Update 5: Birds of paradise in paradise

Eat, sleep, dive, repeat. We lagen al snel weer in het water op deze tweede duikdag. Het werd een mooie duik op een koraalrots meer in het blauw. Grote groepen met flinke barracuda’s bewogen zich om ons heen. De stroming hier in het diepe was sterk, zo sterk dat we rifhaakjes kregen. Een nieuwe ervaring, maar eigenlijk best wel chill. De gids had drie haken bij zich met elk een touw eraan. De haak werd achter een stevig stukje rots geplaatst en het enige dat wij hoefden te doen was het touwtje vasthouden. De stroming trok aan ons maar we hoefden geen vin te geven. Een Napoleon vis en twee soorten haaitjes zwommen nog langs. Relaxt hangen en van het showtje van de oceaan genieten.

De tweede duik zagen we een verstopte kreeft, een octopus en van alles dat we de afgelopen duiken al gezien hadden. In het diepe gedeelte kregen we een rood kleurige Santa Claus pygmee zeepaardje te zien. Een remora vis volgde ons. Dat is zo’n traveller vis die met zijn zuignap kop aan haaien of manta’s vasthaakt. Hij was richting ons net niet nieuwsgierig genoeg. We lunchten op het resort en daarna spotten we in de bomen een Waigeo gevlekte cuscus. Dit type buideldier kwam alleen op dit eiland voor. Het beest heeft een roze staart die gebruikt wordt om de balans te houden door de taken te grijpen.

Duik drie van de dag was tegen de kust van Yellow Coconut Island aan. Wederom een prachtig idyllisch eilandje in het midden van de zee. De duik briefing werd onderbroken door een vrouw die op het eiland haar kokosnoten aan het bijbruinen was. De naam van het eiland was verklaard en er was een herhalende grap ontstaan die de rest van de week op de boot zou blijven.

De duik begon op een koraal kerkhof en met de stroming mee driften. We passeerden een paar enorme barracuda’s, ik wist niet dat ze zo groot konden worden. Weer drie soorten haaien binnen dat kleine uurtje onder water, het hield maar niet op. Eentje een Wobbegong die mooi in het open zat, zodat we heel het beest konden zien. Een honingraat triggerfish achtervolgde ons bijna met zijn prachtige kleuren en we eindigden de duik boven een enorme school met zwart blauwe triggerfish.

Terug op het resort gingen we een stukje wandelen. De omgeving was echt mooi. Krijtrotsen en verder jungle waar je ook keek, op de asfaltweg na dan. We zagen ijsvogels, een soort zwaluwtjes en schattige vogeltjes met een zwarte staart dat op en neer hopte zodra ze stil zaten. In de latere avond liepen we over de steiger om de zonsondergang te zien. De zon was al verdwenen achter het eiland, maar de oranje gloed op de wolken zette nog even door. Aan de andere kant van de steiger was er een regenboog te zien. Ja, we waren nog steeds in dit paradijs.

Met Michael ging ik op onze derde officiële duikdag al vroeg te water. We mochten namelijk ook ongelimiteerd duiken op het huisrif. Niet dat we daar de tijd voor hadden, want met drie bootduiken was het klokje al aardig rond. Vandaag vertrokken we echter pas om negen uur, dus we hadden mooi wat extra tijd. Tegen kwart voor zeven gingen we onder en het werd een relaxte duik met een paar leuke vondsten. Wat sexy dansende garnaaltjes, een eenzame barracuda en tot slot de Raja Ampat carpet shark. Haaiensoort nummer vier van deze vakantie.

Na het ontbijt gingen we z’n vieren de boot op. Lea was deze dag voor het eerst mee. Haar oorontsteking was gelukkig voldoende weggetrokken. De eerste duik site was Blue Magic, een koraalplateau in het blauw. Hier kwamen we haaisoort vijf van de vakantie tegen, een grijze haai. Deze soort is een stuk groter en gespierder dan de zwart en wit puntjes. Echt een flinke haai zeg maar. Het zicht was hier super. Een verplaatsende octopus liet ons goed zijn kleuren zien. Wat verderop zagen we een mureen, een wit puntje, twee grote trevally en een tandbaars samen aan het jagen rondom een koraalrots in het diepe. Aan het einde werden we op acht meter diep aan een rifhaakje gehangen. Grote tonijnen en barracuda’s zwommen langs, waarna wij weer naar boven dreven.

De tweede duik had een flinke stroming, lekker driften en hangen dus. Met mega ver zicht lagen we weer op groot leven te wachten, wat helaas niet kwam. Verder wel een lekker duikje. Tijdens de lunch op de boot hingen we bij een eilandje waar een adelaar over vloog. De laatste duik van de dag was een zogenaamde muck duik. Een duik boven een zandbodem waar je dan op zoek gaat naar klein leven. We zagen mini krabbetjes tot doorzichtige garnaaltjes. Het kleinste was een minuscule rijstkorrel, die ingezoomd een slakje bleek dat op een schaapje leek. Costasiella kuroshimae is een slakkensoort dat gras eet maar ook zelf fotosynthese kan gebruiken als voeding. Een kleine sepia stal tot slot nog even de show door zijn bovenkant een soort glitter uiterlijk te geven.

Na een lange dag op de boot gingen we even genieten van onze heerlijke veranda aan zee. Met een chippie erbij totdat het tijd was voor avondeten. We aten weer met z’n vieren. Nog steeds waren we de enigen op het resort. Goed vermoeid gingen we vroeg naar bed, want we zouden er op tijd uit moeten. De dagen hier werden we altijd wakker van de vogeltjes, de regen of de zee. Deze ochtend was het de wekker om kwart voor vijf. We werden namelijk om vijf uur opgehaald voor het vogel spotten.

