Update 7: Vrije tijd in Australië
Door: Jirry
Blijf op de hoogte en volg Jirry
24 Oktober 2013 | Australië, Melbourne
Na het feesten van de dagen hiervoor was het tijd om onze zooi op te ruimen. Na de laatste avond in een hostel gingen we terug naar Cohda Wireless. Daar aangekomen heb ik geholpen met de bende aan smerigheid die onze bus heette op te ruimen. Na flink schrobben, een heleboel shit weggooien en het te veel aan stoelen weer terug te schroeven was het apparaat weer zo fris als ie maar zijn kon. In de avond ging ik weer terug naar mijn gastgezin waar ik wel naar uit keek na al dat in tentjes of slechte hostel bedden slapen. Ook was het leuk ze weer te spreken en te vertellen over mijn avontuur van de afgelopen weken. Het voelde op dat moment alsof ik niet eens zo heel lang was weggeweest, terwijl de teller toch alweer bijna op twee maanden stond.
Die ochtend daarna was het alsof ik uit een coma ontwaakte, zo diep en zo goed had ik echt in tijden (ik schat 2 maanden, of misschien zelfs al een jaar als ik er over nadenk) niet geslapen. Maar die dag was er natuurlijk weer genoeg werk aan de boeg, onze flightcase moest namelijk weer helemaal ingepakt en gerepareerd worden. Na in de ochtend daarmee geholpen te hebben ging ik met Remi in de middag Stella bewaken. Ze stond namelijk heel de dag nog op een test track waar die ochtend een demonstratie voor Cohda was uitgevoerd, maar tot de flightcase gemaakt was kon ze natuurlijk niet opgehaald worden. Daarna ging ik weer terug naar mijn gastgezin, heb ik mijn reisverslagje getikt en ging ik weer heerlijk slapen.
De laatste dag in Adelaide hadden we gelukkig nog een beetje vrije tijd. Die heb ik met Ben, Roy en Remi besteed door naar een bos te gaan in de heuvels van Adelaide. Er was ons verteld dat daar wel eens wat koala's konden zitten en die moest ik hier in Australie toch zeker nog wel gezien hebben! Na een kort auto ritje kwamen we aan in het bos en eigenlijk hadden we niet verwacht dat we er ook maar eentje zouden zien. Na een kwartiertje was het eindelijk gelukt en zagen we er eentje bovenin een boom terwijl hij heen en weer werd geschommeld door de wind. Kort hierna dook er nog één op die een heel stuk dichter bij ons met haar baby'tje rustig zat te zitten. De rest van het loopje kwamen we er nog meer dan genoeg tegen en we kwamen er op de terugweg ook achter dat we er eigenlijk best wel wat gemist hadden het eerste stuk. Met onze nieuwe gevonden koala vind skills gingen we terug naar Cohda om daar te wachten op onze nachtbus naar Canberra.
Na zo'n 12 uur in de nachtbus te hebben gezeten kwamen we aan in de hoofdstad van Australië. Het idee daar was om samen met Delft onze auto's op display te zetten tijdens een klein event op de Nederlandse ambassade. Na aankomst in het hostel (welke overigens prima was) zijn we richting de ambassade gaan lopen om te helpen met de aankomst van Stella. Uiteindelijk hebben we hiervoor flink moeten lopen en hebben we daarna erg lang moeten wachten omdat er weer van alles fout ging. De truck was vertraagd maar toen deze er eenmaal was, was er eigenlijk ook geen goede manier om de flightcase van de truck af te laden. Na een hoop gezeur en veel geduld was het uiteindelijk wel gelukt en kon de avond beginnen. Ik was die avond met Remi, Roy, Ben, Koen en Juul op stap op zoek naar iets goedkoops te eten. Na een overheerlijke burger te hebben gegeten spraken we af om het op deze donderdagavond te houden op een klein rustig biertje. We besloten om ons bij een paar teamgenoten en wat nuna's te voegen om in een klein rustig kroegje een drankje te doen. De avond liep zo op haar einde toen er plots allemaal gasten van onze leeftijd met colbertje binnen kwamen lopen. Rond dezelfde tijd begon ik te merken dat de rondjes bier die ik kocht van 6.50 naar 3 dollar gingen. Die colbertjes bevestigde onze wens om naar ons hostel te gaan maar die biertjes gaven twijfel. Deze twijfel verdampte op het moment dat er een gigantische rij vrouwelijk schoon voor de eens zo rustige kroeg verscheen en deze zich op een gestaagt tempo naar binnen werkte. Opeens wisten we dat de avond nog langer zou duren...
