Update 4: Testen in de outback - Reisverslag uit Darwin, Australië van Jirry Pons - WaarBenJij.nu Update 4: Testen in de outback - Reisverslag uit Darwin, Australië van Jirry Pons - WaarBenJij.nu

Update 4: Testen in de outback

Door: Jirry

Blijf op de hoogte en volg Jirry

18 September 2013 | Australië, Darwin

Na de eerste week in Darwin werd de bezetting in ons complex in Kormilda college iets groter. Wij zijn hier als Solar Team Eindhoven namelijk niet de enigen die gebruik maken van deze degelijke locatie. CUER (Cambridge University Eco Racing) uit Engeland is het eerste team dat ons op kwam zoeken. Gedurende onze tweede week hier begonnen ze binnen te druppelen. De teammanager was er als eerst en die voelde zich naar mijn mening wel op zijn plaats hier. Dit concludeer ik vooral omdat hij na de bbq met Delft heel vrolijk "Eindhoven!” uitriep. Verder hebben een paar van mijn teamgenoten geprobeerd om ze te leren rikken en merk ik dat ze het over het algemeen wel wat zwaarder hebben dan ons. Ze missen nu op dit moment namelijk nog een gedeelte sponsoring waar ze hard achter aan gaan. Ook zie ik ze eigenlijk vanaf opstaan tot slapen gaan aan het werk. Tenminste, voor zover ik dat kan zien natuurlijk.

Op maandag werd Stella gekeurd voor de Australische wegen. Een Nederlands kentekenbewijs zorgt er al snel voor dat zo’n keuring vrij vlot kan verlopen. Dus dinsdag was het glorieuze moment daar: Stella op de openbare weg in Australië. De Cox Peninsula road was helemaal de onze en nog wel als aller eerste solar team. Als eerste de auto in Australië, als eerste als team in Australië en als eerste op de Cox Peninsula road mogen rijden. Ik voel in deze dingen toch een trend die we ongetwijfeld door gaan trekken. De weg is 60 kilometer lang en aan het einde heb je een mooi uitzicht over de zee en op de achtergrond de skyline van Darwin. Vervolgens was het de 60 kilometer weer terug cruizen en dan een wisseling van de personen. Toen was het mijn beurt. Zitten in Stella is over het algemeen comfortabel, dit is echter waar tot je een helm op hebt. Maar het blijft natuurlijk een mooie ervaring om in Stella over de openbare weg te rijden, machtig mooi. En ze heeft gepresteerd, 180 kilometer zonder enig krasje of krimpje. Natuurlijk wel wat punten ter verbetering hier en daar, voornamelijk dat ze nog niet helemaal niet luchtdicht is. Dit zorgde ervoor dat er toch aardig wat ventilatie was, waardoor het niet zo’n hele zware rit was voor de inzittende. Dus er is wel weer genoeg werk voor de komende dagen.

Die avond moest deze goede rit natuurlijk even gevierd worden door een avondje goed stappen. Tijdens het stappen kwamen we onze collega’s van Nuon Solar Team tegen. Die gingen wat eerder naar huis omdat hun auto de volgende avond aan zou komen, terwijl wij het feestje doorzette tot het bittere eind. En dat kon, want we hadden de volgende dag een dagje vrij. Na in nest te hebben liggen ronken tot een uur of 11 vertrokken we naar de Adelaide River Cruise. Deze mensen hebben één specialisatie: Jumping crocodiles. En ja dat is precies wat je denkt, tot wel 5 meter lange prehistorische monsters die uit het water komen springen alsof het dolfijnen zijn. De eerste krokodil die we tegenkwamen in ons volgeladen bootje met 30 man was een baby’tje. Hij lag te chillen op een boomstam en was denk ik zo’n 30 centimeter groot. Hierna kwam er een iet wat groter gevaarte op ons afzwemmen, waarop Captain Morgan (onze gids en kapitein, en hij heet echt Morgan, hoe vet is dat) in actie kwam. Er ging een flinke brok vlees aan een hengel waarna de krokodil geplaagd werd met het vleesje. Na een paar keer mishappen werd de hengel iets verder omhoog gehesen en toen: juist! Het beest sprong zonder moeite bijna volledig het water uit en hapte het vlees zo van de hengel. Nu deze zijn maaltje had gehad zochten we de volgende op. Hetzelfde trucje werd nog een paar keer herhaald waarna we Dominator op gingen zoeken. Met zo’n naam verwacht je toch wel een degelijk grote krokodil. Toen we in de verte een gevaarte langzaam op ons af zagen dobberen, wisten we al gauw dat deze verwachting klopte. Ik denk namelijk dat Dominator toch zeker wel 5 meter lang was. Toen deze grote baas naar het vlees beet hoorde je een klap van zijn kaken waarvan je toch blij wordt dat je veilig (bij benadering dan he) in een bootje zit. Plots was hij weer weg en Captain Morgan riep nog even naar de steiger waar we vanaf vertrokken waren dat ze een beetje moesten opletten tijdens het repareren hiervan, want Dominator kwam hun kant op. Na nog even rond te dobberen ramde kapitein Morgan zijn boot aan de kant en toevallig was Dominator weer in de buurt. Ik zat links voor in de boot, en laat dat monster nou precies aan die kant zijn kop naar boven steken. Toen hij weer druk bezig was naar vlees te happen en half tegen de boot sloeg deed ik toch maar een stapje of twee achteruit. Nadat Dominator verzadigd was veranderde hij weer in een boomstam door stil te gaan liggen. Wat een vette ervaring was dit! Van de kleine schatjes tot de gigantische monsters was het stuk voor stuk super gaaf om te zien. Eerst uitstapje van STE in Darwin: geslaagd!

