Update 3: Singapore uit, Maleisië in

Aangekomen in Melakka, zochten we als eerste wat te eten. Wat we aantroffen in deze stad was op z’n minst bijzonder te noemen. Het centrale kruispunt was bezaaid met ledlampjes. In het midden hiervan stond een flinke rij met fietstaxi’s met een soort zijspan. Deze hadden allerlei thema;van Pikachu naar My Little Pony tot aan Frozen. Vele knuffels en afbeeldingen waren als versiering aangebracht, zelfs geprinte wieldoppen over de spaken van de fietsen. Dit alles had een zee van ledjes over zich en veel te harde muziek. Harde muziek die helaas niets met de theme songs van dit alles te maken hadden. Dat had het echt af gemaakt. Tegenover de fietsen stond een windmolen, waarvan de wieken ook voorzien waren van lampen. De plastic koeien die ernaast stonden hadden ook allerlei kleuren verlichting. De ingang van Chinatown had een grote opblaasdraak over het kruispunt hangen. Wederom met een baken van ledjes. Waar waren we beland?

Aan het water vonden we uiteindelijk iets te eten in het Heeren House. Nasi goreng en een ander Maleisisch rijstgerecht. We keken uit op de verlichte overkant van het water. Kleurrijke lampjes waren om de boomstammen gewikkeld. De brug waar we net overheen waren gelopen had een groot neonlicht bord met Malakka 2024 erop. Dit naast een afbeelding van het Mamee monster. De noodle etende variant van Koekiemonster. We hadden live muziek tijdens ons diner en liepen uiteindelijk met een ijsje langs het Hard Rock Cafe en een drink straatje naast het water. Wederom, je raadt het al, voorzien van meer dan voldoende verlichting en in dit geval ook felle Heineken sterren. Na nog de laatste overnachtingen en bussen regelen, gingen we lekker slapen om al dit verlichtingsgeweld te verwerken.

De volgende ochtend bevonden we ons al snel in een zee van Chinese toeristen. Het centrum van hun fotosessies was het rode pleintje met de I <3 Malakka letters. Via een bazaar belandden we uiteindelijk in drie maritieme musea. Opzich een prima escape van de hitte, want het voelde hier beduidend warmer aan dan wat we de afgelopen dagen gehad hadden. Het eerste museum was gebouwd in een replica van een Portugees zeevaarders schip uit de 16de eeuw. Door de bijna reflecterende bruine verf zag deze er van de buitenkant erg kitsch uit. De herinnering aan de ledstrips die de avond ervoor aan stonden, hielp vast ook niet bij dit beeld.

Afijn, het had airco en de informatie binnen was best interessant. Het grootste stuk ging over hoe Melakka eerst een Portugese kolonie was. De teksten waren niet echt positief te noemen wat betreft hun bewind. De ruime eeuw van het Nederlandse bestuur was daarentegen in niets negatief. Na de Hollanders volgde de Britten, waarna het uiteindelijk onafhankelijk werd. In het museum zagen we verder wat miniaturen van oude schepen en wat replica’s van schatten, maar ook echte munten uit de 16de eeuw.

Het tweede museum zat bij de buren. Er hingen in het begin schilderijen, ook van de Hollandse invasie van Melakka. Wat replica boten en sloepen volgden en daarna wat oude scheepsvaartmiddelen. Bij de beroemde scheepsvaarders hing ook een Nederlander. De heer Tasman, die ene die Tasmanië heeft ontdekt. Het eindigde grappig genoeg met een vrij gedateerde tentoonstelling van de duiksport in Maleisië. Gesponsord door het WWF en met mooie kreten als “Come on down and check out our home”. Gaan we nog zeker doen deze vakantie lieve visjes! Het derde museum van de dag ging vooral in op de marine van Maleisië. Veel historie, voormalige Laksamana’s (opperbevelhebber) en gebruikte helikopters, boten en scheepsgeweren.

