Update 1: Kastelen in plaats van tempels

Drie weken backpacken door Cambodja, dat hadden we besloten als grote vakantie van 2020. Helaas was voor ieder van ons 2020 niet het jaar waar we op hoopten. Er ging al een streep door de whisky proeverij in Schotland en Harry Potter in Londen bleef onbezocht. Gelukkig ging het thuiswerken wel goed. Ons prille samenwonen werd daardoor al na een luttele twee weken samenwonen XL: 24/7 thuis zijn met een compleet leeggelopen agenda voor drie maanden lang. Toch is er niemand met wie ik liever thuis opgesloten zit dan met mijn lief.

Maar genoeg gezwijmel. Flexibel als we zijn, hebben we wel weer een prima vakantie kunnen bedenken. De reis ging per auto naar Liechtenstein, een dwergstaat met een grote kastelendichtheid. Twee daagjes daar en verder de anderhalve week opvullen met Duitsland en Zwitserland. Geheel Covid-verstandig.

Woensdagmiddag had ik vrij genomen zodat we op tijd in de auto konden springen die dag. De auto en mijn koffer moesten nog ingepakt worden, maar iets na tweeën zaten we op de snelweg richting Heidelberg, Duitsland. Het ging ons voorspoedig af en tegen half acht waren we daar. Het eerste kasteel van de vakantie was al snel in beeld, zoals het boven de stad uit torende. We reden de stad binnen langs de rivier Neckar, met aan de andere kant van het water flinke Duitse huizen.

Al in de parkeergarage begon de mondkapjes verplichting. Ook bij de receptie van het hotel en in de gangen richting onze kamer. Zo weet je weer dat je ten tijde van een pandemie op vakantie gaat. Maar niet veel later, na een rondje om de kerk, vergaten we dat alweer. Wat was het toch heerlijk om er weer op uit te gaan, het vakantiegevoel was al binnen. Op het pleintje naast de kerk zaten we aan het witbier, schnitzel en bradwürst, op een goed gevuld terras zonder enige glimp van een virale infectie. Behalve misschien hoe duidelijk het was dat het personeel daar niet wist hoe een mondkapje gedragen moet worden. Het rumoer onder ons raam die avond, liet ook alleen maar gezelligheid klinken. Helaas wel tot behoorlijk laat.

De schoonmaakwagens wekte ons ook behoorlijk vroeg en dus gingen we al op tijd de stad bekijken. Zo op tijd, dat de straten nog zo goed als verlaten waren. De kerken waren nog dicht en de meeste restaurantjes ook, dus dan maar een supermarktontbijt. Daarna een lichte klim van driehonderddertig treden naar het grote kasteel van Heidelberg. Deels was dit in fantastische staat, terwijl ongeveer twee derde ervan eerder een ruïne te noemen was. Een korte wandeling daar gaf een mooi uitzicht over de stad. Om het kasteel in te gaan moesten we een bezoekersformulier invullen en een mondkapje op, hoewel het grotendeels niet overdekt was. Vanuit de mooie binnenplaats gingen we een deel van het kasteel binnen. Daar stond namelijk het grootste wijnvat ter wereld, met een inhoud van maar liefst tweehonderddertigduizend liter. Zo, kan die ook weer van de bucketlist.

Door de tweede entree van de binnenplaats kwamen we bij nog een prachtig uitzicht over de stad en daarmee ook een goede blik op de mooie oude brug, waar ons hotel naast zat. In onze rug konden we de nog mooi intacte voorkant van het kasteel goed van dichtbij bekijken. Hierna dook ik nog even het apotheekmuseum binnen, waar niet zoveel aan was. Wel moest de tijd die ik daar doorgebracht had nauwlettend genoteerd worden, alle vier minuten. Vervolgens liepen we nog even de oude kasteeltuin in, maar hier waren we snel klaar. Deze waren eerder in verval dan goed onderhouden en ondertussen begon het nog flink te regenen ook. Dat terwijl de zon die ochtend nog zo goed geschenen had.

Het slechte weer bood echter de gelegenheid om de kerken die in de ochtend nog dicht waren eens goed te bekijken. We hebben er in totaal drie aangedaan en allemaal waren ze redelijk sober ingericht, witte muren en glas-in-lood dat voornamelijk modern was en niet echt antiek. Afijn, tijd voor een supermarktlunch en daarna op naar Liechtenstein, onze volgende bestemming.

Op de route kwamen we vooral erg veel regen tegen en de bewolking verborg het mooie berglandschap voor ons. De Zwitserse grensovergang stelde overigens weinig voor, gelukkig waren alle grenzen gewoon weer open. In Liechtenstein werden we opgewacht door een geautomatiseerde zelf check-in die uiteindelijk ons hotelpasje uitspuugde. Even bijkomen van de reis en daarna op zoek naar wat eten in Vaduz, de hoofdstad van Liechtenstein waar we net een paar kilometer vandaan zaten. Het werd een vega-avond (als ooit overdreven vleesfanaten gaan we tegenwoordig voor drie avonden in de week vleesloos) met twee heerlijke gerechten met zoete aardappel. Het goedkoopste op de kaart was hier overigens net zo duur als het duurste op de kaart in Heidelberg en mijn witbiertje was net zo duur als de twee witbiertjes van gisteravond. Maar goed, wij wilden naar Liechtenstein en dat het prijzig ging worden, wisten we wel.

De volgende dag werden we om half acht wakker van onze biologische klok en dat was prima. Bij de overnachting zat ontbijt, dus daar gingen we dan ook maar gebruik van maken. Het buffet was niet uitgebreid maar voldoende. Een buffet als dit zou in Nederland nu echter niet zo denkbaar zijn. Gezien we ook net de Corona maatregelen van Duitsland tegen waren gekomen, voelde het helemaal gek. Het halletje van het buffet (wat in Nederland überhaupt niet echt meer denkbaar is) was namelijk maar een metertje breed, dus afstand houden was niet echt te doen. Overigens was het ook niet alsof iemand dit probeerde. Met drieëntachtig besmettingen en slechts één Corona dode, zal het land zich ook niet zo druk maken.

We begonnen de dag met een bezoek aan Vaduz. Op zich waren we hier na een bezoek aan de kathedraal (welke vrij standaard was) snel klaar mee. Zo groot is de grootste stad van dit kleine land natuurlijk niet. Een mooi moment om wat feitjes op te zoeken… Wist je namelijk, dat Liechtenstein maar liefst 32 keer in Noord-Brabant past? We vervolgden onze weg naar het kasteel van Vaduz, dat aanwezig boven de stad uittorende. Onderweg kwamen we langs het rode huis, nog een bezienswaardigheid. Deze was mooi, ook dankzij de tuin gevuld met druivenranken, maar het was wel gewoon een rood huis. De omschrijving voldeed. Het kasteel van Vaduz konden we niet bezoeken aangezien de adellijke familie daar woonde, wel konden we naar binnen gluren en een korte wandeling maken die resulteerde in een mooi uitzicht op het kasteel.

Het volgende kasteel (en tevens het derde kasteel van de vakantie, mocht je meetellen) was een ruïne genaamd Schalun, Wildschloss. Deze bleek bij aankomst bereikbaar te zijn via een wandeling van ongeveer een uur, waardoor we besloten om eerst maar even onze lunch naar binnen te werken. De klim naar het kasteel was steil maar verder niet zo interessant. We liepen door de bossen en de laaghangende wolken gaven nog wel een mysterieus effect. De ruïne zelf was vrij compact, we konden er een rondje omheen lopen tot aan de heftig grote ondersteuningspilaren die het geheel overeind hielden.

Na nog een uurtje terugwandelen reden we met de auto naar de ruïne van kasteel Schellenberg. Deze wilden we via een wandeling bereiken die we via de app Komoot (een aanrader mocht je waar ook ter wereld mooie fiets- of wandeltochten willen maken) gevonden hadden. Deze stond genoteerd als easy en voor morgen hadden we een intermediate gepland, dus we wilden even ervaren wat de boeken in zou gaan als easy. Het begin vinden was dit overigens niet.

We reden namelijk via bergweggetjes naar de start van de wandeling. Vervolgens stuitten we op een ieniemienie grensovergang die weliswaar onbemand was. Jawel, we waren zomaar in Oostenrijk beland. Tussen de boerderijen in konden we de auto vervolgens niet parkeren. Terug in Liechtenstein vonden we langs de route een parkeerplaats en dus konden we eindelijk van start. Dit is overigens niet waarom Komoot zo fantastisch is, de volgende dag zouden we dat pas echt ervaren.

De wandelroute begon prima door weilanden en bossen, maar halverwege zaten we op wel erg veel asfalt weg. Easy was dus wel erg easy. Toen we eenmaal bij de ruïne aankwamen, bleek deze erg mooi te zijn. De entree was nog goed bewaard gebleven en via een houten brug te bereiken. Een centrale toren met daarop de vlag van Liechtenstein was ook goed behouden en het rondje dat we er omheen liepen nam iets meer tijd in beslag dan het vorige kasteel. Ondertussen begon de bewolking weg te trekken, dus vanaf hier hadden we mooie uitzichten op de opklarende omgeving.

Terug bij het hotel namen we even de tijd om bij de komen van al dat wandelen om daarna weer in Vaduz iets te gaan eten. Het werd Italiaans in de vorm van twee borden goede pasta. Van het huis volgde er nog wat cannoli die zeker niet te wensen overliet. Er was verder weinig leven in Vaduz, dus we gingen na een klein rondje lopen maar terug naar het hotel.