Zeeland duikvakantie 2021
Door: Jirry
Blijf op de hoogte en volg Jirry
18 Juli 2021 | Nederland, Noordgouwe
Met een jaartje mijn duikbrevet op zak, laten de verre tropische duikoorden dankzij Corona nog even op zich wachten. Wel hadden Sandra en ik de lockdown van 2021 gebruikt om ons volgende duikbrevet te halen in Nederland. Want wat heb je anders te doen. Een week daarna, de eerste week van de zomervakantie, stond meteen een lang weekend Zeeland gepland. Lekker op duikvakantie in het Zeeuwse, dat pakken ze ons never nooit niet af. We vertrokken op een late woensdagmiddag naar Noordgouwe, middenin Schouwen-Duiveland. In het noorden hadden we dan het Grevelingenmeer en in het zuiden de Oosterschelde. Tal van duikstekken waar we normaal vanuit Breda minstens een uur voor moeten rijden.
De ontvangst bij ons appartement voor het weekend was fijn, met soesjes voor bij de thee. Toen we een beetje geïnstalleerd waren, reden we naar Zierikzee. Daar gingen we een hapje eten met vrienden van ons, Remi en Veerle. Prettig om je Zeeuwse vrienden tijdens een vakantie zo in de buurt te hebben. Na het eten liepen we een rondje door het mooie Zierikzee. Met als hoogtepunt het oudste huis van Zeeland. Hopsa.
De volgende ochtend begonnen we meteen met waarvoor we kwamen: duiken. We hadden nog nooit gedoken bij duikstek de Kabbelaar. Er was verder ook letterlijk niemand, maar er stond wel windkracht vijf volop de dijk. Het zicht leek ook niet al te best en daarom besloten we een stukje door te rijden. Bij 't Koepeltje leken de condities wat beter, dus we hesen ons in onze uitrusting op de wederom lege parkeerplaats.
Het nadeel van deze duikstek is dat zodra je eenmaal de dijk over bent, je nog een takke eind mag lopen. Maar eenmaal in het water merk je daar niks van en het loonde ook wel om de enige duikers te zijn. Ik mocht onder water navigeren. Het zicht was redelijk en al snel spotte we een loslopende kreeft. Daarna verschillende noord zeekrabben, die je niet zo heel snel tegenkomt in het Grevelingenmeer. Al met al een mooie, rustige duik. Een goed begin van het weekend.
Toen alle spullen weer in de Hyundai i10 gepropt waren, was het tijd voor een vroege lunch. Een flinke ook, maar na een ochtendduik ging het er goed in. Bij de Kabbelaar was het nog steeds onstuimig, dus we reden door naar Nieuwe Kerkweg, ons zeer bekend. Nog nooit hadden we de duikstek zo rustig meegemaakt, maar wij zijn er normaliter natuurlijk altijd in het weekend. Daar zagen we nog eens een knoeperd van een noord zeekrab, zo tussen de oesterbanken verstopt dat het net een steen was. De hooiwagenkrab die volgde, maakte contrast met zijn grote broer. Piepklein en juist duidelijk aanwezig óp de oesterbanken. In de avond gingen we weer naar Zierikzee. Noordgouwe heeft namelijk slechts één restaurant en we wilden graag iets vegetarisch. Dat was gelukt, gezellig aan de bar, vlakbij de biertap.
Dankzij een vroege wekker konden we op tijd voor hoogwater om 08:10 bij duikstek Levenstrijd zijn. We waren om 07:30 de enige gekken, plus wat hardlopers en mensen die hun hond uitlieten. Onder water voelden we ons helemaal gekken. Het zicht was letterlijk een halve meter en er stond voor ons doen een flinke stroming. Kort na het afdalen kwamen we boven om ons duikplan te herzien. Daar kwamen we erachter dat we al zeker tien meter waren afgedreven van onze koers! We besloten recht tegen de stroming in te zwemmen tot we weer redelijk bij de instap waren. We hingen een halve meter boven de bodem, zodat we her en der nog iets konden zien. Het hoogtepunt was familie krab. Twee krabben zaten tussen wat oesters op elkaar. De bovenste had onder zijn grote schaar nog een derde klein krabbetje vast. Na twintig minuten hadden we het wel gezien, dus we gingen weer naar het wateroppervlak. We waren pas halverwege de instap gekomen dankzij de stroming! Het was dus een uitdagende duik voor deze beginners, wat hem onder de streep eentje maakte om te onthouden.