We stonden daarna weer op het rode pleintje. In het midden ervan stond een Britse fontein met daarachter een Nederlandse kerk. Rechts van die kerk stond een gebouw met op de entree in witte letters Stadhuys. Rechts van deze entree zat een plakkaat ter viering van het diamanten jubileum van Queen Victoria, keizerin van India. Mooi om te zien hoe alle diverse invloeden door de eeuwen heen nog steeds behouden zijn gebleven. De kerk was van binnen simpel. Grappig detail was dat de stenen van deze kerkmuren uit de Zeven Verenigde Nederlanden kwamen. Om het vervolgens volledig te voorzien van strak pleisterwerk. Het plakaat met dominee’s viel ook op. Vanaf het begin van de 19de eeuw werden namen als Bakker, van der Vorm en Meerkamp vervangen door Humphreys, Norgate en Everingham.

In de bloedhitte beklommen we de heuvel achter het Stadhuys. Hier stond een grotendeels vervallen Portugese kerk, met daarvoor een strak witte Britse beltoren. In de kerk stonden Nederlandse grafzerken met leesbare teksten als:

“Hier onder deze steen zeit begraven. In echt Theodorus van de Kerckhoven. In zijn leven was hij vaders en moeders vreugd. Zijn broeder leefde hij tot een geneugd. Een jaar mindere dagen was deze spruit. Doen god deze ziel deed gaan het lichaam uit.”

Vrij vertaald vanuit het 18de-eeuws Nederlandsch.

We liepen de heuvel weer af, naar een stuk van een voormalig Portugees fort. De Britten wilden het compleet slopen, maar Raffles (Singapore Raffles) voorkwam dit. Vervolgens liepen we via een flinke omweg naar de Nederlandse begraafplaats. We kwamen langs hoogbouw hotels en diverse scholen, waar we vrolijk gedag gezwaaid werden. De begraafplaats zelf had vijf Nederlandse graven, aangevuld door vele Britse. Hierna gingen we Chinatown in, onder de lange opblaasdraak door. Als lunch pakten we daar een Maleisische laksa en rendang. Als toetje hadden een typisch Nederlands 200 jaar oud koekje genaamd een stroopwafel.

Met gevulde magen liepen we de tuin van een moskee in. In de moskee hing een Britse kandelaar, de vloer en muren waren bedekt met Portugese tegeltjes en het dak werd ondersteund door Corinthische zuilen. Kortom, de verschillende imperialisten hebben tot op de dag van vandaag hun stempel. Na een mooie Chinese tempel met gouden versieringen op zwarte tegeltjes, gingen we voor een drankje aan de rivier. Watermeloenen werden hier open geboord en vervolgens ging de mixer erin en tot slot een zooi ijsklontjes. Lekker verfrissend op deze bloedhete dag.

Onze bus naar Kuala Lumpur ging pas om acht uur in de avond, dus we hadden wat tijd te doden. Onderweg naar het Heeren House klom er plots een aap uit de boom, die vervolgens op z’n gemakje rond ging lopen. Tot wat toeristen iets te veel om zijn aandacht vroegen. Met nog een goede milkshake en een klein hapje zaten we weer aan het water. De klok tikte langzaam door, terwijl we hetzelfde aapje aan de overkant lekker zagen klauteren.

De sociale praat met de taxi chauffeur naar het busstation ging bijzonder genoeg al snel over Virgil van Dijk, onze stadsgenoot. Op het busstation was alles zo geregeld en in een mum van tijd stonden we op een treinstation in Kuala Lumpur. Naast een kakkerlak die onze richting op bleef komen. De metro kregen we wat lastig gevonden, maar uiteindelijk rolden per twee tokens uit de automaat waarmee we moesten inchecken. Tijdens het loopje naar het hotel zagen we Petronas twin towers al fel verlicht. Ze waren ook niet te missen, een enorm baken van licht was het. Voor het hotel moest iemand uit zijn bed gebeld worden om in te checken, maar we konden daarna eindelijk lekker gaan slapen. Weer een nieuwe stad om te verkennen.

We werden de dag erna wakker tijdens een keiharde regenbui. Echt zo’n tropische bui die je niet zo makkelijk van je af slaat. Het was de eerste regen van de vakantie, wat dus alles mee viel. Na de bui gingen we wat eten in een Chinees restaurant met hele vriendelijke mensen. Het zat er ook goed vol. Met de metro en trein kwamen bij de Batu grotten aan. Dè must see als je in Kuala Lumpur bent. Dat was ook te merken aan het aantal toeristen, dat per halte meer werd. In de Batu grotten was een Hindoe tempel gebouwd met verschillende weergaves van het Ramayana epos.

Het begon met een gigantisch standbeeld van Hanuman, de blauwe apengeneraal van Lord Rama. Bij een kleine Hindoe tempel voor de grotten, trokken we onze schoenen uit en liepen we de trappen op. Dit gaf ons uitzicht op de vele aapjes die hier toeristen aan het plagen waren voor voedsel. Ze waren niet heel brutaal, maar dan nog gaf het grappige schouwspelen. Weer beneden, probeerden er twee precies op dat moment Sandra haar schoen mee te nemen. Dat was helemaal de grap van de dag.

Na een stukje lopen keken we tegen het drieënveertig meter hoge, gouden standbeeld van Lord Murugan aan. De zoon van Shiva en Shakti. Hij werd hier geëerd, samen met zijn halfbroer Ganesh (god met het olifanten hoofd) en Minakshi (godin met de visogen). Achter het gouden standbeeld lag een brede, kleurrijke trap. 272 tredes waren aan ons om te beklimmen, naar boven de rotsen in. Felle tredes, een gouden standbeeld en krijtwitte rotsen, dit was op z’n minst foto waardig. Menig plegrimstocht heeft tot hier geleid. Elke volle maan in januari of februari is hier de op één na grootste Hindoestaanse processie. Wel één miljoen mensen lopen de 13 kilometer lange tocht. Sommige met haken in hun lichaam waar ze praalwagens aan monteren.

Wij begonnen aan de klim. Gelukkig was het hier iets minder warm dan in Melakka. Tijdens de tocht kwamen we weer vele aapjes tegen, waaronder een familie met twee voedende jonkies. Ook gaf de hoogte een prachtig uitzicht op het plein waar het gouden beeld en de trappen boven uit torenden. Het eerste deel van de grot had een extreem hoog plafond, diverse beelden en een tempel versierd met vele beelden van pauwen. Via een kleinere trap kwamen we in het tweede deel, het heiligdom gewijd aan Murugan. Dit gedeelte was van boven open, wat voor een prachtige lichtinval zorgde.

Vervolgens moesten we de steile trappen natuurlijk weer af. Een aapje kwam langs rennen met een gestolen bus Pringles, waar hij vervolgens lekker uit zat te knagen. Eenmaal beneden gingen we de Villa tempel in. Dit begon buiten met een visvijver waar een mysterieuze, grote draken schubben meerval af en toe zijn hoofd boven water stak. In de tempel zelf, ook in een grot, stonden diverse beelden en diorama’s van het Hindoeïsme. Alles met tekst en uitleg, best interessant. We hopten de trein weer in en stapten uit bij een flink winkelcentrum.

Voor de entree van het winkelcentrum zat een eettentje, waar we mee goreng pattaya en Indische eten hadden. In het winkelcentrum scoorden we wat goedkope kleding. Vervolgens liepen we langs een grote moskee naar het onafhankelijkheisplein. Hier stonden diverse mooie gebouwen in een Midden-Oosten achtige stijl. Centraal lag er een grasveld groter dan een voetbalveld met aan het uiteinde een enorme Maleisische vlag. Achter deze gebouwen hadden we een goed uitzicht op wat wij de unicorn wolkenkrabber noemden. De Merdeka 118 is het op een na hoogste gebouw ter wereld met een schokkend 678 meter. Vanaf het plein liepen we terug naar ons hotel om ons klaar te maken voor een sterren diner. Dat wordt smullen!