En jawel, na die nacht een lange omweg te hebben gehad werd ik weer lekker brak wakker in mijn bedje, helemaal klaar om naar het ambassade gedoe te gaan. Opzich was het nog wel een aardige middag en er werd wel goed voor ons gezorgd. Zo was er een degelijke lunch en kregen we van de ambassade een klein presentje. Maar eerlijk gezegd was ik al dat sociaal doen op dit moment wel een beetje beu en wilde ik eindelijk aan die welverdiende vakantie beginnen waar ik nu al zo lang naar uitkijk. Om van de avond toch een beetje te kunnen genieten gingen we met wat stagaires van de ambassade naar een BYO (bring your own) chinees restaurant. Je kan daar je eigen drank meenemen en dat deden we ook. Ik had samen met Roy drie flessen wijn gekocht die die avond onze beste vrienden zouden worden. Na het verlaten van het restaurant gingen we op zoek naar iets wat deze lijn van alcoholische consumptie door kon trekken. Gelukkig waren we nu met stagaires die de stad kenden en dit leidde ons na en heel stuk lopen naar: een kroeg die niet meer bestond, een kroeg die we niet inkwamen omdat sommige van ons (waaronder ik) sportschoenen aanhadden en een kroeg die we niet binnen kwamen omdat we onze paspoorten niet bij hadden. Dus dit hele verhaal bracht ons uiteindelijk terug naar dezelfde kroeg als de avond ervoor, waar we dus de laaste vrijdagavond in Australië hebben doorgebracht.
De volgende dag pakte we de bus naar Sydney nadat ik met Ben even nieuwe schoenen had gekocht (puur voor het stappen ja). Ik keek best wel uit naar Sydney maar ik had het op dit moment ook eigenlijk best wel gehad met Australie. Na twee maanden op niet echt de mooiste of leukste plekken hier te zijn geweest had ik het toch wel zo ongeveer gezien en was ik toe aan nieuwe impulsen. Het hostel in Sydney was er niet echt eentje. Dit moet toch wel het karigste hostel zijn geweest waar ik ooit ben geweest maar ik zat met Remi en Roy op de kamer dus het zou allemaal wel goedkomen. Na een lekkere en goedkope steak maaltijd gingen we de stad in om daar wat mensen van onze concurrent Sunswift te ontmoeten. De kroeg waar we beland waren was best saai dus het duurde niet lang voordat we King's Cross hadden gevonden. King's Cross is een beetje de "foute" uitgaansbuurt van Sydney, zo tussen de stripclubs en foute tentjes door zou daar het beste uitgaansleven hebben. We gingen een kroeg binnen (10 dollar entree) en bestelde daar een biertje (ook 10 dollar) en daar ging het eigenlijk allemaal al mis. Zo voelde de avond uiteindelijk wat geforceerd, wat best jammer was. We namen die avond ook afscheid van onze filmjongens Bas en Max. Nadat de eerste de kroeg uit was gezet omdat hij na 3 bier te dronken zou zijn ben ik maar met ze meegegaan. De terugtocht naar het hostel had nog iets gered van de avond maar het Australische nachtleven had ik op dat moment toch wel gezien.
Met toch wel een wens om snel uit Australië te gaan begon ik met Remi en Roy aan een dagje site seeing in Sydney. Die hele wens was eigenlijk vrij snel alweer weg, want Sydney is namelijk een best vette stad! Het voelde allemaal een stuk gezelliger aan dan de steden waar ik tot nu toe ben geweest hier. Onze eerste echte stop was Darling harbour, waar we genoten hebben van een ijsje en het uitzicht over de baai. Vervolgens zijn we met best een omweg door wat rare wijkjes bij het Opera house aangekomen. Vervolgens waren we teruggelopen naar het hostel, hebben we gegeten en besloten we een keertje vroeg naar bed te gaan.
Dat we allemaal slaap nodig hadden bleek wel toen we de volgende dag 12 uur later wakker werden van de wervelwind die housekeeping heet. Ze stormde om 11 uur naar binnen, verschoonde het enige lege bed, spoten wat schoonmaakspul op de muur en de vloer en lieten de chips kreumels liggen en de smerige lucht van onze kamer bleef ook hangen. Die dag hebben we eigenlijk hetzelfde rondje gelopen als de dag ervoor maar dan nu andersom en met camera erbij. We waren toch wel het één en ander aan nieuwe dingen tegen gekomen en op het einde van de middag kwamen we aan op Darling Harbour. Hier hebben zijn we de happy hours afgegaan samen met Fleur, de dochter van een collega van de vader van Remi. Haar huisbaas was opzoek naar mensen om mee te gaan zeilen de volgende dag, dus Koen, Remi, Roy en ik haakten daar meteen op in. We moesten nu om 8 uur op staan morgen, maar we hoopten dat dat het waard zou zijn. Toen de avond weer aanbrak zijn we weer de stad ingetrokken maar dit keer naar een backpackers kroegje vlak bij ons hostel. Toen ik de trap af liep de kroeg in, voelde ik al dat het een mooie avond zou worden. Goede, harde muziek, een sterk publiek en drie gratis pitchers bier van iemand van Sunswift maakte de avond inderdaad wat ik ervan verwachtte.
De volgende ochtend ging de wekker vroeg voor het zeilen en na een net iets latere trein gepakt te hebben kwamen we onze kapitein voor de dag gelukkig nog tegen op het treinstation. Op de kleine katamaran waar we die middag op gingen varen was maar plek voor drie man en ik en Koen hadden de eerste ronde. Voordat we die eerste ronde konden beginnen moest de boot echter opgebouwd worden. Tot de verbazing van onze kapitein en onszelf misde er een stang die ervoor zorgde dat de boot stuurbaar wordt. Maar dankzij ons jaar lang ervaring in het bouwen van een zonne-auto ging het in elkaar beunen van een vervangd onderdeel gelukkig vrij snel (een stok, ductape en tieraps). Eenmaal op zee ging het wel aardig rap ergens halverwege maar de wind was toch net niet hard genoeg. De tweede ronde ging de wind weer liggen en na een lunch en wat zelf gebrouwd bier besloten we er maar een einde aan te maken. Na opgefrist te zijn gingen we onze laatste stapavond (ja, alweer) van Australië in.
De dag erna chillde we hem nog even in het park in Sydney om in de avond de bus naar Melbourne te pakken. Nu zit ik op het vliegveld van melbourne te wachten tot mijn vlucht vertrekt. Bijna ga ik beginnen aan de Azië reis waar ik als zo lang en hard naar uitkijk. Vannacht kom ik om 23:50 lokale tijd aan in Singapore om daar weer aan een nieuw avontuur te beginnen.
Die ochtend daarna was het alsof ik uit een coma ontwaakte, zo diep en zo goed had ik echt in tijden (ik schat 2 maanden, of misschien zelfs al een jaar als ik er over nadenk) niet geslapen. Maar die dag was er natuurlijk weer genoeg werk aan de boeg, onze flightcase moest namelijk weer helemaal ingepakt en gerepareerd worden. Na in de ochtend daarmee geholpen te hebben ging ik met Remi in de middag Stella bewaken. Ze stond namelijk heel de dag nog op een test track waar die ochtend een demonstratie voor Cohda was uitgevoerd, maar tot de flightcase gemaakt was kon ze natuurlijk niet opgehaald worden. Daarna ging ik weer terug naar mijn gastgezin, heb ik mijn reisverslagje getikt en ging ik weer heerlijk slapen.
De laatste dag in Adelaide hadden we gelukkig nog een beetje vrije tijd. Die heb ik met Ben, Roy en Remi besteed door naar een bos te gaan in de heuvels van Adelaide. Er was ons verteld dat daar wel eens wat koala's konden zitten en die moest ik hier in Australie toch zeker nog wel gezien hebben! Na een kort auto ritje kwamen we aan in het bos en eigenlijk hadden we niet verwacht dat we er ook maar eentje zouden zien. Na een kwartiertje was het eindelijk gelukt en zagen we er eentje bovenin een boom terwijl hij heen en weer werd geschommeld door de wind. Kort hierna dook er nog één op die een heel stuk dichter bij ons met haar baby'tje rustig zat te zitten. De rest van het loopje kwamen we er nog meer dan genoeg tegen en we kwamen er op de terugweg ook achter dat we er eigenlijk best wel wat gemist hadden het eerste stuk. Met onze nieuwe gevonden koala vind skills gingen we terug naar Cohda om daar te wachten op onze nachtbus naar Canberra.
Na zo'n 12 uur in de nachtbus te hebben gezeten kwamen we aan in de hoofdstad van Australië. Het idee daar was om samen met Delft onze auto's op display te zetten tijdens een klein event op de Nederlandse ambassade. Na aankomst in het hostel (welke overigens prima was) zijn we richting de ambassade gaan lopen om te helpen met de aankomst van Stella. Uiteindelijk hebben we hiervoor flink moeten lopen en hebben we daarna erg lang moeten wachten omdat er weer van alles fout ging. De truck was vertraagd maar toen deze er eenmaal was, was er eigenlijk ook geen goede manier om de flightcase van de truck af te laden. Na een hoop gezeur en veel geduld was het uiteindelijk wel gelukt en kon de avond beginnen. Ik was die avond met Remi, Roy, Ben, Koen en Juul op stap op zoek naar iets goedkoops te eten. Na een overheerlijke burger te hebben gegeten spraken we af om het op deze donderdagavond te houden op een klein rustig biertje. We besloten om ons bij een paar teamgenoten en wat nuna's te voegen om in een klein rustig kroegje een drankje te doen. De avond liep zo op haar einde toen er plots allemaal gasten van onze leeftijd met colbertje binnen kwamen lopen. Rond dezelfde tijd begon ik te merken dat de rondjes bier die ik kocht van 6.50 naar 3 dollar gingen. Die colbertjes bevestigde onze wens om naar ons hostel te gaan maar die biertjes gaven twijfel. Deze twijfel verdampte op het moment dat er een gigantische rij vrouwelijk schoon voor de eens zo rustige kroeg verscheen en deze zich op een gestaagt tempo naar binnen werkte. Opeens wisten we dat de avond nog langer zou duren...
En jawel, na die nacht een lange omweg te hebben gehad werd ik weer lekker brak wakker in mijn bedje, helemaal klaar om naar het ambassade gedoe te gaan. Opzich was het nog wel een aardige middag en er werd wel goed voor ons gezorgd. Zo was er een degelijke lunch en kregen we van de ambassade een klein presentje. Maar eerlijk gezegd was ik al dat sociaal doen op dit moment wel een beetje beu en wilde ik eindelijk aan die welverdiende vakantie beginnen waar ik nu al zo lang naar uitkijk. Om van de avond toch een beetje te kunnen genieten gingen we met wat stagaires van de ambassade naar een BYO (bring your own) chinees restaurant. Je kan daar je eigen drank meenemen en dat deden we ook. Ik had samen met Roy drie flessen wijn gekocht die die avond onze beste vrienden zouden worden. Na het verlaten van het restaurant gingen we op zoek naar iets wat deze lijn van alcoholische consumptie door kon trekken. Gelukkig waren we nu met stagaires die de stad kenden en dit leidde ons na en heel stuk lopen naar: een kroeg die niet meer bestond, een kroeg die we niet inkwamen omdat sommige van ons (waaronder ik) sportschoenen aanhadden en een kroeg die we niet binnen kwamen omdat we onze paspoorten niet bij hadden. Dus dit hele verhaal bracht ons uiteindelijk terug naar dezelfde kroeg als de avond ervoor, waar we dus de laaste vrijdagavond in Australië hebben doorgebracht.
De volgende dag pakte we de bus naar Sydney nadat ik met Ben even nieuwe schoenen had gekocht (puur voor het stappen ja). Ik keek best wel uit naar Sydney maar ik had het op dit moment ook eigenlijk best wel gehad met Australie. Na twee maanden op niet echt de mooiste of leukste plekken hier te zijn geweest had ik het toch wel zo ongeveer gezien en was ik toe aan nieuwe impulsen. Het hostel in Sydney was er niet echt eentje. Dit moet toch wel het karigste hostel zijn geweest waar ik ooit ben geweest maar ik zat met Remi en Roy op de kamer dus het zou allemaal wel goedkomen. Na een lekkere en goedkope steak maaltijd gingen we de stad in om daar wat mensen van onze concurrent Sunswift te ontmoeten. De kroeg waar we beland waren was best saai dus het duurde niet lang voordat we King's Cross hadden gevonden. King's Cross is een beetje de "foute" uitgaansbuurt van Sydney, zo tussen de stripclubs en foute tentjes door zou daar het beste uitgaansleven hebben. We gingen een kroeg binnen (10 dollar entree) en bestelde daar een biertje (ook 10 dollar) en daar ging het eigenlijk allemaal al mis. Zo voelde de avond uiteindelijk wat geforceerd, wat best jammer was. We namen die avond ook afscheid van onze filmjongens Bas en Max. Nadat de eerste de kroeg uit was gezet omdat hij na 3 bier te dronken zou zijn ben ik maar met ze meegegaan. De terugtocht naar het hostel had nog iets gered van de avond maar het Australische nachtleven had ik op dat moment toch wel gezien.