De rest van de ochtend en het begin van de middag hebben we het maar rustig aan gedaan. Daarna ontmoetten we bij duikstek Dreischor Gemaal een vriendin van Sandra, Marie-Jolie. We doken wel vaker samen en ze wilde graag een dagje aanhaken. Ik mocht weer eens navigeren en Sandra mocht filmen. Het gemaal blijft iets heel moois. De zon liet zich deze dag wat meer zien en dat bracht de begroeiing op het gemaal meer tot leven. De vele vissen krioelden door het zonlicht heen. Trots kwam ik uiteindelijk net iets voorbij de instap boven water. Navigeren in Nederlands water is altijd weer een leuke uitdaging.
We reden na de duik naar Renesse om daar wat te eten te zoeken. We ploften neer bij een strandtent om daarna lekker over het strand te lopen. Er stond nog steeds een stevige wind, niet zo erg als gister, maar ala. In Renesse zelf sloeg de herkenning bij ons in. Bij mij omdat mijn beide opa's en oma's hier vroeger in de buurt een caravan hadden waar we veel kwamen. Dé plek waar mijn ouders elkaar ontmoet hadden. Sandra en Marie-Jolie herkenden vooral de kroegen van hun eerste zomervakantie zonder ouders. De tieners die rondliepen door Renesse vielen het meest op. Stomdronken en hongerig naar uitgaansleven. Het zou maar je eerste vakantie zonder je ouders zijn…
Die avond hadden we nog een nachtduik op de planning staan. Sandra en ik hadden een week daarvoor onze opleiding afgesloten met onze eerste ooit. Het was dus wel een beetje spannend om het nu zonder instructeur te doen, maar ook heel leuk! Nieuwe Kerkweg was voor ons ook een bekende duikstek, we waren er ten slotte zelfs twee dagen geleden nog geweest. Toen de zon bijna onder was, trokken we de laatste onderdelen van onze duikuitrusting aan en klommen we de dijk weer over.
Het voelde nog net ietsje avontuurlijk aan dan vorige week. Met de schemer gingen we onderwater om te kijken of we wat moois konden vinden. Elk van onze lampen schoten over de bodem heen, op zoek naar mooi leven. Dit is meestal het moment dat de kreeften hun veilige holletjes verlaten en op jacht gaan. Helaas hebben we er die avond geen enkele gezien. Wel deden we halverwege de duik onze lampen even uit. Bijzonder hoe veel je dan nog kan zien, maar die lampen zijn alsnog wel broodnodig om veilig te duiken. Al met al een goede oefening voor Bonaire, waar we in oktober met z'n drieën wel een paar nachtduiken willen gaan maken. We kwamen in het maanlicht boven water, weer een ervaring rijker. We namen afscheid van Marie-Jolie en reden vlug naar ons appartement om eens flink te gaan slapen. De drie duiken van die dag hadden er goed ingehakt.
Het uitslapen op de zaterdag was goed gelukt. Verder deden we lekker rustig aan. Overdag even naar Zierikzee en daar wat boodschappen en een lunch oppikken. In onze privé tuin was het zonnetje ook heerlijk. Maar we (in deze vooral ik) moesten natuurlijk nog een duikje maken vandaag. Het water bij duikstek de Kabbelaar was nu rustig genoeg voor onze middagduik. We volgden een lijn naar beneden om bij een oefenplateau te belanden op negen meter diep. Vanaf hier zwommen we op kompaskoers richting het wrak de Zeehond. Deze vonden we niet dankzij het slechte zicht, maar we stuitten wel op wat mooie grote reef balls. Deze kunstmatige riffen vind je op diverse plekken in Zeeuwse wateren. Het is een manier om het onderwaterleven te stimuleren en dat werkt! Het maakte de duik weer de moeite waard.