Ondertussen begint het hier met de dag warmer te worden lijkt het wel. Een paar dagen moest Stella ook buiten staan en in deze omstandigheden sleutelen aan haar zorgt toch wel voor de nodige zweetdruppels. Maar verder gaat het leven hier gewoon haar gangetje, alles loopt hier heerlijk op rolletjes en alle obstakels die we tegenkomen kunnen we uiteindelijk uit de weg gaan. Toch kan ik stiekem niet wachten tot ik echt mijn vakantie in kan gaan. Vanaf de aankomst in Darwin en hopelijk de winst van de challenge op 13 oktober wordt het eindelijk keihard feesten na een jaar hard werken en discipline. Door dat vooruitzicht van wat vrije tijd in Australië en een trip door Azië die er nog aankomt, vergeet ik soms hoe vet het eigenlijk is waar ik momenteel mee bezig ben.

De tweede zondag van mijn verblijf in Darwin hier was het weer tijd voor een testritje, dit keer bijna 260 kilometer. Wederom heeft Stella gepresteerd, ze lijkt heel goed aan onze eisen te voldoen en er was niets wat haar van de weg afhield. Het ritje was nu ook weer net iets warmer dan de vorige, omdat ze steeds beter afgesloten wordt van de buitenlucht. Hierdoor is er steeds minder verkoelende lucht om de passagiers op temperatuur te houden. Niet fijn voor de passagiers natuurlijk, maar wel een nog beter presenterende Stella. Na het testen vroeg Bochum (een directe concurrent solar team uit Duitsland die een 3 persoonsauto hebben gebouwd) of we even langs kwamen kijken naar hun auto. De Duitse degelijkheid straalde er in veel opzichten vanaf. Er zaten zeker wat leuke snufjes in, vooral mechanisch, wat voor mij als werktuigbouwer natuurlijk erg gaaf is om te zien. Maar toch houd ik het gevoel dat we deze jongens wel aankunnen, maar we moeten natuurlijk nog zien hoe het uiteindelijk gaat lopen tijdens de challenge. Na terugkomst bij onze accommodatie gingen onze buren van het Cambridge team stappen. Mooie kans natuurlijk om ook even het nachtleven in te trekken en onze buren beter te leren kennen. Op een zondagavond wel eens waar, maar als ik iets geleerd heb over Darwin is het wel dat er elke avond uiteindelijk wel íets te vinden is. Soms moet je alleen goed zoeken maar uiteindelijk leidt het altijd weer tot een goed verhaal.

De volgende dag was ik nog redelijk frisjes. Toch stoer van me dat ik die avond ervoor geen druppel alcohol op had. Ja ja, onder het mom van afvallen en fit blijven heb ik besloten geen bier meer naar binnen te werken tot het einde van de challenge. Des te beter is mijn excuus dan om de ontstane droogte weer goed te maken na onze aankomst en overwinning in Adelaide op 13 oktober. Die maandag kwam ook de landelijke pers langs om wat videobeelden van ons te schieten. Dus ik hoop dat de beelden van mij al sleutelend aan Stella de gemiddelde Australiër binnenkort zal bereiken.