Met toch wel een wens om snel uit Australië te gaan begon ik met Remi en Roy aan een dagje site seeing in Sydney. Die hele wens was eigenlijk vrij snel alweer weg, want Sydney is namelijk een best vette stad! Het voelde allemaal een stuk gezelliger aan dan de steden waar ik tot nu toe ben geweest hier. Onze eerste echte stop was Darling harbour, waar we genoten hebben van een ijsje en het uitzicht over de baai. Vervolgens zijn we met best een omweg door wat rare wijkjes bij het Opera house aangekomen. Vervolgens waren we teruggelopen naar het hostel, hebben we gegeten en besloten we een keertje vroeg naar bed te gaan.
Dat we allemaal slaap nodig hadden bleek wel toen we de volgende dag 12 uur later wakker werden van de wervelwind die housekeeping heet. Ze stormde om 11 uur naar binnen, verschoonde het enige lege bed, spoten wat schoonmaakspul op de muur en de vloer en lieten de chips kreumels liggen en de smerige lucht van onze kamer bleef ook hangen. Die dag hebben we eigenlijk hetzelfde rondje gelopen als de dag ervoor maar dan nu andersom en met camera erbij. We waren toch wel het één en ander aan nieuwe dingen tegen gekomen en op het einde van de middag kwamen we aan op Darling Harbour. Hier hebben zijn we de happy hours afgegaan samen met Fleur, de dochter van een collega van de vader van Remi. Haar huisbaas was opzoek naar mensen om mee te gaan zeilen de volgende dag, dus Koen, Remi, Roy en ik haakten daar meteen op in. We moesten nu om 8 uur op staan morgen, maar we hoopten dat dat het waard zou zijn. Toen de avond weer aanbrak zijn we weer de stad ingetrokken maar dit keer naar een backpackers kroegje vlak bij ons hostel. Toen ik de trap af liep de kroeg in, voelde ik al dat het een mooie avond zou worden. Goede, harde muziek, een sterk publiek en drie gratis pitchers bier van iemand van Sunswift maakte de avond inderdaad wat ik ervan verwachtte.
De volgende ochtend ging de wekker vroeg voor het zeilen en na een net iets latere trein gepakt te hebben kwamen we onze kapitein voor de dag gelukkig nog tegen op het treinstation. Op de kleine katamaran waar we die middag op gingen varen was maar plek voor drie man en ik en Koen hadden de eerste ronde. Voordat we die eerste ronde konden beginnen moest de boot echter opgebouwd worden. Tot de verbazing van onze kapitein en onszelf misde er een stang die ervoor zorgde dat de boot stuurbaar wordt. Maar dankzij ons jaar lang ervaring in het bouwen van een zonne-auto ging het in elkaar beunen van een vervangd onderdeel gelukkig vrij snel (een stok, ductape en tieraps). Eenmaal op zee ging het wel aardig rap ergens halverwege maar de wind was toch net niet hard genoeg. De tweede ronde ging de wind weer liggen en na een lunch en wat zelf gebrouwd bier besloten we er maar een einde aan te maken. Na opgefrist te zijn gingen we onze laatste stapavond (ja, alweer) van Australië in.
De dag erna chillde we hem nog even in het park in Sydney om in de avond de bus naar Melbourne te pakken. Nu zit ik op het vliegveld van melbourne te wachten tot mijn vlucht vertrekt. Bijna ga ik beginnen aan de Azië reis waar ik als zo lang en hard naar uitkijk. Vannacht kom ik om 23:50 lokale tijd aan in Singapore om daar weer aan een nieuw avontuur te beginnen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