Avondeten vonden we in Renesse. In een heerlijk zonnetje met een biertje konden we weer lekker bijkomen. Weer bij het huisje konden we inpakken, want ons laatste avondje was alweer aangebroken. Maar die zondag werden we natuurlijk alsnog wakker in Zeeland, dus: duiken. Er stonden nog twee duiken vanaf een boot op de planning met Dusky, de duikvereniging waar we kersverse leden van waren. Dat was dus een leuke manier om eens wat mensen te ontmoeten. Plus dat het altijd weer leerzaam is om met anderen te duiken.
De eerste duikstek van de dag was Preekhil De Bunker. Deze zat aan de noordkant van het Grevelingenmeer en is slecht bereikbaar vanaf de kant. Dat was onderwater ook te zien. Het was er kraakhelder en de bodembegroeiing was wat groter dan we gewend waren. Het relatief gezien extreem goede zicht, in combinatie met de kleurrijke begroeiing, gaf het gevoel dat we in tropisch water aan het duiken waren. De kreeften waren hier ook totaal niet verlegen. Eentje liep zelfs vrij rond om een flink ommetje te maken. Andere kwamen nieuwsgierig uit hun holletje, waar ze zich normaliter juist verstoppen zodra ze ons zien. De laatste kreeft had nog maar één schaar, de zielenpoot.
De tweede duikstek, de Muur, lag naast Nieuwe Kerkweg en voelde daarom qua begroeiing wel bekend aan. Het zicht was er niet zo best. Al helemaal niet toen we diverse duikers kruisten die een flinke stofwolk achter lieten. We kwamen nog een grote oranje spons tegen en vervolgens zo'n schelpdier in de vorm van een scheermesje. Warempel vroeg ik me twee dagen ervoor nog hardop af waarom we die nog nooit onderwater tegen waren gekomen. Toen er eentje op het strand van Renesse lag.
Dat was dus een korte duikvakantie in eigen land. We kunnen het iedereen aanraden! De Zeeuwse wateren hebben echt mooie dingen te bieden. Je moet wat beter zoeken en het is echt niet eenvoudig duiken. Maar misschien juist daarom dat het ons zoveel voldoening geeft. Niet overtuigd? Er hoort ook nog een filmpje bij:
https://youtu.be/CoKGz-W6qWM
De ontvangst bij ons appartement voor het weekend was fijn, met soesjes voor bij de thee. Toen we een beetje geïnstalleerd waren, reden we naar Zierikzee. Daar gingen we een hapje eten met vrienden van ons, Remi en Veerle. Prettig om je Zeeuwse vrienden tijdens een vakantie zo in de buurt te hebben. Na het eten liepen we een rondje door het mooie Zierikzee. Met als hoogtepunt het oudste huis van Zeeland. Hopsa.
De volgende ochtend begonnen we meteen met waarvoor we kwamen: duiken. We hadden nog nooit gedoken bij duikstek de Kabbelaar. Er was verder ook letterlijk niemand, maar er stond wel windkracht vijf volop de dijk. Het zicht leek ook niet al te best en daarom besloten we een stukje door te rijden. Bij 't Koepeltje leken de condities wat beter, dus we hesen ons in onze uitrusting op de wederom lege parkeerplaats.
Het nadeel van deze duikstek is dat zodra je eenmaal de dijk over bent, je nog een takke eind mag lopen. Maar eenmaal in het water merk je daar niks van en het loonde ook wel om de enige duikers te zijn. Ik mocht onder water navigeren. Het zicht was redelijk en al snel spotte we een loslopende kreeft. Daarna verschillende noord zeekrabben, die je niet zo heel snel tegenkomt in het Grevelingenmeer. Al met al een mooie, rustige duik. Een goed begin van het weekend.