Mijn hoop werd in ieder geval dinsdag bevestigd op onze derde testdag. Toen we aankwamen op onze testweg stonden hier al een aantal busje en een heuse satelliet opstelling voor een live uitzending. Ik vond het allemaal echt helemaal geweldig al die media aandacht. Van de filmpjes die van mij geschoten werden toen ik de wielkappen van Stella erop draaide tot de foto’s die van ons als de vier inzittende werden genomen met Stella op de voorgrond. Uiteindelijk was er twee keer een live stukje op de Australische nationale televisie over ons te zien, een stukje op diezelfde zender in het avondnieuws, een stukje in het avondnieuws van een andere televisiezender en een krantenartikel wat ik nu hier voor me heb liggen. Daarna hebben we drie keer een klein stukje over onze testweg gereden met gopro’s in Stella en de media die langs de weg foto’s en video maakten. Ook mochten we het derde ritje met de gopro in Stella zelf gaan filmen, deze beelden zaten vooral in het avondnieuws wat we die avond natuurlijk met zijn alle in de gezamenlijke ruimte hebben gekregen. Wat ik misschien ook nog wel het mooiste vond was dat ik de media ook foto’s zag nemen met hun eigen mobieltjes. Everybody loves Stella. Nadat de pers weer weg was hebben we nog 120 kilometer met Stella gereden, wat me prima afging hoewel de temperaturen wel weer net iets hoger waren dan de vorige keer. In de avond ben ik nog 10 kilometer gaan hardlopen, iets wat me steeds beter afgaat en wat ik denk ik ook nodig ga hebben in het kader van afvallen en fit worden. Daarna zijn we om het media succes nog te vieren de kroegen van Darwin weer ingetrokken. Dit was uiteindelijk een aardig rare avond..

Vandaag hebben we weer een vrije dag, perfect om even bij te komen en dit reisverslag af te maken. Vanochtend zijn we nog even Darwin ingegaan waar we een beetje rond hebben gelopen door de stad en langs de kust. In die rust realiseer je je dan dat de tijd hier eigenlijk wel snel gaat en dat ik hier over drie dagen alweer een maand rondhang. Ook realiseer ik me dat de World Solar Challenge over 18 dagen al gaat beginnen. Ik denk dat ik er net zo naar uit kijk als dat ik er tegenop zie, want het is toch wel spannend en het wordt met de dag spannender. Hoewel ik natuurlijk het grootste vertrouwen heb in de mensen met wie ik hier nu ben, we gaan er gewoon allemaal vol voor en die winst zit er wel in. Dit weekend gaan we testen hoe goed we voorbereid zijn door een race simulatie van drie dagen te doen. Dus we oefenen de challenge alvast door te gaan testen voor drie hele dagen inclusief kamp opzetten en alles wat daarbij komt kijken. Ik ben benieuwd!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Jirry

Actief sinds 04 Jan. 2013
Verslag gelezen: 399
Totaal aantal bezoekers 165132

Voorgaande reizen:

11 Juli 2023 - 16 Augustus 2023

Huwelijksreis

01 Juli 2021 - 31 Mei 2023

Duikvakanties

23 Juli 2022 - 13 Augustus 2022

Cambodja 2022

01 Augustus 2021 - 20 Augustus 2021

Backpacken door Griekenland

15 Juli 2020 - 24 Juli 2020

Kasteeltjestour 2020

20 Juli 2019 - 14 Augustus 2019

Roadtrip door voormalig Joegoslavië

18 Juli 2018 - 04 Augustus 2018

Backpacken met m'n lief: Nepal

19 Mei 2018 - 14 Juni 2018

Amerika reis met paps en mams

12 Oktober 2016 - 24 December 2016

The Epic Jirry Journey

23 Juni 2014 - 25 September 2014

Stella reisjes

11 Juli 2014 - 20 Juli 2014

Leipe trips

03 Januari 2014 - 12 Januari 2014

Skivakanties

20 Augustus 2013 - 02 December 2013

Australië en meer

04 Januari 2013 - 26 Maart 2013

Stage in Florianopolis, Brazilië

Landen bezocht: