleken de kamers echt heel goed te zijn en de eerste lunch met de baai in het zicht was echt heel mooi. Het zonnetje scheen ook erg lekker en van de tyfoon die hier een paar dagen geleden doorheen raasde was eigenlijk weinig te merken. Onze eerste stop was bij een drijvend visserdorpje waar we vrij mochten rond kajakken. Roy, zijn gopro en ik hebben lekker een uurtje gepeddeld langs het dorpje en door de grotten om daarna weer terug te gaan naar onze boot. Daar voeren we naar één van de vele bergen hier waar je via een trap naar de top kon klimmen. De berg had ook een kunstmatig strand en hier drong het intense toerisme van deze plek pas echt tot me door en dit was ook eigenlijk het enige jammere aan deze mooie baai. Eenmaal terug op de boot was het avondeten weer lekker maar ik ben daarna meteen mijn bedje ingedoken.

Het leven op een wereldwonder beviel tot nu toe wel en na het ontbijt op de tweede dag van de cruise gingen we weer naar een kunstmatig strand waar je naar de top kon lopen (waar een kooi met apen stond). Daarna gingen we weer kajaken en hebben we zelfs wat wilde apen kunnen spotten. Toen was het tijd om even te relaxen (de keuze was er ook om weer te gaan kajakken of zwemmen, maar dat hadden we nu wel gezien) terwijl we stil lagen bij een natuurlijk strand. Tegen de middag was het alweer tijd om terug te gaan naar de boot om daar in te genieten van een "party", welke echt heel schraal was. Na het avondeten heb ik nog even meegedaan aan het vissen naar inktvis (niets gevangen natuurlijk) om weer het bedje in te kruipen daarna.

De derde en laatste cruise dag was een speciale, namelijk Joep zijn verjaardag. Dat moest natuurlijk gevierd worden maar eerst moest de cruise even afgemaakt worden. Als spectaculair einde gingen we nog een grot bekijken. Het gevoel om hier van te gaan genieten ebte al vrij snel weg toen we de gigantische rij zagen die helemaal de trap omhoog ging tot de ingang van de grot. Het was allemaal best mooi maar door alle aangelegde paden, de bordjes, de massa mensen en de pinguin prullenbakken kon ik er niet echt van genieten. Zo was het eigenlijk met heel de baai, het is erg mooi om te zien maar uiteindelijk wordt het flink verpest door het massale toerisme. Ik ben bang dat deze plek over een aantal jaar helemaal gaat verdrinken in het toerisme als ik zag dat er bij de haven huizen worden gebouwd om het personeel van alle cruises van een woning te voorzien. Dat en de grote maquette van alles wat er nog rondom de haven gaat worden gebouwd voedde deze angst nog meer. Dus ik denk, als je er nog een beetje van wil genieten, wees er snel bij! Maar terug naar onze cruise. Terug bij de haven moesten we nog even wachtten op de verjaardagstaart van Joep waar we van gegeten hebben onder het genot van een soort harde dance remix van "happy birthday" die je zelf moet horen om de bizariteit te kunnen begrijpen. Daarna pakten we een minibusje terug naar ons oude hotel om daar weer in te checken en daarna pizza te gaan eten. Tijdens het eten deden we ons een genoegen met de fles wodka die we Joep voor zijn verjaardag hadden gegeven. Na het eten waren we dus al redelijk aangeschoten en besloten we naar de water poppen show te gaan. De show begon om 20:00 en om 19:58 probeerden we nog een kaartje te kopen. Mijn geld werd echter niet geaccepteerd omdat de show uitverkocht was en toen drie anderen van onze groep het nog eens probeerden lukte het nog steeds niet. Wat uiteindelijk werkte was de zielige blik van Remi, Roy en Lex die ons naar binnen loodste. Waarom dit werkte, geen idee... De show was zo half zat erg leuk om naar te kijken, zeker mijn 2 euro waard. Daarna trokken we met z'n achten de kroegen van Hanoi weer in om keihard te vieren dat onze Joep jarig was. Dit lukte aardig tot tegen middernacht alles weer dicht ging waarna we in zijn gehaakt op een kroegentocht die we toevallig tegen kwamen. Die bracht ons naar een uithoek van de stad waar kennelijk nog wel muziek gedraaid mocht worden na middernacht waar ik, Remi en Joep nog wat langer gebleven zijn.