Toen alle spullen weer in de Hyundai i10 gepropt waren, was het tijd voor een vroege lunch. Een flinke ook, maar na een ochtendduik ging het er goed in. Bij de Kabbelaar was het nog steeds onstuimig, dus we reden door naar Nieuwe Kerkweg, ons zeer bekend. Nog nooit hadden we de duikstek zo rustig meegemaakt, maar wij zijn er normaliter natuurlijk altijd in het weekend. Daar zagen we nog eens een knoeperd van een noord zeekrab, zo tussen de oesterbanken verstopt dat het net een steen was. De hooiwagenkrab die volgde, maakte contrast met zijn grote broer. Piepklein en juist duidelijk aanwezig óp de oesterbanken. In de avond gingen we weer naar Zierikzee. Noordgouwe heeft namelijk slechts één restaurant en we wilden graag iets vegetarisch. Dat was gelukt, gezellig aan de bar, vlakbij de biertap.
Dankzij een vroege wekker konden we op tijd voor hoogwater om 08:10 bij duikstek Levenstrijd zijn. We waren om 07:30 de enige gekken, plus wat hardlopers en mensen die hun hond uitlieten. Onder water voelden we ons helemaal gekken. Het zicht was letterlijk een halve meter en er stond voor ons doen een flinke stroming. Kort na het afdalen kwamen we boven om ons duikplan te herzien. Daar kwamen we erachter dat we al zeker tien meter waren afgedreven van onze koers! We besloten recht tegen de stroming in te zwemmen tot we weer redelijk bij de instap waren. We hingen een halve meter boven de bodem, zodat we her en der nog iets konden zien. Het hoogtepunt was familie krab. Twee krabben zaten tussen wat oesters op elkaar. De bovenste had onder zijn grote schaar nog een derde klein krabbetje vast. Na twintig minuten hadden we het wel gezien, dus we gingen weer naar het wateroppervlak. We waren pas halverwege de instap gekomen dankzij de stroming! Het was dus een uitdagende duik voor deze beginners, wat hem onder de streep eentje maakte om te onthouden.
De rest van de ochtend en het begin van de middag hebben we het maar rustig aan gedaan. Daarna ontmoetten we bij duikstek Dreischor Gemaal een vriendin van Sandra, Marie-Jolie. We doken wel vaker samen en ze wilde graag een dagje aanhaken. Ik mocht weer eens navigeren en Sandra mocht filmen. Het gemaal blijft iets heel moois. De zon liet zich deze dag wat meer zien en dat bracht de begroeiing op het gemaal meer tot leven. De vele vissen krioelden door het zonlicht heen. Trots kwam ik uiteindelijk net iets voorbij de instap boven water. Navigeren in Nederlands water is altijd weer een leuke uitdaging.
We reden na de duik naar Renesse om daar wat te eten te zoeken. We ploften neer bij een strandtent om daarna lekker over het strand te lopen. Er stond nog steeds een stevige wind, niet zo erg als gister, maar ala. In Renesse zelf sloeg de herkenning bij ons in. Bij mij omdat mijn beide opa's en oma's hier vroeger in de buurt een caravan hadden waar we veel kwamen. Dé plek waar mijn ouders elkaar ontmoet hadden. Sandra en Marie-Jolie herkenden vooral de kroegen van hun eerste zomervakantie zonder ouders. De tieners die rondliepen door Renesse vielen het meest op. Stomdronken en hongerig naar uitgaansleven. Het zou maar je eerste vakantie zonder je ouders zijn…
Die avond hadden we nog een nachtduik op de planning staan. Sandra en ik hadden een week daarvoor onze opleiding afgesloten met onze eerste ooit. Het was dus wel een beetje spannend om het nu zonder instructeur te doen, maar ook heel leuk! Nieuwe Kerkweg was voor ons ook een bekende duikstek, we waren er ten slotte zelfs twee dagen geleden nog geweest. Toen de zon bijna onder was, trokken we de laatste onderdelen van onze duikuitrusting aan en klommen we de dijk weer over.