We hebben onszelf nooit echt gezien als vogelaars, maar de kans om parende paradijsvogels te zien moet je toch echt pakken. We zaten immers in Papua, waar een groot gedeelte van de populaire docu Birds of Paradise is opgenomen. Dat we daadwerkelijk een paring zouden zien, leek ons vooraf sterk. Je zou zeggen dat je daarvoor dagen in een camouflagepak in de jungle moet gaan liggen met je telelens camera van een halve meter om überhaupt een kleine kans te hebben om iets te bereiken. Toch was men in het resort best optimistisch voor ons.

In het ochtenddonker werden we de jungle door gegidst. We liepen over een aardige modderbodem, want het had de nachten daarvoor best pittig geregend. Onthoud dit detail, dat is later in dit verhaal van belang. We stapten flink door en passeerden vele dikke duizendpoten, waarschijnlijk ook net ontwaakt uit hun slaapje. Op een gegeven moment gingen we met een lekker tempo traptreden op. Dit was een goede ochtendgymnastiek zeg. We (slechts zes toeristen) werden in een soort boomhutje gezet om even op adem te komen.

Vier houten lange banken had de hut. Voor ons zat met bladeren bedekt antiworteldoek met zo’n twintig centimeter vrije ruimte tot aan het dak om door te turen. Dit was onze camouflagetent deze ochtend. Qua materiaal moest ik het met mijn 20x optische zoom digitale compact camera doen. Zo’n lens die in uitgeschoven stand vier centimeter uitsteekt, maar het gaat er uiteindelijk om wat je ermee doet. We zaten in dit hokje te wachten tot het licht werd. Naarmate er meer zon verscheen, namen de vogelgeluiden in de jungle toe. We wisten niet zo goed wat we konden verwachten. Plots zagen we wilde bewegingen in een boomtop net binnen zicht. Er werd gesekst in de bomen.

De mannelijke rode paradijsvogels lieten zich goed zien. Ze hadden een rood lichaam met een zand gele kop en hun vleugels werden breed gespannen. Aan hun staart werden twee lange, licht gekrulde franjes opgezet. De vrouwtjes waren meer bruin van kleur en kleiner. De mannetje hopten en draaiden met heel hun lichaam 45 graden naar links en naar rechts richting de vrouwtjes. Ze draaien vervolgens om, hopten door en gingen daarna weer hun kant op. Als een vrouwtje interesse had, openden de mannetjes hun vleugels en begonnen ze met hun veren te trillen. Was ze onder de indruk, draaide het vrouwtje zich om met toestemming. Sommige vogels waren zo uitbundig aan het vertonen, dat ze die laatste stap bijna vergaten.

Een cuscus zat in de bomen tussen al dit geweld en gekakel. Ik denk dat er zeker dertig vogels in de bomen actief waren. Hij kroop daarom langzaam door naar de volgende boom, op zoek naar wat rust. Geen orgie voor dit beestje. Een grote witte cockatoo kwam het feestje uiteindelijk verstoren. Niet dat het daarmee ophield, maar het werd een stuk rustiger. In groot contrast met ons camouflage hutje, want deze stond ineens vol met toeristen. Snel door naar de volgende stop. Het werd best een eind door de jungle wandelen, soms meer glijden.

We waren weer bij een antiworteldoek hutje aangekomen. De wandelstokken konden weer aan de kant en turen maar. Er zat een kleine zwarte vogel in de takken links. Nauwelijks te zien en niet echt foto waardig, maar wij waren al tevreden dat we hem gespot hadden. Toen bleek de show pas te beginnen. We keken uit op een plateau. Een plateau dat schoongemaakt moest worden voor de paringsdans. Plots kwam de eerst verlegen Wilson paradijsvogel in actie. Hij ging op een verticaal takje hangen en zette zijn kleuren op. Zijn kop werd lichtblauw, zijn nek kleurde felgeel en zijn rug werd bloedrood met twee zwarte strepen erop. Uit zijn staart kwamen twee sterk gekrulde, grijze uitsteeksels.

Ijverig werden er blaadjes van zijn podium afgeslingerd. Hij hopte van hoek naar hoek en smeet alles aan de kant. Dan weer even de takken in en daar wat blaadjes losplukken. Alles zodat het vrouwtje goed zicht op hem zou hebben. Weer ging hij naar de verticale tak. Daar begon hij te tjilpen en zijn borstje zette licht op naar een emerald groene kleur. Het opruimen en roepen werd met elkaar afgewisseld. Er was een klein bruin vogeltje in de buurt, waarschijnlijk een vrouwtje. Wij wilden gaan voor de duikboot, maar de gids maande dat we moesten blijven omdat het nog niet klaar zou zijn. Terug op zijn verticale tak begon de paradijsvogel een ander geluid te maken. Het was meer een tikkend gekrijs.

Dit was hèt moment supreme. Het moment dat Sandra uitgegleed in de modder. Ze wist zichzelf te houden en de stunt maakte gelukkig niet veel lawaai. De vogel had er ook geen boodschap aan, want deze ging gewoon door met zijn nieuwe gedrag. Toen kwam het tweede moment dat Sandra uitgleed, dit keer vol op haar bips. Nu was het showtje helaas wel echt voorbij. Het enige wat we gemist hadden was dat hij zijn groene kraagje opzette, mits het vrouwtje zijn podium schoon genoeg had gevonden tenminste. We zullen nooit weten of we echt iets gemist hebben, maar we hebben er wel de rest van week goede grapjes over kunnen maken. Sorry liefie <3. Gelukkig is het ergste dat je eraan overgehouden hebt dat je jezelf vervloekte. Die vogel was zieliger, want die heeft geen seks gehad. Het duiken gaat weer verder in de volgende blog!