Na een paar dagen Hanoi en daarna de Ha Long baai was het weer tijd voor een ander plekje in Vietnam. We pakten op onze zesde dag een touring busje naar Ninh Binh, initieel hadden we deze alleen voor het vervoer, maar uiteindelijk trapten we er toch in om ook mee te betalen voor de tour. Dit was vooral omdat ik die dag naar de Tam Coc rivier wilde, waar de tour ook toevallig stopte. Maar eerst stopte het busje bij Hoa Lu, de oude hoofdstad van Vietnam, waar we wat tempels hebben bekeken. Bij de Tam Coc rivier hebben we ons als echte decadente blanken rond laten peddelen door een Vietnamees, die zowel met handen als voeten aan het roeien was. Een leuk tochtje, op het intense toerisme en de opdringerige vraag naar fooi na. Dat terwijl het eigenlijk door heel Azië erg ongebruikelijk is om fooi te geven. Hierna konden we nog een fietstochtje doen voor 4 dollar extra, maar in plaats daarvan ben ik met Lex, Wouter, André, Remi en Roy door wat straatjes van het dorpje gaan lopen. Heel leuk hoe de Vietnamezen dan naar je zwaaien als ze je zien langskomen, zeker de kleine kindjes die dan ook nog heel hard "Hello!" roepen naar je. Na deze trip kwamen we aan het hotel, welke duurder was dan in Hanoi maar wel een heel stuk minder goed helaas... Na een goed avondmaal gingen we toch maar slapen op de keiharde matrassen.

Onze laatste volle dag Vietnam gingen we naar een nationaal park genaamd Cuc Phoung. Hier gingen we eerst voor een hike van ongeveer 6 kilometer door het regenwoud waar we onderweg een grot tegenkwamen. Gelukkig hadden we onze mobieltjes bij want die hadden we wel nodig als zaklamp in de pikdonkere grot. Op een gegeven moment was er een ietwat kleiner gaatje waar we doorheen zouden kunnen kruipen, wat we uiteindelijk niet gedaan hebben. Vooral vanwege de gigantische kakkerlak die daar op het plafond op ons zat te wachten. Wel hebben we een paar keer alle lichten uitgezet om te genieten van de overgloed aan donker om ons heen. Op de route van de hike lag ook een hele oude grote boom waar we onze lunch (pannekoeken die over waren van het ontbijt) hebben opgegeten. Na dit rondje lopen gingen we naar nog een grot waar we verschillende grote duizendpoten tegen kwamen, tot onze schrik en ongenoegen. Vervolgens zijn we een gamele trap opgegaan waarvan de leuningen al flink waren afgebroken. Door een opening ergens zijn we naar buiten geklommen om eens van het normale pad af te wijken. Op dit pad kwamen we een liaan tegen waar we allemaal even in getarzand hebben waarna we weer richting Ninh Binh gingen. Daar hebben we toen gegeten bij hetzelfde tentje als die ochtend en de avond ervoor. Naast de bananen die altijd gratis bij de maaltijd geserveerd werden kregen we nu ook een zak met koekjes en yoghurt jelly. Mede dankzij dat en de lieve service besloten we om maar eens fooi te geven (maar liefst 3 euro op een maaltijd van nog niet eens 4 euro de man). Het geld werd me al meteen terug in mijn handen gedrukt en na twee keer zeggen dat ze het geld mocht houden keek ze ons nog steeds heel verbaasd aan. Daarna kwam de glimlach tevoorschijn en zwaaide ze ons heel vrolijk uit.

Dat was dan dus Vietnam, ik moet zeggen dat onze tijd daar echt te kort was. Zelfs mijn laatste korte ochtend daar heb ik er nog van kunnen genieten toen we langs een gebouw liepen waar waarschijnlijk een viering was van de dag van de armen. Toen ik met Koen, Wouter en Roy langs liepen trokken we meteen de aandacht en werd er van een afstand naar ons gezwaaid door de Vietnamese jongens en meisjes. Dit soort dingen en alle andere rare gebeurtenissen onderweg is wat dit land voor mij zo leuk maakte. In tegenstelling tot Hong Kong waar een paar dagen al meer dan genoeg was, wil ik naar Vietnam zeker nog een keer terugkeren. Maar voor nu op naar Bangkok waar volgens mij de opnames van Hangover 4 gaan beginnen met ons in de hoofdrol.