Het voelde nog net ietsje avontuurlijk aan dan vorige week. Met de schemer gingen we onderwater om te kijken of we wat moois konden vinden. Elk van onze lampen schoten over de bodem heen, op zoek naar mooi leven. Dit is meestal het moment dat de kreeften hun veilige holletjes verlaten en op jacht gaan. Helaas hebben we er die avond geen enkele gezien. Wel deden we halverwege de duik onze lampen even uit. Bijzonder hoe veel je dan nog kan zien, maar die lampen zijn alsnog wel broodnodig om veilig te duiken. Al met al een goede oefening voor Bonaire, waar we in oktober met z'n drieën wel een paar nachtduiken willen gaan maken. We kwamen in het maanlicht boven water, weer een ervaring rijker. We namen afscheid van Marie-Jolie en reden vlug naar ons appartement om eens flink te gaan slapen. De drie duiken van die dag hadden er goed ingehakt.
Het uitslapen op de zaterdag was goed gelukt. Verder deden we lekker rustig aan. Overdag even naar Zierikzee en daar wat boodschappen en een lunch oppikken. In onze privé tuin was het zonnetje ook heerlijk. Maar we (in deze vooral ik) moesten natuurlijk nog een duikje maken vandaag. Het water bij duikstek de Kabbelaar was nu rustig genoeg voor onze middagduik. We volgden een lijn naar beneden om bij een oefenplateau te belanden op negen meter diep. Vanaf hier zwommen we op kompaskoers richting het wrak de Zeehond. Deze vonden we niet dankzij het slechte zicht, maar we stuitten wel op wat mooie grote reef balls. Deze kunstmatige riffen vind je op diverse plekken in Zeeuwse wateren. Het is een manier om het onderwaterleven te stimuleren en dat werkt! Het maakte de duik weer de moeite waard.
Avondeten vonden we in Renesse. In een heerlijk zonnetje met een biertje konden we weer lekker bijkomen. Weer bij het huisje konden we inpakken, want ons laatste avondje was alweer aangebroken. Maar die zondag werden we natuurlijk alsnog wakker in Zeeland, dus: duiken. Er stonden nog twee duiken vanaf een boot op de planning met Dusky, de duikvereniging waar we kersverse leden van waren. Dat was dus een leuke manier om eens wat mensen te ontmoeten. Plus dat het altijd weer leerzaam is om met anderen te duiken.
De eerste duikstek van de dag was Preekhil De Bunker. Deze zat aan de noordkant van het Grevelingenmeer en is slecht bereikbaar vanaf de kant. Dat was onderwater ook te zien. Het was er kraakhelder en de bodembegroeiing was wat groter dan we gewend waren. Het relatief gezien extreem goede zicht, in combinatie met de kleurrijke begroeiing, gaf het gevoel dat we in tropisch water aan het duiken waren. De kreeften waren hier ook totaal niet verlegen. Eentje liep zelfs vrij rond om een flink ommetje te maken. Andere kwamen nieuwsgierig uit hun holletje, waar ze zich normaliter juist verstoppen zodra ze ons zien. De laatste kreeft had nog maar één schaar, de zielenpoot.
De tweede duikstek, de Muur, lag naast Nieuwe Kerkweg en voelde daarom qua begroeiing wel bekend aan. Het zicht was er niet zo best. Al helemaal niet toen we diverse duikers kruisten die een flinke stofwolk achter lieten. We kwamen nog een grote oranje spons tegen en vervolgens zo'n schelpdier in de vorm van een scheermesje. Warempel vroeg ik me twee dagen ervoor nog hardop af waarom we die nog nooit onderwater tegen waren gekomen. Toen er eentje op het strand van Renesse lag.
Dat was dus een korte duikvakantie in eigen land. We kunnen het iedereen aanraden! De Zeeuwse wateren hebben echt mooie dingen te bieden. Je moet wat beter zoeken en het is echt niet eenvoudig duiken. Maar misschien juist daarom dat het ons zoveel voldoening geeft. Niet overtuigd? Er hoort ook nog een filmpje bij:
https://youtu.be/CoKGz-W6qWM
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
