Update 4: Restanten van zoete wraak

Na ons duikavontuur en drie nachten in Biograd na Moru was het weer tijd voor iets nieuws. Het was ongeveer twee uur rijden naar Split, maar precies in het midden lag nog een extra stop: het Krka nationaal park. We deden die ochtend rustig aan, maar toch waren we al tegen negenen op de plaats van bestemming. Geen giga-rij gelukkig zoals in Plitvice, dus we konden vlot door.

Gelukkig voelde dit park ook heel anders aan dan Plitvice. Er waren wat minder uitgestrekte meren, maar wat hardere stromingen. Ook was de omgeving anders, het voelde eerder aan als jungle dan bossen en velden waar we doorheen liepen. Plus dat de looppaden vaker over de watervallen zelf heen gingen, wat ons wat dichter bij het wit schuimende water bracht. Met een paar meter lopen veranderde het uitzicht ook compleet, net wat meer variatie dus. Vanaf het eerste uitzichtpunt zagen we tal van kleinere stroompjes samenkomen tot een grote, kolkende massa.

Na een dik uur rondlopen en genieten van al het moois, kwamen we bij de hoofdattractie van het park. Een grote, brede waterval stortte hier naar beneden en niet ver daar vandaan mocht je lekker zwemmen! We hadden ons zwemkleding daarom dus al aan en al snel lagen we te dobberen. Er was nog wel wat geklauter over rotsen voor nodig en het water was goed fris, maar hoe gaaf was dit! Zo in het prachtige groene water. We namen nog even de tijd voor een korte fotoshoot waarna we terugliepen naar de uitgang van het park.

Onderweg stuitten we op een heerlijk uitzicht over de watervallen, waar we een paar uur geleden boven hadden gelopen. Tijd om het allemaal even rustig op te nemen onder het genot van een boterhammetje. Het park was eigenlijk nog groter, je kon een boottocht doen naar andere watervallen, kerken en een paar ruïnes, maar wij wilden ondertussen wel weer door. Na een uurtje rijden waren we in Split, op Zagreb na de grootste stad van Kroatië. Toen we stad naderden via de snelweg zag het er wat groots en smerig uit, maar eenmaal bij onze kamer viel dat reuze mee. Deze kamer was piepklein, met maar net genoeg ruimte voor een bed, badkamer en onze spullen. Maar wel een erg fijne airco!

We hadden maar twee nachten in Split dus na kort opfrissen liepen we richting het water. De haven leek zowaar een stuk kleiner dan die van Biograd, met toch een groot verschil qua inwoners. De boulevard waar we over liepen voelde heel massaal aan, waardoor we snel een zijstraatje indoken. Zonder dat we het wisten, stonden we in het paleis van keizer Diocletianus.

Deze Romeinse keizer gaf in 295 opdracht voor de construtie welke in 305, het jaar van zijn aftreden, compleet was. Hij betrok het paleis ook in dit jaar tot zijn overlijden in 311. Het paleis bestaat uit een vierkant van muren met op elke hoek een octagonische toren (waarvan er nog drie behouden zijn gebleven) en vier poorten (ijzer, brons, zilver en goud). In het midden van het geheel stond het mausoleum van Diocletianus. De inhoud van het mausoleum werd echter eeuwen na zijn dood vernietigd door Christenen, waarna ze er een prachtige kathedraal van gemaakt hebben. Een toepassing van zoete wraak gezien Diocletianus de allerlaatste vervolgingen van Christenen door het Romeinse rijk in gang had gezet.

Vandaag de dag was het paleis één geworden met de stad. De huizen, winkels en restaurants waren volledig geïntergreerd met de restanten van het ooit machtige paleis. We lieten een aantal binnen attracties die dag even voor wat het was, de volgende dag zou er namelijk een flinke storm komen. Daarom gingen we wel de beltoren omhoog, welke in de 12de eeuw gebouwd is vlak naast de kathedraal. De toren was zo’n zestig meter hoog (ik schatte beduidend minder, maar Sandra was niet te overtuigen toen we de metalen stelling beklommen) dus het was nog een stevige klim. Het uitzicht was op deze zonnige dag flink de moeite waard. Zo konden we goed zien welke delen van het paleis nu precies nog intact waren.

Weer beneden, toen we door de smalle straatjes heen zoefden, realiseerde ik me ineens iets. Hier waren scenes van Game of Thrones (GoT) opgenomen!!! In plaats van een tour te boeken, nam ik zelf google bij de hand om mezelf te kunnen bombarderen tot tourgids. Onze eerste stop was de gouden poort, welke erg goed behouden is gebleven. Deze poort bleek dus gediend te hebben als de stadspoort van de stad Meereen in GoT! Even later liepen we door een rond torentje, waar traditionele Dalmatische zang beoefend werd. Dit was een van de plekken waar in de populaire serie de Sons of Harpy aan het vechten waren met de Unsullied soldaten van Daenarys Targaryen. Mijn nerdhartje draaide overuren.

We kregen er zowaar trek van, waarna we met een opgerolde pizza en een fanta ergens in het gras zijn gaan liggen. Nog even dwaalden we door de paleisstraatjes om daarna bij onze kamer even bij te gaan komen. Met verse energie vonden we een schattig straatje voor ons avondeten, ver weg van alle restaurants met hun propperterrassen. De indeling van dit straatje was wel bijzonder. Wij zaten namelijk bij restaurant A, waarvan twee rijen tafels aan de buitenrand van het straatje stonden, terwijl in het midden een rij met tafels van restaurant B bediend werden. Nog bijzonderder was de poging van restaurant B, om in dit smalle straatje een tien persoons tafel op te bouwen. Wij boden nog aan om ons tafeltje te verplaatsen zodat ze wat meer ruimte hadden, maar de bediening was bang dat dat echt niet zou mogen van hun bazen. Het eindresultaat leek ons nog steeds niet echt logisch, maar goed, het was ze gelukt. In ieder geval wat vermaak terwijl wij onze risotto opaten.

We liepen op onze terugweg over het Peristylium (de open plaats voor de kathedraal), waar een generale repetitie gaande was voor een soort opera. Het paleis gingen we uit via de gouden poort, waar een soort Palm Parkies plaats vond. Er gebeurde in ieder geval genoeg deze nacht. Een nacht waarin we niet echt eenvoudig in slaap vielen, dankzij onze Britse buren die nog flink wat Reggae-muziek besloten te draaien en aan het rommelen waren. De muren waren kennelijk niet al te dik...

Ondanks het doorklinken, had ik die nacht prima geslapen, Sandra helaas was minder. De voorspelde regen en storm viel die ochtend reuze mee. Ontbijt hadden we die dag weer eens buiten de deur, wat erg goed beviel. We begonnen onze looproute via de zuidelijk gelegen ijzeren poort van het paleis. We belandden meteen in het Podrum, de ondergrondse ruimtes van het paleis. Deze ruimtes waren gebouwd om het zuidelijke gedeelte van het paleis gelijk te trekken met het noordelijke. In het zuidelijke gedeelte woonden namelijk de welbedeelden, die natuurlijk niet op een lager niveau dan de soldaten en dienstmensen konden leven. De keizer heeft deze ondergrondse ruimtes ook wel eens gebruikt om ongezien direct naar zijn boot te kunnen gaan. Daarna zijn de ruimtes nauwelijks gebruikt, tot het in de middeleeuwen als riool en afvulput diende. Nu is het middelste gedeelte een markt met souvenirs en de twee zijruimtes zijn een museum.

Ik betaalde de entree maar al te graag, want ook hier waren scenes van Game of Thrones opgenomen! Een grote, centrale hal diende namelijk als de grot waar Daenarys haar draken met pijn in haar hart moest opsluiten. Natuurlijk stond er een plastic draak voor een van de pilaren, om hier de nadruk op te leggen voor de toeristen. Bijzonder was ook de Japanner die een heuze fotoshoot aan het houden was, terwijl hij het openingslied van de serie op repeat op zijn telefoon hardop afspeelde. Zijn muziek was gedurende het gros van ons verblijf goed hoorbaar. Zo gek was ik dan gelukkig weer niet. Aan het einde van de hal zaten wat ramen, hier hebben ze voor de opnames een trap gebouwd, die de entree van de hal moest voorstellen. De scene waarin Daenarys op deze entree staat en naar binnen kijkt, is echter weer op een andere locatie in Kroatië gefilmd. Zo knutselen ze het allemaal aan elkaar.

Tussen de cruiseschip tourgroepen liepen we door de ondergrondse gangen. Sommig waren nat en hadden een pafond vol met groene schimmel. Sommige waren niet open voor publiek, of werden zelfs nog geëxcaveerd. Aan de andere zijde van het museum stuitten we op een hal die ook in GoT voorkwam. Hier vond weer een gevecht plaats tussen de Unsullied en Sons of Harpy.

Onze volgende stop was de kathedraal, welke voorheen het mausoleum van Diocletianus was. De kathedraal was opgedragen aan St. Dominus, een martelaar van het Christendom. Hij was met een steen om zijn nek in de zee gesmeten, in opdracht van de goede keizer zelf. Zijn relikwie was te bewonderen in de schatkamer van kathedraal. De kathedraal zelf was compact maar erg indrukwekkend. De Christenen hebben hier flink uitgepakt, wat de middelvinger naar het Romeinse rijk alleen maar groter maakte. Verschillende stenen versieringen waren uitgebreid met engelen, maar veel van deze Romeinse tempel was goed behouden. Wat vrij uniek schijnt te zijn.

Toen we de kathedraal verlieten via de prachtige, houtbewerkte deur sloegen we linksaf richting de crypte. Deze was compleet leeg en kaal, misschien een stukje extra middelvinger dus. Bij de entree van de kathedraal zat ook een bezoekje aan de oude tempel van Jupiter, nu de doopkapel van St. John. Vooral het dak van deze tempel was goed behouden en indrukwekkend.

Het begon ondertussen wat meer te regenen, dus met wat snacks onder de arm gingen we terug naar onze minikamer. Hier konden we de Grand Prix van Duitsland volgen. Het opstarten daarvan ging nog niet zo soepel, mijn 4G verbinding en de wifi waren ontoereikend. Echter werkte het vlak voor de start ineens en ik was blij toe! Wat een spannende wedstrijd en wat een heerlijk resultaat. Ik moest er nog wat extra MB’s voor bijkopen, maar dat was het meer dan waard.

In de avond gingen we nog een keertje de schattige straatjes van het paleis door. Tot onze neuzen ons richting een restaurant leidden. Na het eten planden we de route richting Mostar nog even, want we hadden nog een paar mooie stops in gedachte!